Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
66
U kaftini ochib duo qildi. 
— Iloyim omadingni bersin! — Sumkasini ko‘tarib uch-to‘rt qadam nari bordi-da, to‘xtab 
o‘girilib qaradi.— Agar-chi, uka, shu ish amalga oshib qolsa-chi, har kuni soqolingni 
o‘zim op qo‘yaman. Tekinga. 
— Qaysi ish? 
Naim sartarosh qaytib keldi. 
— Iye, halitdan buyon qulog‘ingga tanbur chertdimmi? Gazetingda mani maqtab 
chiqarsang, Olim parovozga o‘xshab persanalniy pensa oladigan bo‘lsam, soqolingni har 
kuni o‘zim op qo‘yaman. Eshitdingmi, og‘ritmasdan olaman. 
Men uch-to‘rt kungacha bu gaplarni eslab kulib yurdimu keyin unutib yubordim. Ammo 
Naim sartarosh unutmagan ekan. Qaysi kuni avtobus bekatida meni ko‘rib qoldi. Ataylab 
poylab turgan ekan shekilli, mahkam ushlab oldi. 
— Anu narsani yozdingmi-yo‘qmi? — dedi ochiqdan-ochiq dag‘dag‘a bilan. 
— Yozdim. 
— Ha, mana, bu boshqa gap. — Naim sartaroshning yuzi yorishib ketdi, — Yigit kishining 
gapi bitta bo‘ladi. Qachon chiqadi endi? 
— Erta-indin chiqib qolsa kerak. Hozir tekshirishyapti, — dedim nihoyatda xotirjam 
ohangda. — Agar rost bo‘lsa, maqolani chiqarib sizga personalniy pensiya tayin 
qilisharkan. Agar noto‘g‘ri bo‘lsa, sudga berisharkan. 
Naim sartarosh bir lahza ko‘zlarini pirpiratib angrayib qoldi. 
— Labbay! So‘tga! Kimni so‘tga beradi? 
— Siz bilan meni. Yolg‘on gapirganingiz uchun sizni, yolg‘on yozganim uchun meni. — 
Shunday dedimu burilib ketaverdim. 
Bir lahzadan keyin orqadan Naim sartaroshning ingichka ovozi eshitildi. 
— Hoy uka, to‘xtang! Hoy o‘g‘lim. 
To‘xtab, burilib qaradim. 
— Nima gap? 
— Manga qarang, uka, — dedi u entikib. — Keling, o‘sha narsa chiqmasa chiqmay qo‘ya 
qolsin. 
— Iya, nega endi?! Men yozib topshirib qo‘ygan maqolani qaytib ololmayman. 
Uch-to‘rt qadam bosgan edim, Naim sartarosh pildirab kelib yo‘limni to‘sdi. 
— Manga qarang, o‘g‘lim, shu narsani bosdi-bosdi qilib yuborsangiz-chi, har kuni 
soqolingizni ikki martadan op qo‘yaman. Shundoq qiling, jon uka. 
— Iya, nega axir? Persanalniy pensiya olsangiz yomonmi? 
— Xo‘p deng, jon uka. Och qornim, tinch qulog‘im. Shu ishni tinchitib yuboring. Man 
so‘zimning ustidan chiqadigan odamman. Aytdim-ku, har kuni ikki martadan soqolingizni 
olib qo‘yaman. Uyingizga borib olaman. 
Men juda qiyin muammo ro‘parasida qolgan odamday, yelkamni qisdim. 
— Mayli, bir urinib ko‘raman. Ammo bu juda mushkul ish-da... 
Sartarosh o‘sha kuni meni uyimgacha kuzatib qo‘ydi. Kuzatib qo‘ydi-yu, bari bir 
tinchimadi. Kechasi allamahalda eshik taqillab qoldi. Chiqsam, sartarosh qiyiqchaga 
o‘rog‘liq bir narsani ko‘tarib turibdi. 
— Nima bu? — dedim hayron bo‘lib. 
— Issig‘ida yeb ola qoling! — U tugunchani uzatdi. Moshkichiri. O‘z qo‘lim bilan 
pishirdim. 
— E, Moskvadagi moshkichiridan deng? 
— Moskovni moshkichirisi qatta endi, uka! Unga qora qo‘chqorning po‘stdumbasi 
solinardi. Bunisining mazasi yo‘qroq. Shundoq bo‘lsayam, ilindim. Oling, qo‘lim 
qaytmasin. 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov