Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
39
 
ﺎًّﻳِﻮَﺳ
 
ﺎًﻃاَﺮِﺻ
 
َكِﺪْهَأ
 
ﻲِﻨْﻌِﺒﱠﺗﺎَﻓ
 
َﻚِﺗْﺄَﻳ
 
ْﻢَﻟ
 
ﺎَﻣ
 
ِﻢْﻠِﻌْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ﻲِﻧَءﺎَﺟ
 
ْﺪَﻗ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِﺖَﺑَأ
 
ﺎَﻳ
)
٤٣
(
 
ِﺖَﺑَأ
 
ﺎَﻳ
 
ﺎًّﻴِﺼَﻋ
 
ِﻦَﻤْﺣﱠﺮﻠِﻟ
 
َنﺎَآ
 
َنﺎَﻄْﻴﱠﺸﻟا
 
ﱠنِإ
 
َنﺎَﻄْﻴﱠﺸﻟا
 
ِﺪُﺒْﻌَﺗ
 
ﻻ
)
٤٤
(
 
َﻚﱠﺴَﻤَﻳ
 
ْنَأ
 
ُفﺎَﺧَأ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِﺖَﺑَأ
 
ﺎَﻳ
ﱠﺮﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ٌباَﺬَﻋ
 
ﺎًّﻴِﻟَو
 
ِنﺎَﻄْﻴﱠﺸﻠِﻟ
 
َنﻮُﻜَﺘَﻓ
 
ِﻦَﻤْﺣ
)
٤٥
(
 
«Ey otajon, albatta menga Allohdan sizga kelmagan ilm keldi. Bas, menga ergashing, sizni to‘g‘ri 
yo‘lga boshlayman. Ey otajon, shaytonga ibodat qilmang, chunki shayton, shubhasiz Allohning 
dushmanidir. Ey otajon, albatta men qo‘rqamanki, sizga Payrvardigordan azob yetib qolsa, siz 
shaytonning do‘stiga aylanasiz»
». 
Ammo Ozarning g‘azabi qaynadi, Ibrohim (a.s.)ga do‘q urdi:
َو
 
َﻚﱠﻨَﻤُﺟْرﻷ
 
ِﻪَﺘْﻨَﺗ
 
ْﻢَﻟ
 
ْﻦِﺌَﻟ
 
ُﻢﻴِهاَﺮْﺑِإ
 
ﺎَﻳ
 
ﻲِﺘَﻬِﻟﺁ
 
ْﻦَﻋ
 
َﺖْﻧَأ
 
ٌﺐِﻏاَرَأ
 
َلﺎَﻗ
 
ﺎًّﻴِﻠَﻣ
 
ﻲِﻧْﺮُﺠْها
)
٤٦
(
 
«Ey Ibrohim, sen mening xudolarimdan yuz o‘giruvchimisan, agar gaplaringni bas qilmasang, 
albatta seni tosh bilan uraman. Mening uyimdan chiqib ket!»
Unga javoban Ibrohim (a.s.):
ِإ
 
ﻲِّﺑَر
 
َﻚَﻟ
 
ُﺮِﻔْﻐَﺘْﺳَﺄَﺳ
 
َﻚْﻴَﻠَﻋ
 
ٌمﻼَﺳ
 
َلﺎَﻗ
 
ﺎًّﻴِﻔَﺣ
 
ﻲِﺑ
 
َنﺎَآ
 
ُﻪﱠﻧ
)
٤٧
(
 
«Ey ota, salomat bo‘ling, men Robbimdan gunohlaringgizni kechirishini so‘rayman, chunki Robbim 
menga saxovati keng zotdir»,
(Maryam, 43-47.)
-
deb dilshikasta, ko‘ngillari og‘rigan holda chiqib ketdilar. 
Ibrohim (a.s.) otalarini hidoyatga chaqira olmaganlaridan keyin qavmlarini ochiq da’vat qilishga o‘tdilar. Har 
bir guruh o‘z butlarini maqtar ekan, Ibrohim (a.s.) ularga: 
 
َنﻮُﻔِآﺎَﻋ
 
ﺎَﻬَﻟ
 
ْﻢُﺘْﻧَأ
 
ﻲِﺘﱠﻟا
 
ُﻞﻴِﺛﺎَﻤﱠﺘﻟا
 
ِﻩِﺬَه
 
ﺎَﻣ
 
ِﻪِﻣْﻮَﻗَو
 
ِﻪﻴِﺑﻷ
 
َلﺎَﻗ
 
ْذِإ
)
٥٢
(
 
«Bu butlar insonning biror og‘irini yengil qilolmaydi, musibatini daf qilolmaydi, hatto «ha» yoki 
«yo‘q» deb javob berishga qodir emas-u, nechun unga sig‘inasizlar?
» - desalar, ular:
 
َﻦﻳِﺪِﺑﺎَﻋ
 
ﺎَﻬَﻟ
 
ﺎَﻧَءﺎَﺑﺁ
 
ﺎَﻧْﺪَﺟَو
 
اﻮُﻟﺎَﻗ
)
٥٣
(
 
«Otalarimizni shu butga sig‘inganlarini ko‘rganmiz, shuning uchun ularga taqlid qilamiz», -
deb javob 
berishardi. 
 
َﻦﻳِﺪِهﺎﱠﺸﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ْﻢُﻜِﻟَذ
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ﺎَﻧَأَو
 
ﱠﻦُهَﺮَﻄَﻓ
 
يِﺬﱠﻟا
 
ِضْرﻷاَو
 
ِتاَوﺎَﻤﱠﺴﻟا
 
ﱡبَر
 
ْﻢُﻜﱡﺑَر
 
ﻞَﺑ
 
َلﺎَﻗ
)
٥٦
(
 
«U dedi: «Yo‘q! Sizlarning Robbingiz butlar emas, balki osmonlar va Yerning Pavardigoriki, ularni 
o‘zi yaratgandir. Men bunga guvohlik beruvchilardanman».
(Anbiyo, 52-53, 56.)
 
Nihoyat Ibrohim (a.s.) boshqacha yo‘l tutmoqchi bo‘ldilar. 
Bobilliklarning har bir qishlog‘ida bittadan kichik but bo‘lib, eng kattasi «Mardak» deb nomlangan va 
bobilliklarning ilohi darajasiga ko‘tarilgan edi.
Bobilliklarning odatlari har yili bayram qilib, katta ziyofatga tayyorgarlik ko‘rib, ziyofat dasturxonini 
butxonaga yozishardilar va shahar tashqarisiga chiqib, o‘yin-kulgu qilib qaytganlaridan keyin butlar oldida 
ziyofat tanovul qilardilar. Hatto butlarning eng kattasi va bobilliklarning faxri, ilohi bo‘lgan Mardakning oldiga 
ham dasturxon yozishib, unga o‘zlari iste’mol qiladigan taomlar va sharoblarni qo‘yishardi. 
Ozar o‘zi bilan Ibrohimning orasida paydo bo‘lgan sovuqchilikni yo‘qotish maqsadida: «Ey, Ibrohim! Bugun 
bizning bayramimiz, biz bilan borsang, bayramda ishtirok qilsang, qadbingga xursandlik kirardi va har xil 
hayollarni unutarding!» - dedi. 
Ibrohim (a.s.) tashqariga chiqdilar. Boshlarini ko‘tarib yulduzlar bilan charog‘on osmonni ko‘rdilar va dillariga 
bir fikr keldi, uni amalga oshirishning eng qulay fursati bugun ekanligini bildilar.
Ibrohim (a.s.) o‘zlarini kasallikka soldilar va: