Microsoft Word tarixi muhammadiy ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
325
YIGIRMANCHI MO’JIZA
Voqea shuldurkim, Xaybar shahrini fath qilgandan so‘ngra yahudlardan ko‘p mol o‘lja 
oldilar. Rasulullohga tushgan mollarda bir qora eshak ham bor edi. Kishi bilan 
so‘zlagandek aning bilan Rasululloh so‘zlashdilar. 
— Noming nimadur? — deb so‘radilar. 
— Yo Rasulalloh, nomim Yazid ibn Shahob. 
Alloh taolo mening bobom naslidin oltmish atog‘liq eshak chiqarmishdur. Ularning hech 
birini payg‘ambarlardan boshqa kishilar minmagan ekandur. Meni ham oxirzamon 
payg‘ambari minsa kerak deb umid qilar edim. Aning uchunkim, endi dunyoga sizdan 
o‘zga payg‘ambar kelishi yo‘qdur. Menim bobom naslidan ersa mendan boshqa 
qolmagandur. Sizdan ilgari menga bir yahud ega bo‘lmish edi. Ul meni qachon minar 
ersa, jo‘rttaga qoqilib yiqilur erdim. U ham meni urib so‘kib, och qo‘yib ishlatur erdi, — 
dedi. 
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aning otini Ya’fur qo‘ydilar. Sahobalardan kishi 
chaqirmoq bo‘lsalar, uni yuborur edilar. Ul boshi bilan eshikni qoqib, Rasulullohning 
chorlaganini ishorat bilan bildirur edi. 
Rasululloh vafotlaridan Ya’fur qattiq qayg‘urdi. Judolikka chidayolmay, o‘zini bir quduqqa 
tashlab halok bo‘ldi. 
Bu so‘zni ulug‘ muarrihlardan Ibn Asokir degan kishi Ibn Munzir degan sahobadan 
rivoyat qilmishdur. 
YIGIRMA BIRINCHI MO’JIZA
Hadis olimlaridan Imom Bayhaqiy, Imom Tabaroniy, Dora Qutniy ibn Umardan rivoyat 
qiladilar: 
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madinaga hijrat qilib kelgandan so‘ngra bir kuni 
sahobalar bilan majlis qurib o‘ltirmish edilar. Shu chog‘da Bani Salim qabilasidan bir 
kishi o‘tib borayotib to‘planib o‘ltirgan sahobalarga ko‘zi tushdi. Alar ichida o‘ltirgan 
Rasulullohni ko‘rib: 
— Bu kishi kim bo‘lur? — deb so‘radi. 
— Quraysh qabilasidan chiqqan Abdulmuttalib o‘g‘li Muhammad, butun dunyo xalqiga 
Xudo tarafidan payg‘ambar bo‘lib kelmishdur, — dedilar. 
— Andoq ersa uning so‘zini anglamoq kerak ekan,— deb Rasulullohning majlislariga 
kelib o‘ltirdi. 
Rasululloh ul majlisda Islomdan, arasot, qiyomatdan so‘zlar edilar. Bularni anglagach, 
boyagi kishi o‘rnidan sakrab turib: 
— Ey Muhammad, insonlar ichida sendek yolg‘onchini ko‘rganim yo‘q. Sening bu 
so‘zlaringga qandoq ishongali bo‘lur? Ayniqsa, o‘lgandan keyin chirib tuproq bo‘lib 
ketgan kishi qaytadan tirilur, degan so‘zing shaksiz yolg‘ondur. Meni shoshqaloq kishi 
ekan deb arablar ayb qilishidan qo‘rqmasam erdi, shu hozirdayoq seni o‘ldirib butun 
xalqni rozi qilur edim, — dedi. 
Buni anglagach, Hazrati Umarning g‘azabi qo‘zg‘alib: 
— Yo Rasulalloh, ruxsat qiling, buning boshini kesib tashlayin, — deb o‘rnidan tura keldi. 
Anda Rasululloh: 
— Ey Umar, bilurmisan bosiq kishining darajasi payg‘ambar darajasiga yaqindur, og‘ir 
bo‘l, — dedilar. 
So‘ngra ul a’robiy yeng ichidan bir jonivor chiqarib, o‘rtaga tashladi. Arablar uni zab deb 
ayturlar. Forscha «susmor», turkcha «erbaliq», «qumbaliq», deyilur. Arabistonning 

---

Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy