Microsoft Word dahshat ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

50

— 

Voy o‘lay, nima bo‘ldi? — dedi. 

— 

Hech... charchadim, — dedi G’anijon, lekin bo‘lgan voqeani xotiniga aytgani uyaldi. 

Bir uyquni olib turgan xotini yana uyquga ketdi hamki, G’anijon kiprik qoqmadi. U ko‘zini 

yumishi bilan shinel kiygan oqsoq kishi ko‘z oldiga kelar, ro‘parasida qo‘ltiqtayoqqa 

tayanib turib «hali shumi mehri oqibat» deyayotganday bo‘lar edi. G’anijon tamaki 

chekkani turib, tokchadagi patnisni tushirib yubordi. Xotini uyg‘ondi. 

— 

Ha, nima qilib yuribsiz? Chirog‘ni ko‘tarsangiz-chi! — Tamaki qaerda? 

— Nima 

qilasiz? 

— 

Minib bozorga borib kelaman! Tamakini nima qiladi kishi? Chekadi-da! - dedi 

G’anijon bo‘g‘ilib. 

— 

Ha, muncha... kechasi tamaki chekadigan odatingiz yo‘q edi, shunga so‘radim. 

Erini hech qachon bunday kayfiyatda ko‘rmagani, undan sira dag‘al so‘z eshitmagani 

uchun xotinining ko‘ngliga g‘ul-g‘ula tushdi, o‘rnidan turib yonboshladi. 

— 

Biron joyingiz og‘riyaptimi? 

— Yo‘q. 

G’anijon tamaki cheqdi va kelib cho‘zildi. Xotini uning boshini siladi. 

— 

Birov xafa qildimi? 

— Yo‘q. 

Xotini bir oz turib yana so‘radi: 

— 

Nega bemahalga qoldingiz? 

— 

Yo‘lda ish chiqib qoldi. 

—  Nima ish? Nima bo‘ldi? Ayting, o‘rgulib ketay... Menga aytmasangiz kimga 

aytasiz... 

G’anijon, xotini juda katta tashvishda qolganini payqab, gapning uchini chiqardi. 

—  Kelayotsam, yo‘l bo‘yida birov o‘tirgan ekan, qo‘lini ko‘tarib «jon aka, meni 

mingashtirib olint» deganday bo‘ldi. 

— 

Kim ekan u? 

— 

O’rnidan turmadi. Shundan gumon qildimki, askarlikdan bo‘shab kelayotgan biron 

invalidmi... Invalid ekanligi aniq! 

— 

Darrov mingashtirib olmadingizmi? 

— 

Ot, harom o‘lgur, surib ketib qoddi. Qaytib borib topolmadim. Chaqirdim, u yoq-bu 

yoqni qidirdim. O’tirgan joyini otdan tushib qaramabman, shunga ko‘nglim g‘ash 

bo‘layotibdi. Yarasi yomonroq bo‘lsa, ko‘ngli ozib, o‘sha yerda yotib qoldimi... 

— 

Unchalik emasdir... Avvali shuki, askarlikdan bo‘shab kelgan kishi yo‘l bo‘yida 

«kim o‘tar ekan» deb o‘tirmaydi, ularga ot-arava, mashina hammavaqt tayyor, 

hammavaqt topiladi. 

Xotini bu gapni G’anijonga tasalli berish uchun boshlagan edi, biroq unga tasalli 

berishdan burunroq o‘zining ko‘ngliga g‘ashlik tushdi. Uning nazarida, o‘sha odam 

haqiqatan invalid bo‘lib, yarasi ochilganligi orqasida ko‘ngli ozgan, hozir hushiga kelib, 

ariq bo‘yida inqillab yotganday bo‘ldi. 

— 

O’tirgan joyini qaramadingizmi? 

— 

Qaradim, lekin otdan tushib qaraganim yo‘q. Qorong‘i edi. 

—  Voy, odam ham shunchalik beg‘am bo‘ladimi? Otdan tushib paypaslab 

qaramaysizmi! Endi nima bo‘ldi! 

G’anijon irg‘ib o‘rnidan turdi. 

— Borib 

kelsammikin? 

— 

Shu vaqtgacha yotarmidi? 

— 

U-ku yotmas, birov olib ketar, lekin bu ahvolda biz yotolmaymiz-da! 

---

Dahshat (hikoyalar to’plami). Abdulla Qahhor