www.ziyouz.com kutubxonasi
88
Chekarmu rashsha, har nekim chekar ril.
Uqobu Kuykanakni qilsalar qayd
2
,
Qachon qilg‘ay aning saydini bu sayd.
Agarchi arsa xoli qolsa mutlaq,
Tutarmu anda shoh o‘rnini baydaq.
Quyosh mag‘rib sori yoshursa diydor,
Tuman ming zarradin bir yo‘q radidor».
Surub bu nuktalarni shohzoda,
Atoning shavqini qildi ziyoda.
Dedi Xoqonki: «Yey sham’i farog‘im,
Farog‘u sham’ yo‘q, ravshan qarog‘im.
Hadising lutfi yuz ming jondin ortuq,
Ne jonkim, chashmai hayvondin ortuq.
Bu so‘zlar gavhari durjinki ochting,
Guhar ul durjdin olamg‘a sochting.
Quloq torti duri shahvor sendin
Va lekin men zaifi zor sendin.
Tama’ bu ranglig‘ so‘z tutmas erdim,
Javobim bu sifat ko‘z tutmas erdim.
O‘zungdin gar meni xushdil tilarsen,
Murodim umrdin hosil tilarsen,
Ayon qilmoq kerak bu so‘zda rosim,
Qabul etmak kerak bu iltimosim».
Bu yanglig‘ ko‘rdi chun shahzoda surat,
Qabul etmakligi erdi zarurat.
Yana tufrog‘ O‘pub bunyod qildi,
Hazin ko‘nglin atoning shod qildi.
Ki: «Chun shah uzr man’in qildi bilkul,
Manga ne hadki qilg‘oymen taammul.
Vale chun men haqiru, ish ulug‘dur
3
,
Bu so‘z arzin zarurat qilg‘ulug‘dur.
Chu men bu choqqa tegru g‘ofil erdim,