|
www.ziyouz.com
kutubxonasi
107
ovqatlanishimiz uchun daraxt bargidan boshqa narsa yo‘q edi. Biz uni
yeyaverganimizdan og‘izlarimiz atrofi shilinib ketar edi. Bir kuni men ustki kiyim topib
oldim. Uni o‘rtasidan bo‘lib, Sa’d ibn Molikka berdim. Yarmini o‘zimga ishton qilib oldim.
Sa’d ham o‘ziga tekkan yarmini ishton qilib oldi. O’sha paytdagilarning barchalari bugun
bir shaharga amirdir. Men esa Alloh huzurida kichik bo‘laturib o‘zimni yuqori sanashdan
Alloh nomi ila panoh tilayman», dedilar. Imom Muslim rivoyatlari.
498/9. Abu Muso al-Ash’ariydan (r.a.) rivoyat qilinadi. Oisha (r.a.) bizning
huzurimizga bir ko‘ylak va dag‘al ishton olib chiqib: «Rasululloh (s.a.v.) mana shu
ikkalasini kiyib vafot etdilar», deb aytdilar. Imom Buxoriy va Muslim rivoyatlari.
499/10. Sa’d ibn Abu Vaqqosdan (r.a.) rivoyat qilinadi. Bu zot: «Men arablar ichida
birinchi bo‘lib Alloh yo‘lida o‘q otgan kishiman. Biz Rasululloh (s.a.v.) birga g‘azot
qilardik. Lekin tanovul qilgani akas daraxtlarining ikki navi bargidan boshqa taomimiz
yo‘q edi. Bizlardan birimiz uni yeb, tahorat ushatadigan bo‘lsa, xuddi qo‘y axlat
chiqargandek (qumaloq bo‘lib) tushardi. U qorishib ketmas edi», dedilar. Imom Buxoriy
va Muslim rivoyatlari.
500/11. Abu Hurayradan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh (s.a.v.) «Allohim, Muhammad
alayhissalom oilalari rizqini hayot kechiradigan darajada kifoya etuvchi qilgin», dedilar.
Imom Buxoriy va Muslim rivoyatlari.
Foyda:
Kishiga Allohdan rizqini kifoya etgudek darajada qilishini so‘rashning joizligi
kelib chiqadi. Bundan Rasululloh (s.a.v.) kambag‘al bo‘lishni so‘raganlari ham ma’lum
bo‘ladi.
501/12. Abu Hurayradan (r.a.) rivoyat qilinadi. Bu zot: «Undan boshqa iloh yo‘q
bo‘lgan Zotga qasamki, men ochlikdan jigarimni yerga qo‘yib yotar va qornimga tosh
bog‘lab mahkamlab yurar edim. Kunlarning birida kishilar yuradigan yo‘lda o‘tirdim.
Nogahon Rasululloh (s.a.v.) oldimdan o‘tib qoldilar. Meni ko‘rib, kulib qo‘ydilar. Hamda
yuzimdagi xafalik va nafsimdagi ochlikni bilib: «Ey Abo Hirr» (Abu Hurayraning
qisqartmasi), dedilar. Men: «Labbay, ey Allohning Rasuli!», dedim. U zot: «Menga
ergash», dedilar. Men u zotga ergashdim. U zot uylariga kirib, izn so‘radilar. Keyin
menga izn berdilar. Men ichkariga kirsam, u zot qadahda sut topdilar. Va: «Bu sut
qaerdan keldi?» dedilar. Ular: «Falonchi kishi yoki falonchi ayol hadya qildi», deyishdi.
Rasululloh (s.a.v.) «Ey Abo Hirr», dedilar. Men: «Labbay, ey Allohning Rasuli», dedim. U
zot: «Ahli suffa huzuriga borib, ularni mening huzurimga olib kel», dedilar. Ahli suffa
Islom mehmonlari edi. Ularning ahli ayollari, mol-dunyolari va suyanadigan kishilari yo‘q
edi. Agar biror sadaqa keladigan bo‘lsa, Rasululloh (s.a.v.) sadaqani yemasdan
o‘shalarga yuborardilar. Agar hadya keladigan bo‘lsa, ularga ham jo‘natardilar hamda
o‘zlariga olib qolib, ularni bunda sherik qilardilar. Rasululloh (s.a.v.) ularni
chaqirtirganlari meni biroz xafa qildi. Dilimda: «Bu sut Ahli suffaga nima ham bo‘lardi?
Bu sutdan bir ho‘plam ichib bo‘lsa ham, biroz kuch to‘plashga men haqliman», dedim.
Ular kelishganida, u zot menga amr qiladilar. Men esa ularga sutni tortiq qilaman. Bu
sutdan menga nima tegadi? Endi men uchun Alloh va Uning Rasuliga itoat qilishdan
boshqa chora yo‘q edi. Keyin ularning huzurlariga borib, chaqirib keldim. Ular kelib
kirishga izn so‘rashdi. Izn berilgan edi, uyning ichidan o‘z o‘rinlarini topishdi. Rasululloh
(s.a.v.) «Ey Abo Hirr», dedilar. Men: «Labbay, ey Allohning Rasuli!» dedim. U zot:
«Mana buni olib, ularga tortiq qilgin», dedilar. Abu Hurayra: «Men suti bor qadahni olib
bir kishiga uzatdim. U ichib to‘ydi. Keyin qadahni boshqasiga uzatdim. U ham ichib
to‘ydi. Hattoki Rasulullohga (s.a.v.) yetib to‘xtadim. Qavmning barchalari ichib to‘yishdi.
Rasululloh (s.a.v.) qadahni olib qo‘llariga qo‘ydilarda, menga qarab tabassum qilib: «Ey
Abo Hirr», dedilar. Men: «Labbay, ey Allohning Rasuli!», dedim. U zot: «Ichmagan men
va sen qoldik, xolos», dedilar. Men esa: «To‘g‘ri gapirdingiz ey Allohning Rasuli», dedim.
Riyozus solihiyn. Abu Zakariyo Yahyo ibn Sharaf Navaviy
Do'stlaringiz bilan baham: |
