Microsoft Word navoiy nasoyimul-muhabbat lotin ziyouz com doc

 309. Hishom b. Abdon r. t.
 
Kuniyati Abu Muhammaddur. Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, chun ul namozg‘a turar erdi. Anga 
vajd va hol paydo bo‘lur erdi. Mehrobda keyin va ilgari yurub, Qur’on o‘qur erdi va goh bo‘lur 
erdikim, aning namozig‘a nasoro yig‘ilib, nazzora qilurlar erdi. Aning bir qo‘yi bor erdiki, g‘izosi 
aning suti erdi. Ul qo‘yni ko‘tarib, yozig‘a eltib o‘tlatur erdi. 
Bir kun uyqulab, uyg‘ong‘ach ko‘rdikim, qo‘yi birov ziroatig‘a kiribdur. Ani ul ziroat iyasiga berdi va 
andin behilliq tiladi. Hishomg‘a vahshate va haybate yetishtikim, bir yil namozdin qoldi va el ani takfir 
qilurlar erdi. Bu qissa masjidi jome’ mashoyixig‘a yetdi. Barcha aning qoshig‘a bordilar va Ibn Sa’don 
Muhaddis ham bila erdilar. Ondin so‘rdikim, meni tonirmusen? Dedi: Ibn Sa’donsen. Dedi: Nevchun 
namoz qilmassen? Dedi: Menga bir necha oriz yuzlanur va namozg‘a mone’ bo‘lur. Dedikim, ne nav’? 
Ul javob bermadi. Shayx Abu Abdulloh Xafifdin so‘rdilarki, jihat ne erdiki Hishom namoz qilmas 
erdi? Dediki, g‘ayb mutolaasi qilur erdi. G‘ayb umuri anga g‘olib bo‘ldi. Hayrat maqomig‘a tushti va 
zohir a’molidyn otil bo‘ldi. Bir kun mashoyix Hishomg‘a dedilarki, eshitibbizki, sen mushohadag‘a 
qoyilsen. Har kim, munga qoyil bo‘lsa, tavba qilmoq kerak yo ani adab qilmoq kerak. Hishom dedi: 
Menga tavba talqin qiling! Qildilar. Yana kun mashoyix qoshig‘a kelib dedikim, tonug‘ bo‘lingkim, 
men tuno-kun qilgan tavbadin tavba qildim. Mashoyix qo‘pub, oni sudrab, Masjidi jomidin chiqardilar.