Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

PARVONALAR VA SHAM’ HIKOYATI 
 
Bir kecha parvonalar yig‘ilishib, sha’mni ko‘rish ishtiyo-qida bahslashdilar, sha’mga 
yetishmoqchi bo‘ldilar. Hammalari maslahatlashib, bitta parvonani matlub - sham’ 
huzuriga yuborishga ahd qildilar, toki u sham’ qanaqaligini ko‘rib, qaytib kelib bizga 
xabar bersin, dedilar. Shu maqsadda bir parvonani qasr tomonga yubordilar, u uzoqdan 
qasrga yaqgapashib, bino ichida sham’ nurlarini ko‘rdi va qaytib kelib, sham’ haqida 
hikoya qila boshladi, o‘zi tushungancha sham’ni ta’rif-tavsif etdi. Parvonalar ichida bir 
ziyrak donosi bor edi, u parvona hikoyasidan qoniqmadi. Dedi: «Sen sham’dan ogoh 
emassan». Boshqa parvona qasr tomon uchib, eshikdan ichkariga kirdi va sham’ga 
yaqinlashib, nurni his etdi, qanot qoqib, sham’ nuri-la o‘ynadi, sham’ nurlariga ko‘mildi -
mag‘lub bo‘ldi. Keyin hamrohlari yoniga qaytib kelib, bir qadar sirlarni bayon etdi - 
sham’ visolidan so‘zladi. 
Ammo ziyrak paryuna aytdi:  
- Ey aziz, aytganlaring uning nishoni emas, sening gaplaring bilan oldingi parvona 
aytgan gaplar orasida farq yo‘q. 
Shunda sham’ ishqida mastu behud boshqa parvona yo‘lga tushdi. U uchib borib, raqs 
etib, gir-gir aylanib, to‘g‘ri sham’ning ustiga o‘tirdi. Uning qo‘l-oyog‘i, badani olov bilan 
birlashib ketdi — o‘zini yo‘qotdi va Unga qo‘shilib bir rangga kirdi. Olov uni boshdan-
oyoq qamrab olib yondirdi, butun vujudi olovday qizil rangga kirdi. 
Buni ko‘rib turgan ziyrak parvona dedi:  
- Mana bu parvo-naning ishi haqiqiy ishdir. U Haqqa yetdi, endi u o‘zidan xabardor 
emas. 
Toki jismu jonni unutmasang, baridan kechmasang, Jonondan xabar topolmaysan. 
Kimki qilcha o‘zidan nishona qoldirsa, yuz dalil ko‘rsatmasin, u Ulug‘ Dargohdan ogoh 
emas, Jonon visoliga mahram bo‘lolmaydi. Barcha borliqdan kechsang, bu Dargohga 
sig‘asan.