|
www.ziyouz.com kutubxonasi
81
Dard arib, ancha quvvatga kirgan kunlarning birida Mistah ibn Usosaning onasi bilan
tashqariga chiqmoqchi bo‘lishdi. Etagini bosib olib yiqilgan Mistahning onasi: "Ha, Mistah
boshini yesin!" deya qarg‘aydi. "Nega unday deysan. Badr g‘azotida qatnashgan odamni
qarg‘aysanmi?" deydi hazrati Oisha ajablanib. "Ha ajalning o‘qiga uchrasin, ular gapirib
yurgan gaplardan xabaring yo‘qqa o‘xshaydi-ku" deydi va odamlarning og‘zida yurgan
gaplarni aytib beradi.
Oishaning bir dardiga o‘n dard qo‘shiladi. Rasululloh odatdagidek ahvol so‘ragani
kirganlarida otasinikiga borib yotishga izn oladi va kela solib onasidan ko‘cha-ko‘ydagi
gaplarning tafsilotini surishtiradi. "Bekorga o‘zingni koyitma, qizim, — dedi onasi
mehribonlik bilan yupatib. — Eri yaxshi ko‘radigan chiroyli ayolga g‘ayirlik qiladiganlar
ko‘p bo‘ladi. Bundaylar har xil bo‘lmag‘ur gap-so‘zlarni tarqatishadi. "Subhanalloh!
(Olloh pokdir.) Odamlar shunday gaplarni gapirib yurishibdimi hali?" dedi hazrat Oisha
ezilib va tong otguncha qon yig‘ladi. Payg‘ambar alayhis-salom bu xususda oilasidagilar
bilan maslahatlashdilar.
Usoma ibn Zayd Oishani yaxshi bilgani uchun: "Biz Oishani ham, Safvonni ham
begunoh deb hisoblaymiz", dedi. Ali ibn Abutolib esa: "Seni parvardigor xotindan qisgan
emas. Boshqalari ham ko‘p. Cho‘risidan so‘ra, rostini aytadi qo‘yadi", — dedi. Rasululloh
shu zahoti Oishaning cho‘risi Burayrani chaqirib: "Oishaning biron shubhali xatti-
harakatini sezganmisan?" deb so‘radilar. "Xudo haqqi, shu paytgacha biron marta
tariqcha shubhali narsa sezgan emasman, — deya ont ichdi Burayra, faqat u xamir qora
turib uxlab qolar, keyin uydagi jonivorlar xamirni yeb ketar edi". Payg‘ambar alayhis-
salom shu kuni musulmonlarni yig‘ib minbarga chiqdilar-da: "Ey jamoat, orangizda
ahliyam haqida bo‘lmag‘ur gaplarni gapirib meni ranjitgan odam bor. Ahliyamning ham,
Safvonning ham xatti-harakatida shu paytgacha yaxshilikdan boshqa narsani ko‘rgan
emasman. Meni ranjitgan odam haqida qanday fikrdasizlar? Bu xususda kim meni
ma’zur tutadi?" dedilar. "Ey rasululloh, seni men ma’zur tutaman, dedi Sa’d ibn Muoz —
Agar ig‘vogar avslik bo‘lsa, uning kallasini olaman, agar u xazrajlik o‘z birodarlarimizdan
bo‘lsa, sen nima istasang shuni bajo keltiraman". Xazrajlik Sa’d ibn Uboda o‘rnidan
turib: "Bekorlarni aytibsan, uni o‘ldirish qo‘lingdan kelmaydi. Agar u o‘z qavmingdan
bo‘lganda bunday gaplarni aytishga botinolmasding", dedi. Usayd ibn Huzayr uning
gapini bo‘lib: "Uni albatta o‘ldiramiz. Sen munofiq bo‘lganing uchun uning yonini
olyapsan", dedi.
Payg‘ambar alayhis-salom minbardan tushib, ularni bosib qo‘ymaganlarida avs bilan
xazraj qabilasi o‘rtasida mojaro chiqishi hech gap emasdi. Bu gapdan xabar topgan
hazrat Oisha ikki kungacha yostiqdan bosh ko‘tarmay yig‘ladi. U ota-onasi bilan o‘tirgan
paytda rasululloh ularnikiga kirib: "Ey Oisha, sen haqingda har xil gaplarni eshitib
yuribman. Agar pok bo‘lsang Olloh seni oqlaydi, bordiyu gunohkor bo‘lsang tavba qil.
Inson gunohini tan olib kechirim so‘rasa, Olloh uning tavbasini qabul qiladi", dedilar.
Hazrat Oisha ho‘ngrab yig‘laganicha javob berishini ota-onasiga havola etdi, biroq ular
nima deyishni bilmay nochor yelka qisishdi. "Sizlar bu gaplarga shunchalik
ishonasizlarki, men begunohman deganimning foydasi yo‘q. Men pok bo‘la turib bu
tuhmatni ustimga olsam shak-shubhasiz ishokasizlar. Men o‘zimga tasalli berish uchun
Ya’qub alayhis-salomning: "Men faqat bardosh bilan sabr qilaman, sizlarning xatti-
harakatingizga qarab, Ollohdan madad tilayman"* degan so‘zidan boshqa hech narsa
deyolmayman", deya hazrat Oisha ko‘rpaga o‘ralib oldi.
Payg‘ambar alayhis-salom o‘rinlaridan qo‘zg‘alib ulgurmay Olloh taolo Nur surasining
11-21-oyatlarini nozil qilib, hazrat Oishani oqladi: "Orangizdagi bir guruh odam
(Oishaga) bo‘hton yog‘dirdi, bu siz uchun yomon emas, aksincha yaxshidir.
Tuhmatchilardan qay birining qanchalik gunohi bo‘lsa shunga yarasha jazo beriladi;
Nurul yaqin. Muhammad Xuzariy
Do'stlaringiz bilan baham: |
