Microsoft Word navoiy nasoyimul-muhabbat lotin ziyouz com doc

 365. Shayx Ahmad Nasr r. t.
 
Mashoyix akobiridindur. Shayx Abulabbos Qassob muosiridur. Husriyni ko‘rubdur. Yigirma haj 
qilibdurki, ko‘pin ehrom Xurosondin bog‘labdur. Bir kun Haramda bu toifaning asroru daqoyiqin 
ayturda, bir so‘z tomot iborati bila ado qildi. Haram mashoyixidin ikki yuz sakson tan dedilarki, sen bu 
so‘zni ne uchun aytting? Va ani Haramdin ixroj qildilar. Ham ul soat Husriy Bag‘dodda uyidin chiqdi 
va xodimg‘a dedikim; ul yigitki, har yil Xurosondin kelur, agar kelsa, yo‘l bermagil! Ahmad Nasr 
Bag‘dodqa keldi va Husriy eshikiga bordi. Xodim dediki, falon tarixda Shayx eshikka keldi va dediki, 
sanga bor bermagaymen. Ahmad bu so‘zdin behush yiqildikim, aning ixroji tarixi bila muvofiq erdi va 
buncha kunga tortti. Oxir Husriy chiqdi va anga dediki, ul adab tarki g‘aromatig‘aki, sanga voqe’ 
bo‘lubdur, Rumg‘a bormoq kerak va bir yil kunduz to‘ng‘uz kutmak kerak va kecha ul yerda Tarsus 
degan mavzedaki, kofirlar musulmonlardin olib buzubdurlar, sabohgacha namoz qilmoq kerak va bir 
zamon yotmamak kerak, shoyadki mashoyix ko‘ngli seni qabul qilg‘ay. Chun Ahmad sodiq erdi, 
Shayx bu yurg‘on ishqa qiyom ko‘rguzdi. Chun bir yil tamom bo‘ldi, Rumdin qaytib, Shayx Husriy 
eshikiga keldi. Muridi dediki, bot kelki, bu kun Shayx yetti qatla eshikka kelib, seni so‘rubdur. Nogoh 
Shayx chiqa keldi va dedi: yo Ahmad, va valadiy va qurratu ayniy! Ul shodlig‘din labbayk urdi va 
Haram azimatig‘a bodiyag‘a kirdi. Mashoyix Haramdin istiqbol qilib dedilarki, [Ey otaginam, ey 
ko‘zimning nuri!]
1
.