www.ziyouz.com kutubxonasi
47
Anvar bu muloyim ovoz qaerdan kelganini bilmadi.
Dilobarning ovoziga o‘xshatib, alangladi. Eshik qiya ochiq — hamshira ko‘rinmaydi.
Ovoz yana takrorlandi.
«Qo‘rqma, biz senga faqat yaxshilik istaymiz. Derazaga qara».
Anvar deraza ortida go‘zal bir qizning yuzini ko‘rdi.
— Kimsiz?
— Biz boshqa sayyoradanmiz.
— Qaysi sayyoradan?
— Sizlar Chayon yulduzlar turkumi deb ataysizlar. Biz esa Zurru deymiz. Zurru — nur
o‘lkasi degani.
— Uchar likopchalarda yurgan sizlarmidingiz?
— Yo‘q. Ular sizlarning yaqin qo‘shningiz. Quyosh majmuasiga eng yaqin joylashgan
Zaura yulduzidan. Zaura — taraqqiyot degani. Ular taraqqiyot uchun hamma narsadan
kechganlar. Sayyoralari halokat yoqasiga kelib qolgan. Ulardan qo‘rqishing kerak. Sen
biz bilan birga bo‘lasan. Zauraliklarning taraqqiyoti biznikidan ming karra past. Shuning
uchun likopchaga o‘xshagan jismda uchib yurishadi. Ularning vakillari orangizga
tushgan, sizlar bilan birga yashaydi, sizlar esa buni bilmaysizlar. Xalq otasiman, deb
yurgan, senga kun bermayotgan odam asli zauralik. U — odam bolasi — onasidan chala
tug‘ilgan, o‘limga mahkum edi. O‘sha onda zauralik uning tanasiga jon bo‘lib kirgan.
Shuning uchun unga hech nima kor qilmaydi. Ocharchilik yillari tengdoshlari o‘lganda
ham bu tirik qolgan. Ocharchilikda omon qolgan tengdoshlari urushga ketib qirildi.
Buning ham erkak ekani, urushga borishi lozimligi birovning xayoliga kelmadi. Urushdan
tirik qaytgan tengdoshlari qamoqqa tashlandi. Sen bilmaysan, do‘stlari uning fatvosi
bilan qamoqda chiriganlar. Sen uning kelajakni ko‘ra bilish xususiyati borligini ham
bilmaysan. Unga ertaga nima bo‘lishi ma’lum. Shuning uchun o‘zi ham bir yarim yil
qamoqda o‘tirib kelgan. Qamoqdan chiqqan do‘stlari sil bo‘lib, pes bo‘lib o‘lib ketdilar. U
yetmish yoshida o‘n yetti yoshli yigitdan ham baquvvatroq.
— Uning maqsadi nima?
— U Yerni Zaura fuqarosi uchun tayyorlashi kerak.
— Qanday?
— Ruhan tayyorlaydi. Zaurada tarixdan ko‘z yumganlar. Tarixdan so‘z ochgan zauralik
o‘sha zahoti qatl etiladi. Ularning yuragi tosh kabi qattiq. Kimdaki his-tuyg‘u uyg‘onsa —
o‘limga mahkum. Xalq otasining vazifasi yerliklar qalbidan mehr-oqibat degan tuyg‘uni
haydab chiqarish, tarixni unutishga erishish. Huda-behudaga barmoqlari bilan soch
tarashi, «s»ni aytolmasligi, lablarini tili bilan yalab qo‘yishi, ko‘zini lo‘q qilib yolg‘on
gapirishi — zauralik ekaniga isbot. U bittagina emas, yonida sheriklari ko‘p. Hammalari
odam libosida. Bilib qo‘y: ular odamlarni qirib tashlab, so‘ng Yer sayyorasini egallaydilar.
Bilki ular jon bo‘lib odam tanasiga kiradilar. Hozir Yer odamlarining juda ko‘pi
zauralikdan iborat. Yer halokat sari boryapti. Biz eng pokiza yerliklarni qutqarib qolamiz.
Seni ham olib ketamiz. Sen mening gaplarimga ishonmaysan. Senga yana ozgina fursat
beramiz. Yerda yurgan ikki oyoqli maxluqlar aslida Yer odami emas, zauralik ekaniga
ishonch hosil qilganingdan so‘ng biz bilan ketishga o‘zing rozi bo‘lasan. Hozir o‘rningdan
tur. Nur ustiga qadam qo‘y.
Anvar nur poyandoz ustiga qadam qo‘yishi bilan o‘zini yengil his etdi. Ko‘zlari nurdan
qamashdi. Qancha vaqt o‘tganini bilmaydi. Bir vaqt nur kuchdan qolib, ko‘z oldi
ravshanlashdi.
— Gaplashish mumkin emas, faqat ko‘rishing mumkin.
Sharshara yonidagi majnuntol soyasida o‘tirgan odamni tanidi: Asqar Qosim. O‘y surib
o‘tiribdi. Yerda ham shunday edi — ko‘p o‘y surar edi. Atrofdagi odamlar ham tanish.
Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |