Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

«Payg‘ambarimiz (s.a.v) shunday derdilar: «Men sizlarga Alloh taolo Ibrohim (a.s.)ni nima uchun 
«xalil» deganining sababini aytib berayinmi? Chunki Ibrohim har tong otganda va har kun botganda:
 
َنﻮُﺤِﺒْﺼُﺗ
 
َﻦﻴِﺣَو
 
َنﻮُﺴْﻤُﺗ
 
َﻦﻴِﺣ
 
ِﻪﱠﻠﻟا
 
َنﺎَﺤْﺒُﺴَﻓ
)
١٧
(
 
ِضْرﻷاَو
 
ِتاَوﺎَﻤﱠﺴﻟا
 
ﻲِﻓ
 
ُﺪْﻤَﺤْﻟا
 
ُﻪَﻟَو
 
َنوُﺮِﻬْﻈُﺗ
 
َﻦﻴِﺣَو
 
ﺎًّﻴِﺸَﻋَو
)
١٨
(
 
ﻲِﻴْﺤُﻳَو
 
ِّﻲَﺤْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َﺖِّﻴَﻤْﻟا
 
ُجِﺮْﺨُﻳَو
 
ِﺖِّﻴَﻤْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ﱠﻲَﺤْﻟا
 
ُجِﺮْﺨُﻳ
 
َﻚِﻟَﺬَآَو
 
ﺎَﻬِﺗْﻮَﻣ
 
َﺪْﻌَﺑ
 
َضْرﻷا
 
َنﻮُﺟَﺮْﺨُﺗ
)
١٩
(
 
«Bas, tunga kirish paytlaringizda ham, tongga kirish paytlaringizda ham Allohga tasbeh aytingiz! 
Osmonlar va Yerdagi 
(bor) 
hamd Unikidir. Oqshomda ham, peshin paytiga kirishlaringizda ham 
(tasbeh 
aytingiz)
!». Alloh o‘likdan tirikni chiqarur, tirikdan o‘likni chiqarur va yerni «o‘lgandan» keyin
(bahorda 
qayta)
 tiriltirur. Sizlar ham qiyomat kunida qabrlaringizdan shu tarzda chiqarilursizlar»
(Rum, 17-19.)
-
degan mazmundagi ushbu duolarni o‘qir edilar».
Ibrohim (a.s.)dagi barcha buyruqlarga itoatni, barcha ibodatga sabrni Alloh ko‘rib, uni «xalil» qilib oldi va 
boshqa xalqlarga payg‘ambar qildi, o‘zidan keyingi odamlarga peshvo qildi, uning zurriyyotidan 
payg‘ambarlarni chiqardi, muqaddas kitoblarga ega qildi, uning nomini barcha millat va xalqlar tilida hurmatli 
qildi, qaysi millat va din egalari bo‘lmasin, hammalari uning otalari va ulug‘ payg‘ambar ekanini tan oladigan 
qildi, oxiratda ham e’zozli odam ekanligiga ishora qildi. 
Ibrohim (a.s.)ning eng katta xotinlari Sora, undan ikkinchi o‘g‘illari Ishoq (a.s.) tug‘ildilar. 
Ikkinchi xotinlari Misrning Qibt qabilasidan Hojar, undan birinchi o‘g‘illari Ismoil (a.s.) tug‘ildilar. 
Uchinchi xotinlari Qanturo binti Maftur, undan Madon, Madyan, Yaqson, Zamron, Yasbaq va Suh ismli 
o‘g‘illar tug‘ildi.
 
