31. «Men sizlarga: «Huzurimda Allohning xazinalari bor», demayman. G’aybni
(ko‘zdan pinhon narsa va hodisalarni) ham bilmayman. «Men farishtaman»,
ham demayman. Shuningdek, sizlar o‘zingizcha haqorat qilayotgan kishilar
haqida: «Alloh ularga hech qanday yaxshilik bermaydi», deb aytmayman.
Ularning dillaridagi narsani (ixlos-iymonni) Alloh juda yaxshi bilur. Aks holda
(ya’ni, agar ular to‘g‘risida yuqoridagi so‘zlarni aytadigan bo‘lsam), men
albatta zolimlardan bo‘lib qolurman».
32. Ular (kofirlar) dedilar: «Ey Nuh, mana biz bilan ko‘p-bahsu mujodala
qilding. Endi agar rostgo‘ylardan bo‘lsang, bizga va’da qilayotgan narsangni
(ya’ni, azobni) keltir-chi».
33. (Nuh) dedi: «Uni sizlarga yolg‘iz Allohning o‘zi xohlagan paytida keltirur va
Do'stlaringiz bilan baham: |