Microsoft Word chingiz aytmatov sohil yoqalab chopayotgan olapar lotin ziyouz com doc

 

* * *

 

 

Bola esini yig‘ib o‘ziga kelganida, quyosh osmonning narigi chetiga siljib ketgan edi. Kirisk titroq 

qo‘llarini olg‘a cho‘zib, suyanganicha qayiqning quyrug‘idan bazo‘r qo‘zg‘aldi, boshi aylanishi o‘tib 

ketishini kutib, ko‘zlarini yumganicha joyida qotib turdi. Keyin ko‘zini ochdi. Qayiq to‘lqinlar osha 

suzib borardi. Dengiz yuzasidagi chayqalib turgan betinim suv tangachalari ko‘z ilg‘agan joygacha 

jimirlab turardi. Kirisk oldinga nazar tashlab, ko‘zlarini uqaladi va hangu mang bo‘lib qoldi. 

Dengizning quyuq yashil o‘rkachida qarshidan unga qarab Olapar chopib kelardi! Buyuk Olapar! 

Dengiz chetida kulrang — zangori tusdagi qoya shundoqqina ko‘zga tashlanib turardi. Ammo 

quloqlariyu tepalarigacha oppoq bo‘lib turadigan Olapar boshqa hamma qoyalardan ko‘ra baland 

bo‘lib, uning etagidagi mudom borib-kelib, chayqalib turadigan to‘lqinlar ham aniq ko‘rina boshladi. 

Havoda qirg‘oq bo‘ylab uchib yuradigan oqchorloqlarning tovushi xam quloqqa chalinardi. Eng avval 

bolani oqchorloqlar payqab kolishdi. Adashganlarga yo‘l ko‘rsatish uchun tepalikning eng yuqorisida 

tunda yoqilgan o‘tning tutuni o‘rlab turardi... 

 

Sohil bo‘ylab chopayotgan Olapar, 

Yakka-yolg‘iz qaytmoqdaman yoningga — 

Bobojonim O‘rxonsiz, 

Otajonim Emrayinsiz, 

Og‘ajonim Milxunsiz, 

Ular qayda qoldi, so‘ragil mendan, 

Faqat avval suv bergil, o, suv... 

 

Bu Kiriskning o‘zi to‘qigan ko‘shiqning dastlabki satrlari edi. Bu endi uning umrining oxirigacha 

aytadigan qo‘shiq bo‘ladi... 

 

---

Chingiz Aytmatov. Sohil yoqalab chopayotgan olapar (qissa)