Yaqson avlodlari Makkada joylashdilar. Madon va Madyan avlodlari Shuayb payg‘ambarning yurti bo‘lgan 
Madyan shahrida qo‘nim topdilar. Boshqa avlodlari turli yerlarga tarqalib ketdilar. Ular otalariga: «Ey, otajon, 
akalarimiz Ismoil va Ishoqni yaxshi shaharlarga joyladingiz, biz esa notanish yerlarga tarqalib ketdik» - 
deyishganda, Ibrohim (a.s.) ularga: «Allohning buyrug‘i shunday bo‘ldi» - deb javob berdilar. Keyin ularga 
Allohning ismlaridan birini o‘rgatdilar va: «Shu ism bilan yordam va suv so‘rasangizlar, najot topasizlar» - 
dedilar. O’g‘illarining ba’zilari Xurosonga ketdilar va u yerda podshohlik martabasida bo‘lib, ular «Hoqon» deb 
nomlandilar
.
To‘rtinchi xotinlari Hajur binti Arhir, undan beshta o‘g‘il: Kayson, Shavrax, Umaym, Lo‘ton va Nofis tug‘ildi. 
Shu’ayb ibn Al-Jubboiyning rivoyat qilishicha, Ibrohim olovga tashlanganda, uning yoshi o‘n oltida bo‘lgan, 
Ishoq zabh etilganda, uning yoshi yettida bo‘lgan, Sora Ishoqni tuqqanda, yoshi to‘qsonda bo‘lgan. Shuning 
uchun Ishoq so‘yiladigan bo‘lganini eshitib, onasi Sora ikki kun kasal yotgan va uchinchi kunda vafot etgan. U 
vafot etganda yoshi to‘qson yettida edi. 
Ba’zi olimlarning fikricha, Sora binti Horon bir yuz yigirma yetti yoshda vafot etgan va Ibrohim (a.s.) sotib 
olgan Hibrun deb nomlangan maydonga dafn etilgan. 
Hojar esa Soradan avvalroq vafot etgan edi.

---

Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob) 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
As-Sadiydan rivoyat qilinishicha, Ibrohim (a.s.) o‘g‘illari Ismoilni sog‘indilar. Soradan ijozat so‘rab, buroqqa 
minib Makkaga yo‘l oldilar. Bu vaqtda Hojar olamdan o‘tgan, Ismoil (a.s.) esa Jurhum qabilasidan Ibrohimga 
manzur bo‘lgan xotinga uylangan edilar. 
(Tarixi Tabariy, 1-j. 216-bet.)
 

Ibrohim (a.s.)ning vafotlari haqida As-Sadiy shunday rivoyat qiladi: «Ibrohim (a.s.) Allohdan o‘zlari 
so‘ramagunlaricha Azroilni yubormaslikni tilab duo qilgan edilar. O’zlari juda saxovatli kishi edilar. Bir kuni 
odamlarni mehmon qilib turganlarida, uzoqdan bir keksa kishining issiqda qiynalib kelayotganini ko‘rdilar. 
Uning oldiga darhol eshaklarini yuborib, unga o‘tirg‘izib olib keldilar. Keksa kishi yetib kelgandan keyin uning 
oldiga ham taom qo‘ydilar. Mehmon juda keksaligidan luqmani yeyish uchun qo‘li bilan og‘ziga emas, balki 
ko‘ziga, qulog‘iga olib borib, keyin og‘zini zo‘rg‘a topdi va unga luqmani tashladi. Ovqat oshqozoniga tushishi 
bilan, to‘xtamasdan orqasidan chiqib ketdi. Buni ko‘rgan Ibrohim (a.s.) keksa kishidan: «Bu nima qiliq?» - deb 
so‘radilar. Mehmon: «Uzr, qarilik-da!» - dedi. Yoshini so‘ragan edilar, Ibrohim (a.s.) ning yoshlaridan ikki yosh 
kattaligini aytdi. «Mendan bor-yo‘g‘i ikki yosh katta ekansiz, men ham sizning yoshingizga borganimda 
shunday ahvolga tushamanmi?» - dedilar va Allohga iltijo qilib: «Ey, Alloh! Mana shu odamning holi boshimga 
kelmasdan turib mening ruhimni qabz qilgin!» - dedilar. Kelgan keksa mehmon o‘lim farishtasi edi, shu 
ondayoq o‘rnidan turib, Ibrohim (a.s.)ni qabzi ruh qildi. 
Ibrohim (a.s.) vafot etganlarida, yoshlari ikki yuz yoshda edilar. Ba’zi rivoyatlarda, bir yuz yetmish besh yil 
yashaganlari aytiladi. Ibrohim (a.s.) xotinlari Sora dafn etilgan Falastindagi Madinatul-Xalil (Hibrun)
(Ba’zi 
rivoyatlarda Jayrun)
shahariga dafn etildilar.