Microsoft Word tarixi muhammadiy ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
345
ichida Muhlim ibn Jusoma degan bir kishi eskidan qolgan dushmanligi uchun Rasululloh 
qo‘ygan askar boshlig‘ini kechasi uyquda yotganida o‘ldirib qochdi.
Rasululloh buni anglab qattiq qayg‘urib, o‘ldirguvchini qarg‘adilar ersa, yetti kunga 
yetmay u ham o‘ldi. Qabrga qo‘ysalar, go‘r qabul qilmadi. Necha qayta qo‘ydilar, 
tashqari chiqarib tashlayverdi. Buni Rasululloh anglab: 
— Undan yomonlarni ham go‘r qabul qilur erdi. Sizlarga ibrat uchun Alloh buni ko‘rsatdi, 
— dedilar-da, so‘ngra uni bir chuqurga tashlab, ustiga tosh uyib qo‘ydilar. 
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bir odam otini sotib edi, so‘ngra sotganim yo‘q, 
deb so‘zidan tondi.
— Rasululloh bu otni sotib oldilar, — deb sahobalardan hazrati Huzayma guvohlik berdi. 
Lekin o‘zi ko‘rmagan edi.
Anda Rasululloh: 
— Ey Huzayma, ko‘rmagan ishga qandoq guvohlik berursan? — dedilar. 
— Arsh ustidan keltirgan har bir so‘zingizga ishonurmiz. Endi yer ustida aytgan 
so‘zingizga nechun ishonmaymiz? — dedi Huzayma. 
Bu so‘zi ersa Allohga xush kelib uning guvohligini ikki guvoh o‘rniga oldilar. Shunday 
bo‘lsa ham, ul otni olmay, egasiga qaytarib berdilar: 
— So‘zi yolg‘on bo‘lsa, undan barakot topmas, — dedilar. 
Ertalab qarasalar, ot oyog‘ini yerga qo‘yolmay cho‘loq bo‘lib qolmish edi. Rasululloh 
aytganlaridek, yolg‘onning shumligidan o‘ziga ham ot asqotmadi.
Payg‘ambarik davri yigirma uch yil ichida shunga o‘xshash ishlar hisobsiz ko‘pdir. Bular 
ham Rasulullohning mo’jizalaridan sanalg‘usidir. Sallallohu alayhi vasallam. 
QIRQ SAKKIZINCHI MO’JIZA
Rasululloh muborak og‘izlaridan nima so‘z chiqdi ersa, o‘shandoq bo‘lur yoki qutlug‘ 
qo‘llari bilan har qanday kasal odamni silasalar, darhol kasaldan tuzalar edi. 
Bir kuni Madina atrofidagi iymonga kirmagan qabilalardan bir qancha kishilar zakotga 
yig‘ilgan chorva mollarini talamoqchi bo‘lib, bosmachilikka keldilar. Buning xabari 
Madinaga yetishi bilan hammadan ilgari Abu Talhaning otini minib yovga qarab 
choptirdilar. 
Bu ot ersa qashanglig‘i ustiga mudrovchi ham edi. Rasululloh minganlaridan keyin bu 
jonivorga chopqirlik paydo bo‘ldi, boshqa otlar unga yetolmay orqada qoldilar. YOvni 
qochirib qaytgandan keyin Rasululloh Abu Talhani ko‘rib; 
— Sening bu oting mavj urgan daryodek chopar ekan, — dedilar. 
Bu so‘zdan so‘ngra chopqirlikda uning oldiga hech bir ot tushmadi. 
Yana bir safarda hazrati Jobirning mingan tuyasi charchab yurolmay qolib edi. Rasululloh 
buni ko‘rib qo‘llaridagi tayoqchalari bilan tuyaning biqiniga: «Turgil!» deb nuqib qo‘ydilar 
ersa, unga shundoq kuch paydo bo‘ldikim, hazrati Jobir uning boshiga ega bo‘lolmay 
qoldi. 
Shunga o‘xshash yana bir g‘azotda hazrati Juaylning mingan oti charchaganlikdan 
yurolmay qoldi. Rasululloh kelib: «Tur, barakalloh», deb qamchilari bilan sekingina urib 
qo‘ydilar ersa, ot irg‘ib turib, yurib ketdi. Shundan so‘ng uning tezligidan egasi tizginini 
tortolmas edi. Bu otga baraka qo‘nib, muning bolalaridan sotib egasi o‘n ikki ming tilla 
foyda topdi. 
Mana bu ishlarning barisi Rasulullohning mo’jizalari erdi.