Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
17
Jahon Hayzuronga shivirlagan xodimning tusidan tashvishlanib: «Akam dadam 
to‘g‘risida kelganga o‘xshaydi, tinchlikmikin, u kishiga biror gap bo‘lmadimikin?» — deb 
so‘radi. 
Hayzuron Jahonning buni darrov payqab olganidan jilla ham ajablanmadi, chunki kishilar 
ko‘nglidagini ko‘zlaridan uqib olish Jahonning odati edi. Hayzuron: «Urmuzdga* shukur, 
u kishiga hech gap bo‘lgani yo‘q, lekin sening kechikkaningdan bir oz xavotir olibdilar. 
Tezroq qaytsin, deb tayinlabdilar. Axir yangi yil kiray deb turibdi-da»,— dedi. 
Jahon irg‘ib o‘rnidan turdi-da, «hozir qaytishim kerak, ot-aravalarni tayyorlanglar», deb 
xizmatchilarga buyurdi. «Otam og‘ir tortib qolmasalar, menga kishi yuborib o‘tirmas 
edilar. Qani, chaqqon bo‘linglar, ketdik». 
Xizmatchilar ot-aravalarni allaqachon tayyorlab qo‘yishgandi. Jahon bilan Hayzuron otga 
minib, qolgan xizmatchilar ularning ketidan hokim saroyi tomon yo‘l olishdi. Jahonning 
fikri zikri u yerda, Zirg‘omni uchratishda edi. 
_________ 
* U r m u z d — zardusht dinidagilar, ya’ni otashparastlar aqidasicha, ezgulik xudosi. 
HOKIM SAROYIDA 
Jahon hamrohlari bilan otasining saroyiga yetib kelganda qorong‘i tushgandi. Ularning 
bog‘chasida chirog‘lar porlab turibdi. Bog‘cha hokimning ziyoratiga kelgan kishilar, ular 
keltirgan hadyalar bilan liq to‘la. Jahonlar bog‘chasi xuddi bayram kunlaridagidek go‘zal 
manzara kasb etgan. Odatda bayram kezlari ularning yuzida shod-xurramlik to‘lib-
toshar, tanbur-dutorlar beto‘xtov chalinib turardi. Ammo bugungi manzara bo‘lakcha. 
Tanbur-dutorlar keltirilganu, lekin hokimning og‘ir betobligi tufayli ularni chalish hech 
kimning ko‘ngliga sig‘masdi. Hammaning egnida ipakli bayram kiyimlari. Odamlarning 
bir qismi to‘p-to‘p bo‘lib, ba’zilari esa yakka-yakka bog‘chada va hokimning qasriga 
chiqadigan zinapoyalarda turishardi. Biroq hammaning chehrasida g‘amginlik, ular tik 
turgan holda bir-birlariga shivirlashardi. Bog‘cha darvozasi yonida xizmatkorlar ot-
eshaklarga ortilgan kiyim-kechak, xushbo‘y narsalar va ho‘l mevalarni tushirib olish va 
saroyning ichkarisiga tashish bilan ovora. 
Jahonning aravasi saroy eshigiga kelib to‘xtashi bilan hamma yo‘lning ikki tomoniga 
o‘tib, o‘rta bo‘shab qoldi. Qizni ko‘rish bilan ular g‘am-g‘ussalarini unutishdi. Hamma 
Jahonni sevar, unda xayr-barakat bor deb ixlos qilardi. Aravadan tushishi bilan 
hammalari ovozlarini barala qo‘yib salom berishdi. Bu qiz otasining oldiga kirishi bilan 
hokimning dardi tarqab, shifo topadi, deb o‘ylashardi turganlar. Jahon hurmat bilan 
boshini egib, to‘planganlarning salomlariga javob qaytardi. Uning xushtavozeligidan 
salomi tabassumdek tuyulardi. Hayzuron Jahondan ilgari otidan tushib, uning yonida 
borardi. Odamlarning bari qizning hurmati uchun o‘rinlaridan turishadi. Jahon e’zoz-
ikrom bilan odamlar orasidan asta-sekin yurib, bog‘chaga kirdi. U yerdan saroy yonidagi 
ayvonga chiqiladigan zinapoyaga ko‘tarildi. U bir tomondan, Zirg‘omni ko‘rarmikinman 
degan umidda bo‘lsa, ikkinchi tomondan, Afshinga ko‘zim tushib qolmasa edi, degan 
xavotirda, odamlarga birma-bir ko‘z qirini tashlab o‘tardi. 
Saroy ahli Jahonning yo‘liga g‘oyat muntazir edilar. U kelishi bilan hamma Jahonning 
istiqboliga chiqdi. Jahon ular orasida akasi Somonni ko‘rmagach, «otamning yonida 
bo‘lsa kerak», deb o‘yladi. Saroyning mahram xodimi oldiga yetgach, undan otasining 
ahvolini so‘radi. «Shukur, yaxshilik xudosining marhamati bilan otangiz durustlar»,— 
dedi xodim. Jahonning ko‘ngli bir oz taskin topdi, lekin u hamon tik turgan cho‘rilar va 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon