Ey, nafsim! Aytay senga nasihat Qabul ayla bilo shak!
Ezgulikdan qolma bir nafas, Xaloyiq qilsin senga havas! Xayrli ishlarga bel bog’la, Dushmaning ko’nglini dog’la!
Xalq aro noming qolsa yaxshilikda abad, Hikmati Rizoi Haqni sohibidir to abad.
Ey nafs! Biron soniya ham adolat, yaxshilik hosil qilishdan qolmagin! Zero, har bir ezgulik omili Al- lohning rahmati, haqning va xalqning rizosi bilan o’ralgan bo’ladi. Ammo dangasa, boqimandalar ofat va gumon ichida bo’ladi.
She’r:
Ey, nafs! Gar bo’lsang dangasa va ishyoqmas, Ham takasaltang va zaifu kamharakat,
Qo’y meni o’z holimga, etgin meni tark! Magar ey, nafsim! Barcha ishlarda bo’l sobit! Irodamni qil metinu mustahkam!
Umidlarim ochilsin shul zahot!
Ey nafs! Barcha ishlarda sobit va mustahkam bo’l! Metin irodada tur!
Dangasaning nasibasi esa faqat nadomat chekish hamda ezgu umidlaridan mahrum bo’lishdan boshqa narsa emas.
Ulug’ zotlardan naql qilinishicha, dangasalik insonga hayosizlik, ojizlik, aybu-nuqson keltiradi. Qancha hasrat va nadomat yog’iladi. Shuning uchun ham sen, gu-monli narsalar haqida bahs yuritishda dangasalik, erinishga yo’l qo’yma!
Tadqiqotlar ko’rsatdiki, dangasalik, erinchoqlik kabi illatlar, asosan ilm va ilm fazilati to’g’risida fikr yuritmaslik yoki bularni yig’ishtirib qo’yish tufayli hosil bo’lar ekan. Demak, talaba ilm hosil qilishda vazifalariga jiddiy yondoshishi va bardavomlikni mahkam ushlamog’i hamda ilmning fayzu futuhlarini, barakotlarini tafakkur qilib bormog’i zarur ekan.
Buning uchun, albatta nafsini «qiynamog’i» kerak. Zero, ilm mana shunday mashaqqat, qiyinchiliklar bilan hosil bo’lgani uchun ham boqiy, u bebahodir. U hech kim o’g’irlab ololmaydigan, hiyonat qila olmaydigan tuganmas boylikdir. Mol-dunyo esa qancha mashaqqat bilan qo’lga kiritilsa ham, u foniy, ishlatilgan sayin kamayib boraveradi.
Hazrati Ali ibn Abu Tolib (karamallohu vajhahul karim) aytadilar:
-Qudrat va hikmat egasi Alloh taoloning foydamizga qilgan taqsimiga rozimiz, shukr qilamiz, minnatdordirmiz! Haqtaolo bizga ilmni, dushmanlarimizga mol-dunyoni taqsimlab berdi. Mol-dunyo tez fursatlarda yo’q va nomnishonsiz bo’lur. Ilm esa boqiy qoladi. Chunki, ilmni Alloh taolo bersa, uni hamishalik qilib beradi. Foydalik ilm tufayli insonga xayrli yodnoma, yaxshilikda boqiy nom qoladi.
Zero, ilm barcha fazi-latlari bilan abadiy bir hayotdir.
Imomlar rahnamosi, ulug’ shayxul islom Zahiriddin, muftiy va Marg’inoniy nomi bilan mashhur, haz- rat Hasan bin Ali (a.r.) bir bayt aytganlar:
Ilm olimni har olamda hayot aylar, Ilmsizlik bu olamda-yoq o’lik aylar.
Johilu nodonlar o’lmaslaridan ilgari o’lgandirlar. Ular tirikliklarida o’likdirlar, Olimlar hayotdan o’tsalar ham hayotdirlar. Ular ilm karomati ila barhayot bo’ldilar.
Shayxul islom, ustoz Burhoniddin Marg’inoniy (a.r.) hazratlaridan bir bayt:
O’lmay turib murdadir, johilu nodon, Chun ilmni qalbga shifo deyurlar hamon.
Shuning uchun ham, jasadlari qabrga kirmasdan ilgari qorong’u qabrdir. Ularni ichlari zulmatdir. Zero, inson ilmu bilik bilan tirilmagan ekan, u mayyit, tirik bo’lsada, murdadir.
Ilm sohibi esa tirikdir, vafotidan so’ng ham hayotdir. Jasadi tuproq ostida chirib ketsa ham, ilmi bilan boqiydir. Turli johillar o’zlarini tiriklardan sanab, yer yuzida yuribdilar. .Afsuski, ular ilmsizlik bilan murda ekanlarini bilmaydilar.
Ustoz Burhoniddin Marg’inoniy she’ri:
Do'stlaringiz bilan baham: |