Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
21
Ҳали у қора кунлар келгунча, ҳеч бўлмаса, юз эллик йил, балки икки юз йил ўтар, деб ўйларди 
Хусрав. 
 
 
III
БАНИ САЪД ЮРТИДА 
Сут она 
 
Саъд ибн Бакр қабиласи Макка атрофида обрўэътибори ва жўмардлиги билан танилган 
эди. Одамлари инсофли, ҳавоси ва суви тоза, забонлари ҳам бегона сўзлар аралашмаган асл 
арабча эди. Шу сабабдан Макканинг бой оилалари, янги туғилган чақалоқларини Саъд ибн Бакр 
қабиласига жўнатардилар. Болалар бу қабила аёлларининг сутлари билан қувватланишар, 
ганлашишни ҳам ўша ерда ўрганишар, Маккада ўсган болаларга қараганда соғлом ва бақувват 
бўлишар эди. 
Қабила аёллари йилда икки маротаба Маккага энишар, наслнасабли оилаларнинг 
болаларини олиб, қишлоқларига қайтишар, уларни эмизганлари учун олган ҳақ ва ҳадялари 
оила тирикчилигига кўмак бўлар эди. 
Фил воқеасидан уч ой ўтгач, қабила аёллари одатдагидек эрта тонгда йўлга чиқишга 
келишдилар. Кун чиқмасдан йўл бошида йиғилдилар. Аёл-эркак бир гуруҳни ташкил қилди. 
Эмизиш муддати тугаган болалар ўз кўкалдошлари, дўстлари билан хайрлашдилар. Оналари 
бағрига қайтиш қувончи ҳамда дўсту биродарларидан ажралиш изтироби уларни хаяжонга 
солган эди. Сут эмизган оналар болаларни ота-оналари кўлига топширгач, оладиган ҳақ ва 
совғасаломларини ҳисоблашар, бошқа жиҲатдан эса, икки йил мобайнида ўзлари эмизган 
болаларидан айрилиш изтиробини ҳам ҳис этишар эди. Балки, айрилиқ бошқа хеч кўришмаслик 
маъносида абадий ай| рилиқ бўлар. Ҳолбуки, оналар улар учун минг хил азият чеккан, 
норасидалар оғриганда бирга дардини тортганлар, кечалари ширин уйқуларини бузиб, гўдаклар 
бошида нечанеча тонгларни бедор оттириб, туни бўйи уларга алла айтиб чиққанлар. уёш 
чиқишига жуда оз вақт қолган эди. 
— Юринглар, эй Бани Саъд халқи, бўлмаса, кеч қоласизлар, — деган овоз эшитилди. 
Қисқа бир видолашувдан сўнг болаларни қўлларидан тутиб, қучоқларига олиб кўтариб, 
баъзиларини эшак ёки туянинг устига ўтқизиб, йўлга чиқдилар. 
— Кеч қолманглар, онажон, кутамиз. 
— Бизни унутма, Шайба. 
— Яна кўришамиз, Ханзала. 
— Яхши қолинглар, Фотима, — деган овозлар эшитиларди. 
Кўзлар намланиб, ёш айлана бошларди. 
Карвон чанг кўтариб олға борар экан, заиф бир эшак секин юриб, орқада қола бошлади. 
Эшак эгалари қанча қистамасинлар, борган сари карвон билан орадаги масофа узаяр эди. 
— Ҳалима, тезроқ юргиз бунингни, — деди қўшниси. Ҳалима кучсиз ва қари ҳайвоннинг 
елкасига ҳалачўпни бирикки марта нуқиди. Эшак қадамини бир оз тезлатдию, лекин сал ўтмай, 
яна аввалги ҳолига тушиб олди. 
Ҳалима дугоналаридан орқада қолишни ҳеч истамасди. Чунки эрта борганлар тез ишни 
битирарди. Маккада Ҳалима келсин, боламизни унга берамиз, деб ҳеч кимнинг кўзи учиб 
тургани йўқ, албатта. Вақтли борганлар ўзлари хоҳлаган оиланинг боласини олиб, кўпроқ пул 
қўлга киритадилар. Кечикканлар бола тополмай қайтишлари эҳтимоли ҳам бор эди. 
— Бугун эшагимизнинг феъли айниб қолдими, Ҳалима? 
— Ҳар куни шундай эмасмиди, Ҳарис? Ахир, у қариб қолдику, тобора қуввати кетмоқда. 
— Лекин бошқа кунлари бунчалик эмасди, бинойидек юрардику... 

---

Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий