Ilk iymon keltirgan ayol – Hadicha binti Xolid. Abdussalom Ashriy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
26
xohlaydilar. Chunki ba’zilarining o’g’illari, qarindoshlari, qullari Islom diniga kirgani
uchun tish qayrab yuribdilar. Aysh-ishratlariga, tinch, ammo loyqa
hayotlariga Islom dini
rahna solmoqda, deb biladilar. Shunday ekan, bu dinga ularni da’vat qilsam, nima
qilishlari aniq-ku. Bor kuchlarini to’plab, yashirin da’vatlarimizga ham shikast etkazishni
boshlaydilar. Ularga kuchimiz yetmaydi.
Х
adicha onamizning yuzida qat’iyat zohir bo’ldi:
— Siz haq din va to’g’ri yo’lga chaqiruvchi emasmisiz? Alloh siz bilan birga,
sizni tark
etib yolg’z qoldirmaydi. Parvardigor buyurganidek ularni iymonga da’vat eting. Ularning
huzurida Qur’on oyatlarini qiroat qiling. Shoyadki, Alloh kalomini eshitgach, qalblari
yumshab shaytondan yuz o’girib, Allohning mukammal diniga kirsalar. Aksincha bo’lsa,
Parvardigoringiz zolimlar uchun azob-uqubat yog’diruvchidir.
Shu
gaplarni aytgach,
Х
adicha onamiz mehmonlar uchun dasturxon yozmoqchi bo’ldi.
Rasululloh esa ularni ziyofatga chaqirishni, shu asno ilohiy burchini bajarishni niyat qildi.
Ertalab Rasululloh sallallohu alayhi vassallam mehmonlarni ziyofatga chaqirgani
chiqdilar.
Х
adicha onamiz taom tayyorlashga kirishdilar. U Payrambarimizning
da’vatlariga boshliqlar "labbay" deb javob berishini, haq dinga kirishlarini istar edi.
Ertalabki
nonushta paytida qavm
Х
adicha onamizning hovlisida jam bo’lishdi. O’tirishib
molu dunyodan, savdo-sotiqdan so’zlashdi. Biroq asosiy masaladan gap ochilganda —
Rasululloh da’vat qila boshlaganlarida ular eshitishni istashmadi va qattiq g’azablanib,
hovlidan chiqib keta boshlashdi. Rasululloh
Х
adicha onamizning oldiga kelib:
— Ko’rdingmi,
Х
adicha, ular kufr botqog’iga botgan, hargiz bu dinni qabul qilishmaydi.
Axir, ular o’zlarini boshqalardan baland tutadilar. Molu dunyosida faqirlar, miskin va
ojizlarning haqqi borligini e’lon qilgan dinni ular qanday qabul qilsin?! — dedilar.
Х
adicha onamiz taskin berdi:
— Ey Rasululloh noumid bo’lmang, siz ularni yaxshilikka chaqirdingiz.
Hidoyat topsalar,
o’zlari uchun yaxshi. Rad qilsalar, o’zlariga azob bo’lgusidir. Ikkinchi marta da’vat
qilishingizga kim, nima monelik qiladi?!
— Makka ahlining hammasini chaqirib, Allohning buyruqlarini yetkazaman! — dedilar
Rasululloh qatiy tarzda.
Bir kuni ertalab turib Safo tog’iga chiqib, baland ovozda nido qldilar:
— Ey Quraysh ahli! Ey Quraysh ahli!!
Eshitganlar qiziqib, u zotning oldiga shoshildilar, nima demokchi ekanini so’radilar.
Parvardigor amri bilan Allohning farzlarini ularga yetkazmoqchi va Uning g’azabidan
panoh tilash niyatida ekanini aytdilar. Ularni hech qanday avlodi va sherigi bo’lmagan,
yakkayu yagona Allohga ibodat qilishga chaqirdilar. Johillar mashara qila boshlashdi.
Amakisi Abdul Uzzo esa:
—
Qurib ketgur, shuning uchun rohatimizni buzib, bizni bu yerga chaqirdingmi?! — dedi
g’azab bilan. Shu asno tahdid qilib uni masharalayotgan amakisiga javoban vahiy nozil
bo’ldi. Rasululloh sallallohu alayhi vassallam odamlarning oldida baland ovoz bilan uni
qiroat qildilar: