Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
112
bo‘yidami, biron daraxt yaqinidami? Balki o‘rindiqlar bordir? 
— O‘rindiqmi?.. O‘rindiqning oyoqlari bor edi. Taxtalari sug‘urib tashlangan ekan. 
Qabristonga kelib Qur’on o‘qilmasin, degan buyruq bo‘lgan ekan. 
Botirov Zohidning maydalab so‘rashidan dastlab g‘ashlandi. So‘ng ko‘ngliga chiroq 
yoqilganday bo‘ldi. «Harholda bu yigit qo‘l uchida ish yuritadiganga o‘xshamaydi. Ikir-
chikirlarga qiziqayotganidan yaxshilikni umid qilish mumkin», deb o‘ylab barcha 
savollarga erinmay javob qaytardi. Zohid uning aytganlarini qog‘ozga yozib olib, suhbat 
so‘nggida imzo chektirdi. Tergov yakunlanganini anglagan Botirov yana «Yo Robbim, 
barchalarimizni o‘zing isloh ayla!» deb duo qildi. 
«Men uning o‘rnida bo‘lganimda Xudodan tergovchilarga insof berishini so‘ragan 
bo‘lardim», deb o‘yladi Zohid. U o‘nlab jinoyatchi, guvohlarni so‘roq qilib, bugunchalik 
qiynalmagan edi. Nazarida bu mahbus og‘ir bir toshni uning yelkasiga qo‘yib chiqqanday 
tuyuldi. Bu qanday tosh — gunohlar toshimi yo mas’uliyatmi, bilmadi. Lekin og‘irligini his 
etdi. Tobora cho‘kib borayotganday bo‘ldi. Yelkalarini tosh ezib, zirillab og‘rita boshladi...
4
So‘roqxonadan chiqib kelayotgan Zohidga soqchi boshliq yo‘qlayotganini ma’lum qildi. U 
«Biror rasmiyatchiligi bordir», degan fikrda qamoqxona boshlig‘i xonasi tomon yurdi. 
Boshliq respublika prokuraturasidan yo‘qlashgani, hoziroq yetib borishi zarurligini 
bildirganda «Hosilboyvachchaning murdasi topildimikan?» degan xayolga borib, Said 
Qodirov bilan uchrashuvga shoshildi. 
Said Qodirovning stoli usti odatdagiday tartibli emasdi. U bir necha «Ish» to‘plamlarini 
yoyganicha nimalarnidir yozish bilan mashg‘ul edi. Eshikni taqillatib kirgan Zohidga bir 
qarab olib, ishini davom ettirdi. Zohid xalal bermaslik uchun iziga qaytmoqchi edi, u 
qog‘ozdan boshini ko‘tarmaganicha «Kiring, o‘tiring», dedi. Zohid yumshoq kursiga 
cho‘kib o‘tirganida «Qahva tayyorlab iching», deb qo‘ydi. Zohidning qahva ichgisi yo‘q 
edi. Shu bois o‘rnidan jilmadi. Yarim soat davomida xonaga sukunat hukmronlik qildi. 
Qog‘ozning shitirlashi, Said Qodirovning dam-badam tomoq qirib qo‘yishi sukunat 
hukmronligi mutlaq emasligidan darak berardi. 
Said Qodirov ishini yakuniga yetkazgach, qo‘lidagi qalamni stol ustiga tashlab, kerishdi. 
So‘ng ko‘zlarini uqalab olib, Zohidga qaradi: 
— Uzr, kattaning topshirig‘i. Betoqat bo‘lib kutib o‘tiribdi. Yuqoriga chiqishi kerak ekan. 
Ishlaringiz qalay? 
— Yomon emas. 
— Yaxshi ham emas. Sharif Namozov degan odamni taniysizmi? 
— Ha. Vinzavod direktori. Prokuraturaga o‘tganimda birinchi bo‘lib shuning ishi bilan 
shug‘ullanganman. 
— «Ish»ni oxiriga yetkazganmidingiz? 
— Yo‘q. 
— Nima uchun? 
— Vinzavod direktori tuhmat qilganini bo‘yniga olgan ekan. Lekin... «Ish»ni men 
yopmaganman. Nega so‘rayapsiz? 
— Sharipov bilan Moskva shug‘ullanyapti. Vinzavoddan juda ko‘p miqdordagi mahsulot 
Krasnoyarskka yuborilgan. Hujjatlar qalbaki ekan. Moskvadan tergov guruhi kelgan. 
Boshlig‘i naq Azroilning urg‘ochisimi, deyman. Balki sizni hozir kutib o‘tirgandir. Har bir 
gapingizni o‘ylab gapiring. U bilan o‘chakishmang. Eski odatingizni qilib haqiqat 
talashmang. Moskvadan keladiganlarga haqiqat kerak, deb yanglishmang. Ularda ham 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik