Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
32
Odam degan o‘n kiloyam paxta teradimi-a? O‘n kilo-ya?! 
Men, direktorimiz meni kamsitayapti, deb bilaman. Men, direktorimiz bugungi muvaffaqiyatimni 
ko‘rib-ko‘rmaslikka olayapti, deb bilaman. 
Boisi — bugun o‘n bir kilo tergan bo‘laman, o‘n bir kilo! 
Shu bois, o‘zimni-o‘zim oqlayman: 
— O‘n bir kilo... — deya ming‘illayman. Direktorimchz og‘iz to‘ldirib-og‘iz to‘ldirib uv-uvlaydi. 
— U-u-u, o‘n bir kilo! — deydi. — O‘n bir kilo-ya, u-u-u! Buncha paxtani qanday qilib terding-e? 
Qoyil-e! 
Muallimlarimiz piq-piq kuladi. 
— Sichqon bir kunda iniga yiqqan paxta o‘n bir kilo bo‘ladi! — baqiradi direktor. — Jasadingni 
qara! Jasadingdan eshak hurkadi! O‘l-e, shu kuningga-e! Menga qara, qachon normani bajarasan?! 
Ayt, qachon, qachon, qachon!.. 
G‘o‘zapoya yelkalarim oralab-oralab tushadi. Zarbli-zarbli tushadi. Tars-tars tushadi. 
Ikkita ko‘k ko‘sak yelkalarimdan oyoqlarimga uchib tushadi. 
Ust-boshim yetti qabatligadan ko‘k ko‘sak tayoq o‘tmaydi. 
Ko‘k ko‘sak tayoq endi qo‘llarim oralab-qo‘llarim oralab tushadi. 
Tayoq o‘tadi — ana shunda o‘tadi! 
— Enajon, o‘ldim-e, enajon-e!.. — deya zor-zor yig‘layman. 
— Bajaraman de, bajaraman de!.. 
— Bajaraman, jon domla, bajaraman! Direktorimiz bir oppoq tolani boshi uzra ko‘z-ko‘z etadi» 
— Ana, ko‘rayapsanmi, ana! — deydi. — Paxta sirtidan ana shunday oppoq bo‘ladi! 
Direktorimiz tolani chigitlaydi. Ichidan chigitini oladi. 
Direktorimiz qop-qora chigitni ko‘z-ko‘z etadi. 
— Paxta aslida mana bunday ichi qora bo‘ladi! — deydi. — Paxta — ichi qora mato! Paxta 
odamzotni indamay boplaydi! U dunyo-yu, bu dunyo o‘ngarilmas qiladi! Byuroda o‘rtoq Mavlonov 
ana shunday dedi! 
Direktorimiz yoqamdan changallaydi. Yerdan dast ko‘tarib oladi. Tag‘in yer tashlaydi. 
— Paxta sen mafkurasi buzuqni ko‘zingni o‘yib oladi! — deydi. — Bilasanmi, sen kimsan? Sen — 
bosmachisan, bosmachi! 
Men chinqirib-chinqirib yig‘lab qo‘ya beraman. Men yer tepib-er tepib yig‘lab qo‘ya beraman. 
Men jon-jahdim bilan direktorimizni tizzasiga yopishaman. 
Men direktorimiz tizzasinn tatalab-tatalab tashlayman. Men direktorimiz tizzasini tishlab-tishlab 
tashlayman. 
Muallimlarimiz oracha etadi. 
— Ana, ko‘ryapsizlarmi, o‘rtoqlar? — deydi direktorimiz. — Qazisan, qartasan, axir naslingga 
tortasan! Buning otasi Aqrab bosmachi edi! Sovet tuzumi dushmani paxta terarmidi! 
15 
Alp-alp odimlab boraman. «Qo‘lingni ko‘tar, bosmachi!» Miltiq o‘qtalib-o‘qtalib boraman. 
«Qimirlama, bosmachi!» 
Miltiq tepkasini sharaq-shuruqlatib boraman. «Otaman, bosmachi, otaman!» 
Bir qo‘l yelkamdan ushlayda. Betlarimga shapatilaydi. 
— Ko‘zingni och, Jamoliddinov, ko‘zingni och! — deydi. 
Ana shunda o‘zimga kelaman. 
Tun qora bo‘ladi. 
Yo‘l chapi paxtazor bo‘ladi, yo‘l o‘ngi yotoq bo‘ladi. 
Men yo‘l o‘rtasida bo‘laman. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)