Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
24
* * * 
Бир куни фақир асҳоблардан бир гуруҳи Расулуллоҳ (с.а.в.) жанобимизга мурожаат қилиб 
қолди: 
— Ё Расулуллоҳ, бойбадавлат кишилар олий даражаларни қўлга киритадилар: биз каби 
намоз ўқийдилар, биз каби рўза тутадилар, булардан ташқари, молларининг ортиғи ҳисобидан 
закот ва садақалар ҳам берадилар. Биз бунисини қилолмаймиз, — дейишди. 
Жаноби Расулуллоҳ уларга тасалли бердилар:
— Оллоҳ таоло сизларни садақа савобига ва мукофотига эриштирадиган имконлар 
бермадими? — дедилар ва саволларига ўзлари жавоб қилиб, сўзларини бундай давом 
эттирдилар: — Сизларнинг ҳар «Субханаллоҳ» деганингиз бир садақадир, ҳар 
«Алҳамдулиллоҳ» дейишингиз бир садақадир, ҳар «Оллоҳу акбар» дейишингиз бир садақадир. 
Яхшиликка буюриш бир садақадир, ёмонликдан воз кечиришга ҳаракат бир садақадир, 
хотинларингиз ила қовушишингиз бир садақадир. 
Асҳоб кейингисига ҳайрон бўлди: 
— Ё Расулуллоҳ, буни қандай тушунайлик? Ҳам шаҳвоний истакларимизни қондирамиз, 
ҳам савоб оламизми? 
Сарвари коинот жанобимиз кулимсирадилар: 
— Нима дейсизлар: инсон бу орзуйини харом йўлда амалга оширса, қилган у зиноси 
туфайли гуноҳ қозонармиди?.. 
Бу савол қаршисида асҳоб сукут этди. «Албатта, улкан гуноҳ содир этарди», дерди гўё. 
Жанобимиз сўзларини давом эттирдилар: 
— Худди шунинг каби, шаҳвоний истагини ҳалол йўлда қондирган тақдирда ажр ва савоби 
бордир. 
Яна дедилар: 
— Икки калима бор — айтиш осон, Оллоҳ таолога ғоят севимли ва мезонда тош босадиган 
икки калима! 
Асҳобларнинг ичлари қизиди, билгилари келди, мароқли кўзлариии Ҳазрати Пайғамбарга 
(с.а.в.) тикишди. 
— «Субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи» ва «Субҳаналлоҳилазийм» калималаридир, — дедилар. 
Сўнгра бу калималарга боғлиқ бундай маълумот бердилар: 
— Бир кимса самимий тилакларла, топтоза туйғуларла кунда юз дафъа «Субҳаналлоҳи ва 
биҳамдиҳи» деса, дарё кўниклари қадар кўп гуноҳи бўлса ҳам, Оллоҳ таоло уни мағфират 
қилади. 
Жаноби Расулуллоҳ бу калималарни Оллоҳ таоло малаклар учун хос бир зикр ва тасбех 
ўлароқ танлаганини ҳам баён этганларидан кейин энди ортиқча сўзга хожат қолмади. Ўша куни 
айримлар у мажлисдан туриб кетмасданоқ буни ўзларига бир вазифа сифатида қабул қилдилар. 
Айни шу савол билан яна бир гуруҳ келди. Садақа ва закот беролмаётганларидан ўксик 
эканларини англатди. Шуида Фахри олам (с.а.в.) жанобимиз: 
—Сиздан олдингиларга етиб олишингизни ва сиздан кейингиларни орқада 
қолдиришингизни мумкин қиладиган бир нарсани ўргатишимни хоҳлайсизларми? — дея 
таклиф қилдилар. 
Ким хоҳламасди буни?! Ахир, бундай таклифни нақд Оллоҳнинг элчиси айтяпти! Сўзи 
сўзларнинг энг тўғриси, йўли йўлларнинг энг чиройлиси бўлган Расулуллоҳ саййидимиз!.. 
Ҳамма бирдай мамнуният ила: «Ҳа, хоҳлаймиз», деб жавоб қилди. Шунда Жанобимиз: 
— Ҳар намоз кетидан ўттиз уч мартадан «Субхдналлоҳ», «Алҳамдулиллоҳ», Оллоҳу 
акбар» денглар. Бу тасбеҳингиз «Ла илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ла шарика лаҳ, лаҳул мулку ва 
лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шай'ин қодийр» калимасини қўшганда юзга етсин, — дея 
марҳамат қилдилар. — Буни шундай адо этганнинг гуноҳлари дарёларнинг кўпиклари қадар кўп 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий