Microsoft Word kr shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
200
— Тушундим, — деди ресторан хўжайини, — лекин... эгалари норози бўлишармикин? 
— Эгалари деганинг банкдагиларми? 
— Улар меҳмонлар. Дастурхонни «Орхидея» буюрган. — Ресторан, хўжайини «шуни ҳам 
билмайсизми?» дегандай қараб олди. Хонгирей ўз навбатида худди шу савол назари билан 
Маматбейга қаради. Маматбей «хабарим йўқ эди», деган маънода елкасини қисди. 
Темир буюмлар сотиш билан шуғулланадиган бу фирма Хонгирейга маълум эди. Бугай лақабли 
ўғрибоши касбини ўзгартириб, савдо фирмаси ташкил этаётганида Хонгирейнинг маслаҳатини, 
аниқроқ айтилса, розилигини олган эди. Тўда кичикроқ, кучсизроқ бўлгани сабабли Хонгирей 
уларга тўсиқ ясамади. «Прага» ресторани кўп йиллардан бери Бугай ихтиёрида экани, унга 
чўтал тўлаб туришини ҳам яхши биларди. Маматбей туғилган кун «Прага»да нишонланишини 
айтганда «бу тасодифми ё Бугай билан алоқаси борми буларнинг» деб ўйлаганди. Ресторан 
хўжайинининг гапидан кейин буйруғини бекор қилиб, ўзи учун ҳозирлаб қўйилган жойга бориб 
ўтирди. 
— Бугайнинг булар билан қандай олди-бердиси бор?— деди Хонгирей Маматбейга ўтли 
нигоҳини қадаб. Хўжайинининг ғазабланганини сезган Маматбей нимадир дейишга мажбур эди. 
Шу сабабли ҳақиқатни эмас, тахминини айта қолди: 
— Балки Банкдан қарз олмоқчидир? 
Хонгирейга бунақа мужмал жавоб керак эмасди. У ўт олдирган сигаретини рўпарасида ўтирган 
Маматбейга қараб отди-да: 
— Шу зиёфат тугагунча аниқ билиб ол, аҳмоқ! — деб амр этди. 
Маматбей сигаретни кулдонга асталик билан қўйиб, ўрнидан турди. Ташқарида қолган 
йигитларнинг бирига амрни етказиб, жойига қайтди. 
Шодиёнага айтилганлар бирин-сирин келиб, зиёфат бошлангач, Хонгирей уларга қараб туриб: 
— Маошга яшайдиган ҳалол одамлар шуларми? — деди пичинг билан. 
— Ҳа, бу бечораларга қийин, — деди Маматбей бу пичинг оҳангини қувватлаб. 
— Биз муттаҳамлармиз, булар эса ҳалол одамлар. Қара, хотини менбоп эканми? 
— Сал қарилик қилади. 
— Бугун уйига меҳмон бўламан. 
Маматбей «тушундим» дегандай бош ирғаб қўйди-да, чолғувчиларга яқин стол атрофида 
ўтирган йигитларга ишора қилди. Улардан бири яқинлашгач, қулоғига шивирлади. 
Зиёфатда одам кам эканлигидан шубҳаланаётган Хонгирейнинг хаёлига яна бир фикр келиб, 
ҳали кўчага чиқишга улгурмаган йигит қўшимча топшириқ олди. 
Улар зиёфатнинг охирига қадар ўтирмадилар. Вазифани бажариб қайтган йигит Маматбейга 
ҳисоб бергач, қўзғолишди. Машинага ўтирган Маматбей амрга маҳтал ҳайдовчига қарамаган 
ҳолда: 
— Арбатга, — деб қўйиб, Хонгирейга ҳисоб бер- ди: — бу бечора камбағалнинг хотини ҳар 
ойда бир туғилиб турар экан. Яқинда «Россия»да нишонлашибди. 
— Ўтиришларидан шунақага ўхшовди. Булар канага ўхшаган нарса, одамларни сиқиб, қонини 
ичиб туришмаса еганлари ичларига тушмайди. 
— Бугай Австрия билан олди-берди қилмоқчи экан, иш валютага қадалиб қолибди. Бу зиёфат 
ўша тўғонни бузаркан. 
— Бугай ўғирлигини эсдан чиқарибди. Ишни маданийчасига ҳал қилмоқчи бўлибди-да. Э, йўқ, 
— Хонгирей эснаб, керишди. — Булар билан маданий тилда гаплашиб бўлмайди. Буларнинг 
тақдирини ўғрилардан бошқа ҳеч ким ҳал қилиш ҳуқуқига эга эмас. Мен ўғриман, ўғри 
эканимдан фахрланаман. Булар ҳам аслида мендан баттар ўғри, лекин «ўғрисан», десанг 
жазавага тушади. Қараб тур, сенинг ҳужжатларинг узоғи билан индинга тайёр бўлади. Бугай 
эса зиёфатга куйиб қолаверади. 
— Княз... — Маматбей «булар ўлимга ҳукм қилинди», деб ўйлаб, эътироз билдирмоқчи бўлди. 
— Овозингни ўчир, — деди Хонгирей бармоқларини қисирлатиб. — Мен уларни ҳатто 

---

Шайтанат (4-китоб). Тоҳир Малик