www.ziyouz.com
kutubxonasi
137
o‘rnidan turib, quchoqlab ko‘rishishni istardi-yu, ammo bunday qilish uyat hisoblangani
uchun botinmadi, oyoqqa turib, unga qo‘lini uzatdi. Jahon ham o‘z navbatida Zarg‘omga
qo‘l berdi-da, bir olam ma’noli tabassum bilan ko‘z urishtirishdi. Keyin Zirg‘om:
— Farg‘ona kelini, xush kelibsan, necha oy, necha yillardan beri ko‘rishmadik. Mening
ham safarim cho‘zilib ketdi. Lekin «oshiqlar yo‘li qisqadir» degan maqol bor,— dedi.
Jahon kulib javob berdi:
— Yo‘l noqulay, o‘r-qirlari ko‘p bo‘lgani uchun cho‘zilgandir-da, lekin shakar suvini
qancha ko‘p qaynatsang, shuncha shirin bo‘ladi.
— Lekin u shakarning suvi qaynayverganidan qurib qolib kuyib ketarmikan deb qo‘rqqan
edim, — dedi.
— Men ko‘z yoshlarim bilan uni ho‘llab turmaganimda, kuyib ketishiga sal qolgandi, —
deb ikki ko‘zini ochgandi, unda ikkita durdona paydo bo‘ldi. Shu ko‘zlari bilan bir
qaragan edi, Zirg‘omning ko‘ksiga o‘q qadalgandek bo‘ldi. Zirg‘om hushidan ketayozib.
— Shunday yoshlar bo‘la turib, shakarning kuyib qolishidan qo‘rqarmiding? — dedi.
— Lekin qayg‘u yoshi bilan shodlik yoshi orasida osmon bilan yercha farq bor, mayli,
xudoga shukur, hammasini ham ko‘rdim.
Hamon o‘z qo‘lida turgan Jahonning qo‘lini siqib, o‘sha yerdagi kursi tomon uni boshladi.
Uning ikki ko‘ziga tikilib turib so‘radi;
— Sen hozir Ollohga shukur aytyapsan. Ilgari bo‘lsa, unga emas, Urmuzdga* shukur
aytarding. Bu o‘zgarish qachon yuz berdi?
Jahon Zirg‘om bilan birga yurib kelib, butun dunyo- ni unutgan holda ikkalasi yuzma-yuz
o‘tirdi-da, gap bosh-ladi:
— Bir vaqtlar ahvolim o‘zgarib, ko‘nglim boshqa yoqqa ketdi, o‘z shuurimga ega
bo‘lolmay qoldim, Zirg‘om nimani istasa, men shunga tayyorman degan qarorga keldim.
Seni qiziqtirayotgan bu o‘zgarish o‘sha kundan boshlab yuz bergandi.
Umidsizlik vujudimni kurshab olgan kunlarimga achinaman. Akam Somonni, boshqa
odamlarni «Zirg‘omdan xabar bilib kelinglar», deb Somurroga yuborganimda, ular «Yo‘q,
ekan», hatto ba’zilari: «O‘lgan ekan», deb qaytib kelishgan kundagi umidsizliklarim
uchun achinaman. Qancha noxushlik, qancha falokat keltirgan o‘sha kunlar hech
kimning boshiga tushmasin! Ammo hozir ularning hammasi unut bo‘ladi —
ko‘rmagandekman. Endi dunyoda mendan baxtliroq kishi bo‘lmasa kerak, men
Farg‘onada — sizning yoningizda bo‘lgan kunlarimdan ham baxtliroqman. U kunlari men
baxtsizlik nimaligini bilmay, ko‘r-ko‘rona baxtli bo‘lgandim. Uchrashuv nimaligini bilmay
turib, muhabbat to‘lqini bilan otilib, sizga yaqin bo‘lishdan lazzatlanardim.
Ammo bugun bilsam, baxt-saodatning qadri shu baxt yo‘lida chekilgan azob-uqubatga
qarab ziyoda bo‘larkan. Farg‘onada siz bilan birga o‘tkazgan kunlarimda shuni bilgan
bo‘lsam, sizga yetishishdan oldin muhabbat yo‘lida bir qancha qiyinchiliklarni boshdan
kechirishni o‘zimga lozim ko‘rgan bo‘lardim, albatta, — dedi. Shu gaplarini gapirarkan,
unda muhabbat zavqi g‘alaba qilib o‘zini, ayollik izzat-nafsini unutib qo‘ygandi. Uning
yuzidagi tarovatga, ko‘zidagi sehrga mahliyo bo‘lib qolgan. Zirg‘om sevgilisining gaplari
mag‘zini chaqolmadi. Jahon gapini tugatdi. Ammo Zirg‘om unga quloq solayotgandek,
hamon tikilib turardi. Keyin u o‘zini tutib oldi, xayoli boshqa yoqda bo‘lganidan, gap
nima ustida borayotgannii ham unutganidan xijolat bo‘ldi-da:
— Bu judolik vaqtlarida boshingdan o‘tgan voqealarni eshitishga juda qiziqaman.
Ularning ba’zisini boshqalardan eshitgan bo‘lsam ham, o‘z og‘zingdan eshitishim uchun
boshqa gap edi,— dedi. — Sen ham mening boshimdan nimalar kechganidan xabardor
bo‘lishni istasang kerak, albatta. Gaplarimiz ko‘p, bafurja gaplasharmiz. Umrim bo‘yi
senga tikilib o‘tirsam ham, tikilishdan to‘ymayman, ey guluzorim, ey obi hayotim!
Muhabbat lazzati shu muhabbat yo‘lida chekiladigan azob-uqubatga qarab ziyoda
Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon
Do'stlaringiz bilan baham: |