Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
38 
Men ana shunda olibsotar bo‘laman-qolaman! 
Olibsotar oriqdan-oriq qo‘y boqadi. Olibsotar tozidan-tozi qo‘y boqadi. 
Erta bozorda ana shu tozi qo‘y oshig‘i ustidan teshadi. 
Olibsotar ana shu teshikka og‘iz qo‘yib puflaydi. Lunj shishirib-lunj shishirib puflaydi. Chiranib-
chiranib puflaydi. 
Qo‘y bir o‘lib tiriladi. Qo‘y bir o‘limdan qoladi. 
Qo‘y bir kechada semiradi. Qo‘y puflanmish shar misol tarang bo‘ladi. 
Olibsotar azonlab qo‘yni bozor soladi. 
Molbozorda moljallob degich kimsa bo‘ladi. 
Moljallob uchun kirim bo‘lsa bo‘ldi — buzoqni ho‘kiz deya sotib beradi. Moljallob uchun kirim 
bo‘lsa bo‘ldi—echkini qo‘y deya pullab beradi. 
Ana shu moljallob qo‘yni maqtab-maqtab pullab beradi. 
Dalalarim ana shu qo‘y bo‘lib-bo‘lib qoladi! 
Kattalar ana shu moljallob bo‘lib-bo‘lib qoladi! 
Men ana shu olibsotar bo‘lib-bo‘lib qolaman! 
39 
To‘rtinchi terimda qor yog‘adi. 
Havodan qish nafasi keladi. 
Kechalari halqob suvlar muzlaydi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
134
Dalalarim bilch-bilch loy bo‘ladi. 
Men shilt-shilt loy botib ko‘sak teraman. 
Men qunishib-qunishib ko‘sak teraman. 
Men qalt-qalt qaltirab ko‘sak teraman. 
Men hovuchlarimga uflab-uflab ko‘sak teraman. 
Ko‘saklar toshday-toshday metin bo‘ladi. 
Ko‘saklar muzday-muzday sovuq bo‘ladi. 
Tosh-metin ko‘saklardan qo‘llarim tilim-tilim bo‘ladi. 
Muz-muz ko‘saklardan qo‘llarim yiring-yiring bo‘ladi. 
TO‘QQIZINCHI BOB 
 
1
It bemavrid-bemavrid hurdi. 
Men uyqumda eshitib yotdim. 
It jon-jahdi bilan hurdi. It qahr bilan hurdi. 
Uyqum qochdi. Choponimni yelkam tashlab tashqariladim. 
Tun toshday-toshday zim-ziyo bo‘ldi. 
Timirskilandim-timirskilandim — tashqi chiroqni yoqdim. 
It xiyol zabtidan tushdi. 
Men darvoza tarafladim. 
Darvoza odob bilan tik-tik etdi. Darvoza nazokat bilan tik-tik etdi, 
«Kim bo‘lsa-da, o‘zimizdan bo‘lmadi, — deya o‘yladim. — O‘zimizdan bo‘lsa, taraq-turuq uradi». 
— Kim u? — dedim. 
— Biz idoradan keldik! — dedi bir ovoz. —Birinchi terimda so‘yish uchun qo‘y olib keldik! Men 
darvoza zulfiniga qo‘l uzatdim. 
— O‘ynab qo‘yay, qo‘ylaringdan! — dedim. — Yarim kechada qo‘yim nimam? 
— Rais yubordi, rais! Ocha qoling! 
— Birinchi terim ertamatan boshlanadi. Erta-matan olib kelardilaringiz-da? 
— Endi, rais mash’al brigadirimiz ertalab shoshib qolmasin, dedi-da. Ocha qoling, qo‘yingizni ola 
qoling! 
— O‘ynab qo‘yay, raisdan-da! — deya-deya darvoza zulfinini oldim. 
Shunda, uchta odam zabt bilan ichkari yopirildi. Birovi ko‘kragimga to‘pponcha tiradi. Ikkovi 
hovliga avtomat o‘qtaldi. 
— Qimirlama! — deya zug‘um etdi to‘pponchalik. — Qo‘lingni ko‘tar! 
— Nima gap! — deya hang-mang bo‘ldim. 
— Qo‘lingni ko‘tar, deyapman! 
Men qo‘llarimni ko‘tarib-ko‘tarib turdim. 
— Qo‘ynini kovlanglar! — dedi to‘pponchalik. Avtomatchilar qo‘ynimga qo‘l tiqib-qo‘l tiqib 
ko‘rdi. Cho‘ntaklarimni bosib-bosib ko‘rdi. Uyatli-uyatli joylarimni ushlab-ushlab ko‘rdi. Ushlamagan 
joylari qolmadi! 
— Yo‘q! — deya to‘ng‘illadi avtomatchi. 
— To‘pponchang qaerda? — dedi to‘pponchalik. 
— To‘pponcha? Qandaychikin to‘pponcha? — deya hayronlandim. 
— Ko‘p talmovsirama, senlarda pulemyot ham bor! 
— Ketmonimdan bo‘lak balom yo‘q! — dedim. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)