Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
178
qoldi. Jamshid xayr ham demay, jo‘nab ketdi. Elchin cho‘ntagidan kalit chiqardi-yu, 
qulfga solishga qo‘li bormadi. Nima uchundir uyiga kirgisi kelmadi. Kimgadir dardini 
aytishni istadi. Uning dardini yarim kechada kim eshitadi? Zelixon bo‘lganida eshitardi. 
Lekin u Farg‘onadan qaytgach, «zarur ishni» bahona qilib, Maskovga jo‘nab qolgan. 
Elchinning dardini Anvar ham eshitishi mumkin. Lekin uyg‘otib, xotini bag‘ridan chiqib 
unga quloq tutish malol kelsa-chi? Elchin shu fikrlarni xayolidan o‘tkazib, o‘zini nochor, 
yolg‘iz sezdi. Atrofda «azizim, birodarim, do‘stim...» deydigan odamlar ko‘p. Ammo 
dardini eshitadigan inson yo‘q bo‘lsa ham qiyin ekan. «Odamlar qamoqdan qo‘rqishadi, 
— deb o‘yladi Elchin. — Axir shu yorug‘ jahonning o‘zi turma-ku? Yonma-yon yashaysan, 
lekin bir-biringga ishonmaysan. Bu Yer deganlari gunohkor bandalarning surgun 
muddatini o‘tovchi joyi emasmi? Qamoqxonada har bir barak o‘ziga xos bir mamlakat. 
Har bir barakning o‘z qonuni, o‘z urfi, o‘z podshosi bor. Yer yuzidagi har bir mamlakat 
qamoqxonalardagi baraklardan nimasi bilan farq qiladi? Dindorlarning gaplari balki 
to‘g‘ridir? Odam bolasi chindan ham sinov uchun bu dunyoda yashar? Sinovdan o‘tsa — 
ozodlikka chiqadi, jannatga tushadi. O‘tmasa jahannam azobida qoladi...» 
4 
 
Zaynab erini kutib, uxlamay o‘tirgan edi. Mashina kelib to‘xtaganini bildi. Mashina eshigi 
tez ochilib, tez yopildi. Mashina shitob bilan qo‘zg‘oldi. Zaynab otarchilar shilta yo‘llardan 
yuradilar, deb ko‘p eshitgan edi. Erining to‘yga borajagini bilganidan beri, shu yo‘lda 
yurib keladi, degan fikr unga tinchlik bermayotgan edi. Darvoza eshigi hadeganda 
ochilmay, eri kiravermagach miyasiga o‘rnashgan gumon haqiqatga aylanaverdi. 
Nazarida eri o‘ynashi bilan tushib qolib, darvoza oldida quchoqlashib turganday 
tuyulaverdi. Yelkasiga qalin ro‘molini tashlab, tashqariga chiqdi. Devor oldiga kelib, 
ko‘cha tomonga quloq osdi. U kutgan hansirashlar, pichirlashlar, hiringlashlar 
eshitilmadi. «Mashina qo‘shnilarnikiga kelgandir» — Zaynab shu fikrda iziga qaytmoqchi 
edi, ko‘cha tomonda Elchin yengil yo‘taldi. Zaynab sergak tortib, yana qulog‘ini ding 
qildi. «Nimaga kirmayaptilar?» deb ajablandi. Qancha o‘ylamasin, savoliga javob 
topolmadi. Kuta-kuta, oxiri eshikni o‘zi ochdi. 
Torini quchoqlab g‘arib ahvolda turgan erini ko‘rib, hayrati yana oshdi. Elchin qo‘qqis 
eshik ochilganida bir cho‘chib tushdi. Ayvonda yonib turgan chiroq nuri bu yerga arang 
yetib kelardi. Shu sababli Elchin xotini ko‘zidagi ajablanishni sezmadi. Zaynab ham 
erining ko‘zidagi hayronlik alomatini ilg‘amadi. 
— Zaynab? Tinchlikmi? — dedi Elchin. Uning tili gapga kelmay, ovozi soqov odamnikiday 
g‘o‘ldirab chiqdi. Zaynab «mast ekan», degan xayolga borib, past ovozda: 
— Tinchlik, — dedi, — kiring... 
«Kutayotgan ekan!» Shu fikr Elchinning ko‘nglini yoritib, yelkasidan bosib turgan dardni 
quvganday bo‘ldi. Ostona hatlab o‘tib, eshikni yopgach, bir qo‘lini xotinining beliga 
yuborib, uni o‘pmoqchi bo‘ldi. Zaynab yuzini olib qochdi, o‘ptirmadi. Elchin buni nozli 
araz o‘rnida qabul qilib, ko‘ngli yanada ravshanlashdi. «Shunchalik kutdimi, shunchalik 
arazladimi, demak, yaxshi ko‘radi» degan qarorga keldi. Ichkari kirib plashchini 
yechgach, uni yana quchmoqchi bo‘ldi. Zaynab bir to‘lg‘onib uning quchog‘idan chiqdi-
da: 
— Avval yuvining, — dedi. 
Bu gapdan so‘ng Elchinning ustidan sovuq suv quyilganday bo‘ldi. 
— Sen hali... meni shunaqa sayoq... shaltoq deb o‘ylaysanmi?! 
Zaynab erining ko‘zlariga qarab bir olam g‘am ko‘rdi. Yana bir gap aytsa, nazarida eri 
yig‘lab yuboradiganday tuyuldi. Gapi qo‘pol chiqqanini anglab, yumshatishga harakat 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik