323. Abulqosim Qasriy r. t.
Junaydning ashobi kiboridin erdi. Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, bir kun menga dedikim, meni
bir sahrog‘a chiqar! Men ani bir sayrg‘a chiqardim. Bir yerga yettukkim, jam’i shatranj o‘ynaydur
erdilar. Alarning bisoti qirog‘ida o‘lturdi va o‘ynay kirishti. Men munfa’il bo‘ldum va choram yo‘q
erdi. Qaytib kelurda yana bir jam’g‘a yettukki, nard o‘ynar erdilar. Mutag‘ayyir bo‘ldi va borib
alarning bisotin buzdi. Va alar bichog‘lar tortib, anga yuzlandilar. Ul dedikim, bichoqlaringizni
beringkim barchasin yeyin. Men bu ikki holdin mutaassib bo‘ldum va savol qildimki, ul ne erdi va bu
ne? Dedikim, ul vaqtki laduniy ko‘zi bila boqsoq andoqdur va chun g‘ayri laduniy ko‘zi bila boqsoq
mundoq. Bu so‘z ilgarirak o‘tti. Ammo anda Shayx ul-islom Abubakr Qasriy deb erdi va Shayx Abu
Abdulloh maqomotida Abulqosim Qasriydur. Bo‘la-olurki, Qasriyg‘a ikki kuniyat bo‘lg‘ay, yo biri
sahv voqe’ bo‘lmish bo‘lg‘ay, vallohu a’lam.
Do'stlaringiz bilan baham: |