O‘TTIZ BIRINCHI MO’JIZA
Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
333
Fahd ibn Atiyya rivoyat qilur:
«Rasululloh oldilariga o‘n necha yoshlik tilsiz, duduq bolani keltirib:
— Yo Rasulalloh, duo qiling, buning tili chiqsin,— dedilar.
Anda Rasululloh u bolaga qarab:
— Men kim bo‘lurman? — deb so‘radilar ersa, darhol bola:
— Siz Allohning payg‘ambaridursiz, — deb javob berdi.
Shu bilan tili ochilib ketdi.
Yana bir yangi tug‘ilgan bolani momosi keltirib:
— Barakot bo‘lgay, — deb Rasulullohning quchoqlariga qo‘ydi.
Unga qarab:
— Men kim bo‘lurman? — deganlarida:
— Siz Rasululloh erursiz, — dedi.
— Barakalloh, rost aytding, — dedilar.
Shu sababdan bu bola ismini Muborak qo‘ydilar».
O‘TTIZ IKKINCHI MO’JIZA
Rasulullohning xodimlari hazrati Anas bu voqeani shunday rivoyat qilur:
«Sahobalardan bir yigit vafot topdi. Aning bir ko‘r kampir onasi bor erdi. O‘lik iyagini
bog‘lab kampir onasiga ta’ziyat aytdik. Onasi yig‘lab:
— Ey bor Xudoyo, o‘zing bilursan, men vatanimni tashlab, sening roziliging uchun
payg‘ambar oldiga hijrat qilib keldim. Ko‘zim ko‘r, o‘zim ojiz erurman. Bu o‘g‘limdan
o‘zga xizmat qilgudek mening yordamchim yo‘qdur. Ey rahmlik mehribon rabbim, bu
musibatni mendan ko‘targil, — deb duo qilishi bilan yotgan o‘likka qaytadan jon kirdi.
Yuziga yopgan pardani olib tashlab: «Alhamdulilloh» deb o‘rnidan turdi».
Bu ham bo‘lsa Rasulullohning mo’jizalari erur. Chunki ummatidan ko‘rilgan karomat ersa
payg‘ambarning mo’jizasidan bo‘lg‘ay. Oy nurini quyoshdan olgandek, har ummatning
avliyolari ko‘rsatgan karomatlarini o‘z payg‘ambarlaridan olgaylar.
O‘TTIZ UCHINCHI MO’JIZA
Sahobalardan bir kishi kelib:
— Yo Rasululloh, Islom diniga kirmasdan ilgari shu tog‘ ichida bir chuqurga ikki yoshli qiz
bolamni tashlagan edim, nima bo‘lganidan xabarim yo‘qdur. Xudo oldida bunga nima
javob ayturman? — dedi.
Arablarning eng yomon odatlaridan biri ikki-uch yoshli qiz bolalarini faqirlikdan qo‘rqib,
yoki qabila urushlarida yengilur bo‘lsa, dushman qo‘liga asir tushib qolishidan nomus
qilib, tiriklayin ko‘mar edilar. Islom kelganidan so‘ng bu odatlar yo‘qoldi. U kishi ersa
Rasululloh bilan shu chuqur ustiga kelib qarasalar, andin hech bir nishona ko‘rinmadi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uning otini aytib:
— Alloh izni bilan menga javob qaytarg‘il, — dedilar. Shunda:
— Labbayka, yo Rasulalloh, — deb qizcha shu chuqurdan chiqa keldi.
Anda Rasululloh:
— Mana, ota-onang ersa Islom diniga kirdilar. Agar dunyo turmushini xohlar ekansan,
seni ularga topshirurman, — dedilar.
Anda qizcha:
— Yo Rasulalloh, ularga hech hojatim yo‘qdur, dunyoga chiqishni xohlamayman, har
yaxshilikni Alloh oldida topdim, — dedi».
Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy
Do'stlaringiz bilan baham: |