Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)
www.ziyouz.com
kutubxonasi
62
Uyqumda birov yig‘ladi.
Men oldin tushim, deya o‘yladim. Yig‘i haminqadar zo‘raydi.
Shunda, uyqum qochdi. Nimkala ko‘z ochdim. Uyquli qaradim.
Beshikdagi chaqalog‘imiz yig‘ladi. Men ayolimizni uzala turtdim. Ayolimiz ing-ing eta jimib
qoldi. Men endi ayolimiz biqinidan nuqiladim.
— Ay, tur, bolang yig‘layapti, — dedim. Ayolimiz to‘lg‘ondi. Ayolimiz uyqusiradi.
— U-u-u... — dedi.
Yotmish zayli beshikka qo‘l uzatdi. Beshik tebratib-tebratib uxladi.
Chaqalog‘imiz uzmadi. Chaqalog‘imiz mijja qoqtirmadi. Chaqalog‘imiz quloq-miyani yedi!
Men zada-zada turib o‘tirdim. Ayolimizni tebratdim.
— Ay, joning bormi? Anavi yig‘layapti deyapman! — dedim.
Ayolimiz dast turib o‘tirdi.
Beshik pardani ochdi. Beshik tebratgichda osilmish o‘yinchoqlarni shaldiratdi.
— Ha, jonim?! — dedi. —
Nima deysan, jonim?! O‘chir, bo‘ldi, o‘chir!
Chaqalog‘imiz shunda-da o‘chirmadi. Big‘g‘-big‘g‘ yig‘lay berdi.
Ayolimiz yomon qiliq qildi-yov — chaqalog‘imiz endi chirr-chirr yig‘ladi.
Ayolimiz chimchilab oldi-yov!
Men xit-xit bo‘ldim — ayolimiz yelkasidan itarib tashladim:
Ayolimiz bir munkib oldi.
— Ha?! — dedi. — Nimaga uradi?!
— Nimaga bolani urasan?
— Kim urayapti?!
— Sen urayapsan.
— Urmadim!
— Urding. Bo‘lmasa, bola bundayin chinqirib yig‘lamaydi.
— Urmadim deyapman-ku!
— Urmagan bo‘lsang, chimchilading.
— Bo‘lmasa, nima qil, deydi?!
—
Bolani chimchilama, yig‘loqi bo‘p o‘sadi. Erkalat, suy!
— Mayli, bo‘ldimi, maylimi?! Ayolimiz beshik tebratdi.
— O‘chir deyman, o‘chir! — dedi ayolimiz. — Senlardan qachon qutulaman-a, qachon qutulaman!
Tag‘in chaqalog‘imizga bo‘lishdim. Tag‘in chaqalog‘imiz tarafini oldim.
—
Bolani jerkma, — dedim.
— Nima qilayin, hadeb bo‘kira bersa?!
— Emchak ber.
— Og‘ziga emchak tutsam, olmasa nima qishayin?! Bo‘lmasa, o‘zi kelib emchak bersin?!
— Bir emchak berish qo‘lingdan kelmasa, ayol bo‘p nima qilib yuribsan?
— Uf-f, o‘chir! Ma, em! O‘chir, em! Uf-f, senlardan o‘lsam qutulamanmi-a, o‘lsam qutulamanmi!..
Ayolimiz zahar bilan-zahar bilan beshik tebratdi.
Beshik yo‘rg‘a gurs-gurs borib keldi. Beshik yo‘rg‘a do‘q-do‘q borib keldi.
Sag‘al o‘tdi — chaqalog‘imiz tindi.
Ko‘zim ketdi.
Tushimda nimadir... nimadpr bir nima yo‘q bo‘ldi.
Yalt etib uyg‘ondim. Dast turib o‘tirdim.
Chin, qabatimda ayolimiz yo‘q bo‘ldi.
Ayolimiz beshik osilib uxladi. Ayolimiz pish-pish uxladi.
Bir ko‘nglim—uyg‘ot, dedi. Bir ko‘nglim — qo‘y, uxlasin,
hademay tong otadi, dedi.
Yotdim-yotdim — ayolimizga rahmim keldi. Tag‘in, uyqusida ag‘nab tushmasin deya, sochlaridan
ohista tortdim.
Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)
www.ziyouz.com
kutubxonasi
63
— Ay, tur,
joyingga yot, tur, — dedim. Ayolimiz bir seskanib tushdi.
Ayolimiz chaqalog‘im yig‘layapti deya, gurs-gurs beshik tebratdi. Ayolimiz chaqalog‘im
yig‘layapti deya, aytib-aytib beshik tebratdi:
— Uf-f, senlardan o‘lsam qutulamanmi-a, o‘lsam qutulamanmi!..
Do'stlaringiz bilan baham: