Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
191
tomondan bor kuchi bilan tepdi. Filbon Gulmuhammad tepish zarbi bilan o‘rnidan 
qo‘zg‘alib, Zo‘ravorning peshonasi usitiga og‘ib tushdi. Shunda Favjdor xartumi bilan 
filbonni bir urdi-yu, yerga qulatdi. 
Mahavatsiz qolgan Zo‘ravor orqaga chekindi. Gulmuhammad baland fil ustidan yerga 
chalqancha tushib, hushidan ketdi. Favjdor uni bosib, yanchib tashlashi mumkin edi. Shu 
payt otashdorlar mash’ala yoqib maydonga chopib kirdilar. Fillar har qancha g‘azabnok 
bo‘lsa ham, olovdan qo‘rqar edilar. Otashdorlar ularni bir-birlaridan ajratib, maydon 
chetiga chiqishga majbur qildilar. Gulmuhammadning beli singan, boshi, qo‘li qimirlar, 
ammo o‘rnidan tura olmas edi. Xizmatkorlar kirib uni ko‘tarib chiqayotganda Akbarning 
atrofidagi ko‘kaldoshlari va beklari: 
— Muborak bo‘lsin, amirzodam! — deyishdi. 
— Siz yengdingiz! 
Filboni yiqilib tushgan tomon yutqizgan hisoblanardi. Bayramxon, «yutqizsam oqibati 
yomon bo‘lgay-ku!» degan o‘yni avvalroq xayoliga keltirmaganidan, endi afsus qildi. 
Chunki uning atrofidagi bek-u a’yonlar bir lahza hang-mang bo‘lib jim turib qoldilar. 
Naryoqdagilar Akbarni tabriklayotgani baralla eshitildi. Akbar esa filbonidan minnatdor 
bo‘lib: 
— Tasanno, Bhishan! — derdi. — Bhishan Chandga bosh-oyoq sarupo, bir hamyon oltin 
hadya qilinsin! Hali bu botir mahavatga jogir ham in’om etgaymiz! 
Ko‘pchilikning oldida mag‘lub bo‘lganlari Bayramxonning o‘zidan ham ko‘ra, uning 
yonida o‘ltirgan Valibek, Shohqulibek, shayx Gadoyilarga og‘ir botdi. Ular barcha 
martabalari va imtiyozlaridan ayrilib qolishlari mumkinligini aniq sezishdi-yu, olovlanib 
ketishdi: 
— G‘irromlik bo‘ldi, janobi vakil! — dedi Shohquli mahram. Bu gapni boshqalar ilib 
ketishdi: 
— Rost, kofir filbon g‘irromlik qilmaganda Zo‘ravor yengilmas edi. 
— Fil qochgani yo‘q! 
— Gulmuhammadni mayib qildi, noinsof! 
Shayx Gadoyi Bayramxonga yuzlandi: 
— Majusiy filbon muslim Gulmuhammadni mayib qilib ketavergaymi, janobi vakil? Bu 
ishi uchun majusiy yana mukofot ham olsa... Ertaga barcha kofir-u majusiylar 
muslimlarga qarshi bosh ko‘tarmagaymi? 
— G‘irrom majusiyni jazolash lozim! — dedi Shohqulibek. 
— O‘ldirish lozim! — dedi Valibek. 
Bayramxon hech qanday g‘irromlik bo‘lmaganini o‘z ko‘zi bilan ko‘rgan bo‘lsa ham, 
Akbarning Gulmuhammadga achinmagani, uni mayib qilgan Bhishan Chandga esa 
mukofot bergani katta bir adolatsizlikdek tuyuldi. Bhishanni o‘limga buyurish ham 
ortiqcha bir shafqatsizlik bo‘lishini otalig‘ har qalay sezdi. Ammo bu filbonning adabini 
berib qo‘ymasa, Akbar va uning tarafdorlari juda hovliqib ketadigandek ko‘rindi. 
Bayramxon hali ham tojsiz podsho ekanini ko‘rsatib qo‘ygisi keldi. Filbon Bhishan Chand 
Gulmuhammadni mayib qilganligi uchun Bayramxon uni o‘rtacharoq bir jazoga — o‘n 
besh darra urishga buyurdi. 
Akbardan mukofot olgan g‘olib filbonning Bayramxon tomonidan jazoga buyurilishi — 
ikki oradagi ziddiyatning qanchalik keskin tus olganini oshkor qilib qo‘ydi. Odamlar 
Akbarning oraga tushishini va otalig‘idan shafqat so‘rashini kutdilar. Ammo Akbar hozir 
og‘iz ochsa, otalig‘iga: «Men podshomen, bu adolatsizligingiz uchun o‘zingizni jazoga 
buyurishga haqlimen!» deb yuborishi mumkin. 
Bayramxonning atrofidagi odamlar naqadar shafqatsiz ekanini ko‘ra-bila bunday gapni 
aytish — yosh bolaning ishini qilish bo‘lar edi. Ular Akbarni ham bir kechada Turdibekka 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov