Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
174
so‘ramang. Men deyarli bilmayman. Bilganim: Namozov Krasnoyarskga qonunsiz 
ravishda vagonda vino yuborgan. Moskva buni qanday ilintirdi — xabarim yo‘q. 
Farazimcha, to‘dalarning ichki nizolari aks-sadosi bo‘lsa ehtimol. Balki 
Hosilboyvachchaning o‘limi ham shu bilan bog‘liqdir. 
— Xo‘p, endi nima qil deysiz? 
— Ishingizni davom ettiravering. Sizni hech kim ishdan chetlatgani yo‘q. 
Xo‘jayinlaringizga qovoq-tumshuq qilmang. Bu ishlarda ularning qo‘llari yo‘q. 
— Men bir fursat topib Elchin bilan suhbatlashsam, devdim.
— Nega? 
— Uni taniyman. U menga yaqinroq bir odamning oshnasi edi. 
— Hozircha bu ishga aralashmang. O‘rtoqlar o‘rganishyapti. 
— Unda voqeaga guvoh bo‘lgan odamingiz bilan ikki og‘iz gaplashsam.
— Hozir emas. 
— Unda mening nima keragim bor o‘zi? 
— Siz prokuratura tergovchisisiz. O‘z ishingiz bilan shug‘ullaning. Vaqti kelganda bizga 
faol ravishda qo‘shilasiz. Hozircha kuzating, tahlil qiling. 
Said Qodirov «gap tamom» deganday o‘rnidan turdi. 
U «Ishingizni qilavering», degani bilan, ishxonasiga borishga oyog‘i tortmadi. Taksi 
to‘xtatdi-da, Hamdam Tolipovni qoralab ketdi. Baxtiga Hamdam ishxonasida ekan. 
Sigaret burqsitib, yozuv mashinkasiga muk tushganicha bittalab harf terardi. 
— Ie, kel, prokuror. Kecha tushimga kiruvding. Buni qara, o‘zing kelib turibsan. 
Tushimda senga orden berishibdi. Asadbekni o‘tqazib qo‘ygan bo‘lsang kerak-a? 
— Piching qilmang, aka, o‘zi yurak siqilib turibdi. 
— Pichingmas, rostdan ko‘rdim. Nima bo‘ldi, o‘tir. 
— Hamdam aka, shu ishingizni hozir qilishingiz shartmi? 
— Dardingni aytaver. 
— Ichmoqchiman. 
— Gap yo‘q. Ketdik, — u shunday deb kurtkasini kiydi. 
Hamdam «Prokuror qittak-qittak otib dardini aytmoqchi», deb yanglishdi. Zohid bo‘kib 
ichdi. Oqibat Hamdam uni uyigacha opichib chiqib, yotqizdi. Ertalab shampan vinosi olib 
kelib sabuhiy qildirib, o‘ziga keltirdi. Zohid bu kun ishga bormadi, yerparchin bo‘lib yotdi.
2
Prokuratura tergovchisi Zohid Sharipov bugun ham ko‘chaga chiqqisi kelmadi. Shartta 
qishloqqa jo‘navormoqchi bo‘ldi. Lekin Botirov taqdiri yodiga tushib, fikridan qaytdi. «Bir 
kun beayb o‘tirganimda ko‘zimga dunyo teskari bo‘lib ketdi. U bechora shuncha yildan 
beri — azobda», deb o‘ylab, yuvinib-tarandi-da, qo‘shni tuman milisaxonasiga qarab 
ketdi. Ikki qavatli milisaxona binosi oldi baland temir panjara bilan o‘ralgan, beton 
ariqqa qalin tunukadan qoplama qilingan edi. Bu hol nodon kimsaning sog‘lom tishlari 
ustidan jez qoplama qildirishiga o‘xshardi. 
Zohid bu yerga Hamdam Tolipov «Ishkal» deb atagan tergovchini izlab kelgan edi. 
«Ishkal» laqabli bu odam xonasida ekan. U baland bo‘yli, ozg‘in, qirra burunli, og‘zi 
katta odam edi. Og‘zi kattaligidanmi gapirganda tupuk sachratardi. U Zohidning 
maqsadini eshitib, dabdurustdan sansirashga o‘tdi: 
— Xo‘p, nima demoqchisan? 
— Ayrim narsalarni so‘rab bilmoqchiman. 
— Men jinoyatchini tutib berganman. Uni sud qamagan, men emas. Qo‘lingdan kelsa sud 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik