306. Abubakr Sha’roniy r. t.
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, [zohiran Abubakr Sha’roniydan o‘zga dunyodan ko‘ngil uzgan
eng sodiq zohidni ko‘rmadim]
1
. Bir kun anga bordim, Istaxrda erdi, kecha qoshig‘a kirdim. Dedi, yo
Abo Abdulloh, bu kun sening barakatingdin yog‘lig‘ taom yegumizdur. Qo‘pti va safol qozonni osti va
bir pora qoq eti bor erdi, qozong‘a soldi va tuz solib, qozonni qaynatdi: Va biravga dedikim, bir pora
o‘tmak kelturdi. Va ani tarid qildi, sho‘rbadin anga soldi va etni aning yuziga qo‘ydi. Va manga
dedikim, yegil! Men ul tariddin yer erdim. Dedi: ettin yegil! Men dedim: meni ma’zur tut et yemakdin!
Dedi: shoyad sanga falon va falon taom kerak bo‘lg‘ay, ul tongla bo‘lg‘usidur. Shahrg‘a kirali va
sening uchun olali. Tonglasi shahrg‘a kirdim va fuqaro jam’ bo‘ldilar va taome hozir qildilar. Ul
taomdin bir pora olib, aning uchun elttim. Dedi: aytkim, ne qilding? Dedim: hanuz nima yemaymen,
sendin iltimosim budurkim, mening bila taom yegaysen. Ikav taom yeduk va men Sheroz sari
Tebradim.
Do'stlaringiz bilan baham: |