Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
102
Байтуллоҳнинг ёнида маҳбусларнинг асорат кишанларини ечиб, мусофир ва очларни 
тўйдирасизлар. Сизлар билан бирга бўлган ўғлимизни сўраб келдик. Сен уни озод қилишимиз 
учун хоҳлаган нархингни айтиб, бизни шод-хуррам ва миннатдор қил. Биз сенга ўша пулларни 
берайлик, унинг эвазига сен ўғлимга эркинлик бер. 
Ҳорисанинг куйибпишиб айтган бу сўзларини диққат билан тинглаган Абул Қосим унга 
шундай савол берди: 
—Ўғлингиз ким? 
—Зайд ибн Ҳориса. 
— Сизнинг таклифингиз дуруст, аммо бунинг бошқа бир чораси ҳам бор. 
— Қандай чора? 
— Зайдни шу ерга чақиртирамиз. Истаганини қилсин. Агар сиз билан қайтиб кетишни 
истаса, марҳамат, олиб кетаверасиз. У ҳолда қутқариш учун пул беришингизга ҳам ҳожат 
қолмайди. Агар мен билан қолишни истаса, у ҳолда мен ҳам мени танлаган кишини зинҳор ҳеч 
нарсага алмаштирмайман. 
— Худо ҳаққи, сен ўта даражада инсофли ва адолатли киши экансан. Биз сенинг 
таклифингга бажонидил розимиз. 
Зайдга хабар берилди. Ҳориса ҳаяжондан титрарди: наҳот бир неча дақиқадан сўнг 
жигаргўшасини кўрса!.. Наҳот уни бағрига босиб, юрагининг ҳасрат доғларини ювса!.. 
Ниҳоят, Ҳориса қўлини пешонасига тутди. Кўз олди қоронғилашиб кетди. Ўрнидан сакраб 
турди. Ўғлига ёпишди, маҳкам қучоқлаб, тўйибтўйиб ўпди, ҳидлади. 
Отаболанинг узоқ айриликдан кейинги учрашуви ўта таъсирчан эди. Севинч кўзёшлари 
билан йўғрилган бу ҳолат бирмунча вақт давом этди. 
— Эй Зайд, бу одамларни танияпсанми?! 
— Ҳа, мана бу киши отам, буниси эса, амаким. 
—Отанг сени олиб кетиш учун келибди. Менинг сенга бўлган меҳрмуҳаббатим, 
шафқатимни ўзинг ҳам жуда яхши биласан. Ҳозир ё мени танлаб шу ерда қол, ёки уларни 
танлаб уйингга бор. 
Зайд ҳеч иккиланмай жавоб берди: 
— Мен ҳеч кимни сиздан устун қўёлмайман, сиздан афзал ҳам кўрмайман. Сиз менга ҳам 
ота, ҳам она ўрнидасиз. Албатта, сиз билан қоламан. Ҳориса қулоқларининг қизиб кетганини 
ҳис этди. 
— Қароринг қатъийми, Зайд? Бизни эмас, уни танлаяпсанми? 
— Ҳа. 
Ҳориса ҳушидан кетиб қолаёзди. Амакиси: 
— Минг афсус, жиян. Наҳотки сен озодликни эмас, қулликни танлайсан? Қул бўлишни 
отанг ва амакингнинг паноҳида бўлишдан устун қўйиб, ўз юртинг ва ўз гўшангга қайтишни 
истамайсан? 
— Мен 6у буюк Инсондан кўрган яхшиликларимни ҳеч нарсага алмаштира олмайман. 
Унинг ёнида қоламан. 
Ҳориса ҳамон туш кўряпман деб ўйлар эди. 
— Ўғлим, биз ҳазиллашиш учун келмадик, — деди. 
— Мен ҳам ҳазил қилаётганим йўқ, отажон, рост сўзлаётирман. 
Ортиқ Ҳорисанинг қўлидан ҳеч нарса келмас эди. Шу пайт Абул Қосим Муҳаммад ибн 
Абдуллоҳ Зайднинг қўлидан тутди. Каъбанинг Ҳижр деб аталувчи қисмига олиб борди, бир 
тошнинг устига чиқарди ва шу ердагиларга хитобан: 
— Эй инсонлар, шоҳид бўлинглар: Зайд менинг ўғлимдир, уни ўзимга фарзанд қилиб 
олаётирман, у менинг меросхўрим бўлади! — деди. 
Ҳориса ва унинг укаси бу сўнгги хаттиҳаракат натижасида ёнаётган юракларига муздай 

---

Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий