Microsoft Word billur qandillar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
30
изтироб чекаётган пок, самимий, гўзал бир аёл эди. Ё шу бир йил ичида Нилуфарнинг қаётида 
мудҳиш бир воқеа рўй берган, нимадир уни синдириб, инсофга келтирган, ёхуд у бошдаёқ 
шундай иок, оқ кўнгил бўлгану, Ҳикматилло бунинг қадрига етмаган, калтабинлик ва рашк 
туйғуси кўзини боғлаб, қизнинг нозик қалбини кўролмай қолган! 
Ҳикматилло ҳорғин одимлаб, Қизил майдонга чиқди, ундан Гагарин паркига ўтмоқчи эди, 
лекин бу паркда Нилуфар билан бирга юрган хиёбонлари, ўтирган скамейкалари, қўл ушлашиб 
кезган анҳор бўйларини кўрса баттар эзилишини ўйлади-ю, иккиланиб тўхтади. 
Ҳақиқатан, энди бу изтироблардан фойда йўқ, вужудини қақшатган бу тизгинсиз ғамни 
жиловлай билмоқ, нима биландир овунмоқ керак! Ҳа, айтмоқчи, аянинг қувуркони турипти-ку! 
Шу ишни битириб, аянинг мушкулини енгил қилиб кетмоқ керак! Лекин азбест қувурни 
қаёқдан олади? Бегимқул ёрдам бериши мумкин эди, бироқ... Йўқ, Ҳикматилло энди уникига 
бормайди, пулини олдириб аросатда қолган ҳамқишлоқ дўстига тўқсон сўм қарз бериб туришни 
лозим топмаган бу нокасни кўришниям истамайди у! 
Тўсатдан, Ҳикматилло техникумни эслаб қолди. Балки у билан ўқиган йигитлардан 
бирортаси учраб қолар. Йигитлар, одатда, ёзги таътил пайтларида қурилишларда ишлашади. 
Балки улардан бир маслаҳат чиқар?.. 
Ҳикматилло орқасига қайтиб, трамвай бекатига ўтди. У тўғри ётоққа борди. Лекин дам 
олиш куни бўлгани учунми, курсдошлари у ёқда турсин, бирорта таниш студент ҳам учрамади. 
Ҳикматилло ҳеч қачон ётоқда ётмагани учун, ҳеч ким уни, у ҳам ҳеч кимни танимади. 
Ётоқдагилар ундан: «Қариндошингиз борми? Кимни қидириб юрибсиз, солдат?» деб сўрашар, у 
эса нима деб жавоб беришини билмас эди. 
Ая бир сиқимгина ош қилиб, кутиб ўтирадиган вақт яқинлашмоқда эди. Ҳикматилло 
автобусга чиқди, Агар қувур топилмаса, у кампирнинг ошини еб, Свердлов театрида бўладиган 
«Катта концерт»га тушишга аҳд қилди. Узоқда юриб, ўзбек рақсини, қўшиқни, музикани жуда 
соғинган эди. 
Автобус Оқтепага яқинлашиб, Ҳикматилло тушишга ҳозирланаётган эди, кимдир ногаҳон 
елкасига қўлини қўйди. 
— Ҳикматмисан, оғайни? 
Ҳикматилло ўгирилиб қаради: шундоқ олдида эгнида оҳак юққан ишчи жомакори, қўлида 
андава блан болғача солинган эски сумка, бурни пучуқ, паканагина бир йигитча, худди 
армиядан қайтган ўз акасини кўрганмай, хушнуд жилмайиб турарди. Ҳикматилло уни 
қаердадир кўрган, бу миқти, пакана йигит бошқа группада бўлса ҳам, шубҳасиз техникумда 
бирга ўқиган, лекин хотирани қаранг, исми ёдидан кўтарилган эди! 
— Отпускага келдингми, оғайни? 
— Отпускага... 
— Бўйдан худо берибди! Жаа... жирафа бўп кетибсан!.. 
— Ўзинг қалайсан? Ўқишлар тутадими? 
— Қаёқда? Ҳали бир йил бор-ку! Кетганингга бир йил бўлдими, ахир? — кулди пучуқ 
йигит. — Ё қанча йил хизмат қилганинг ёдингдан кўтарилдими? 
— Йўқ... — Ҳикматилло унинг исмини эслашга уриниб, пешанасини тириштирди, лекин 
эслай олмади. — Ишдан келяпсанми? Бугун дам олиш эмасми? 
— Қурувчига дам олиш борми? Мардикорлик қилиб юрибман! 
— Ёздаям ишладиларингми? 
— Бўлмасам-чи! Госбанка қурдик, оғайни. Пул кўпаяди энди! 
— Қанақа қилиб? 
— Янги госбанк қургандан кейин пул кўпайиши керакми, ахир? Ё банкага шафтоли қоқи 
солишадими? 
Ҳикматилло бу ҳазилкаш йигитчанинг пучуқ бўлса ҳам, аллақандай ёқимтой чеҳрасига 

---

Одил Ёқубов. Биллур қандиллар (қисса)