Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
175
pushaymon yedi-yu, ammo sir boy bermadi. 
 
XX  b o b 
 
1 
 
— Hosilboyvachcha deganlari men bo‘laman. Bir tomoni qaynotangiz bilan aka-
ukaligimiz bor. Bir tomoni yigitning so‘zi qaytguncha shaytonning bo‘yni uzilsin, 
deyishadimi? 
Shu gapdan keyin Elchin o‘ylanib qoldi. U Hosilboyvachcha deganlarini eshitgan, 
qo‘chqorlarning biri shu ekanini ham bilardi. Ammo o‘zini ko‘rmagan edi. Ozg‘in yuzidagi 
katta yumaloq ko‘zlari bolakay chizgan suratni eslatuvchi, qaldirg‘och mo‘ylovli, qirra 
burunli bu yigit o‘ziga erinmay zeb bergan edi. Kiyimlarining taxi buzilmagan, biron 
yerda g‘ijimning asorati yo‘q, xuddi u hech yerda o‘tirmaydiganday, suyanmaydiganday 
edi. Ikkala qo‘lining barmoqlarida bittadan tilla uzuk. Bu odamdan taralayotgan atir 
hidiga dimoq yorilib ketay deydi. Elchinni hayron qoldirgan narsa bu emas, bunday olifta 
yuruvchilar ko‘p. Elchin to‘yga aytib kelgan bu yigitni zimdan kuzatib, uning kiprik 
qoqmasligini ilg‘adi. O‘qday qadalib turgan nigohdan odam bolasida kam uchraydigan 
sovuq o‘t chaqnab turardi. Bu nigoh «senga yaxshilik qilaman» deb alday olmasdi. U 
to‘g‘risini aytardi: mendan faqat yomonlik kut! 
Elchin Hosilboyvachchaning taklifini eshitgach, kecha Asadbekning qidirib kelgani 
sababini angladi. «Demak, Asadbek bu taklifdan ogoh. Demak, bu odamga xizmat 
qilishimni istamaydi. Nima uchun? G‘ayirligi kelganmi? Obro‘yiga putur yetishini 
bilganmi? Kimsan, Asadbekning kuyovi Hosilboyvachchaning xizmatida bo‘lsa?!» 
— Men noz qilayotganim yo‘q, aka, — dedi Elchin, o‘zidan ikki-uch yosh kichik bo‘lgan 
Hosilboyvachchaga. — Akaxoningiz sizga qadrdon bo‘lsalar, to‘ylariga zo‘rroq 
ashulachilarni olib borganingiz yaxshimi, deyman-da. Men ancha chetga chiqib 
qolganman. Birov eslaydi, birov eslamaydi. G‘ulom kelibdi yo Sherali kelibdi, degan gap 
qayoqda-yu, almisoqdan qolgan Elchin kelibdi, degan gap qayoqda? 
— Bunchalik past ketmang. Arzimasangiz o‘zim kelmas edim. 
Elchin bu gapdan «Men uncha-buncha odamni taklif etmayman», degan ma’noni uqdi. U 
Asadbekning maqsadini anglaganday edi. Ammo shuncha o‘ylasa ham 
Hosilboyvachchaning asl niyati nima ekanini bilolmadi. Har bir katta-kichik to‘daning, 
hatto gap yeydigan kichik ulfatning o‘z qo‘shiqchisi bo‘ladi. Elchin Asadbek to‘dasiga 
tegishli, hatto ular uni o‘z mulkiday ko‘rishar edi. Hosilboyvachchalarning ham o‘z mulki 
— qo‘shiqchisi bor. To‘yga Hasanali kelarmish, deyilsa, odamlar uning yo‘liga haftalab 
ko‘z tikishadi. Ana shunday mashhur ashulachi turganida Elchin nimaga kerak bo‘lib 
qoldi? Elchin taklif zamirida qandaydir qitmirlik yotganini fahmla-di-yu, qisqa fursatda 
o‘sha «qandaydir» nima ekanini anglay olmadi. 
— Katta boshingizni kichik qilib kelibsiz, biz nima derdik. Kasbimiz yaxshilarga xizmat 
qilish. 
Hosilboyvachcha yuzini jilmayish epkini silab o‘tdi. Bu quvonish emas, g‘olib odamning 
mag‘rur jilmayishi edi. 
2 
 
Elchin to‘yga boribdi?! 
Asadbek bu xabarni eshitib, tutoqib ketdi. U «Elchin sal bo‘lsa-da, esini yig‘ib oldi», deb 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik