Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
187
tomonga uchib ketdi, Bhishan Chand ikkinchi tomonga sirg‘alib yiqildi. Chelakdagi shirin 
suv yerga to‘kilib, filbonning ustiga sachradi. Bhishan Chand filning oyog‘i tagida 
qolishdan qo‘rqib, chetga emaklab qochdi. 
Akbar Favjdorning zanjirdan bo‘shamoqchi bo‘lib talpinayotganini, o‘rmonda, daryo 
bo‘yida erkin yurgan paytlarini qo‘msayotganini sezdi. Uning o‘zi ham hozir saroydagi 
ziddiyatlar zanjiridan qutulishni istardi. Bhishanga qarab: 
— Men Favjdorni minib sayr qilib kelsamchi? — dedi. 
— Yo‘q, yo‘q, amirzodam! Bunga yaqin bormang! Favjdor janglarda odam o‘ldirib 
o‘rgangan shafqatsiz fil! Bo‘shatsak, sizni yiqitib qochib ketgay! Men sizga sayr uchun 
boshqa fil bergaymen. 
Ammo Akbar hozir mast filni mingisi kelar, o‘tkir xavf-xatar tuyg‘usi bilan qalbidagi 
dilsiyohliklar g‘uborini tarqatgisi kelardi. Shuning uchun Bhishan Chandning gapiga quloq 
solmay, Favjdorning orqa tomoniga o‘tdi. Fil orqa oyog‘idan zanjirband qilingan, terisi 
qalin bo‘lsa ham, hadeb siltanaverganidan, oyog‘i ancha shilingan edi. Akbar qo‘lidagi 
temir tayoqcha bilan, filning nomini aytib, unga iloji boricha muloyim gapirib 
yaqinlashdi. Akbar ilgari Favjdorga uch-to‘rt marta mingan, unga xushta’m yemishlar 
bergan edi. Hozir shu filning esiga tushdi. Akbar zanjirni yechgach, fil ancha yengillik 
sezib, unga tomon o‘girildi. Akbar yaqin borib, uning ustunday oyoqlarini silab-siypadi: 
— Qani, Favjdor, oyog‘ingni ber! Bille! Favjdor. 
Favjdor na’ra tortib norozilik bildirsa ham, axiyri, o‘ng oyog‘ini bukib, Akbarning yuqori 
chiqishiga imkon berdi. Akbar tizzalarini filning quloqlari tagiga tiqib, uning gardani 
yaqiniga mahkam o‘ltirib olgach: 
— Yur! — deb buyruq berdi. — Mel! Yur! 
Favjdor busiz ham filxonadan tashqariga otilib chiqdi. Doim ko‘zga tashlanmaslikka 
tirishib, Akbarni qo‘riqlab yuradigan ikki devqomat yigit uning hayoti uchun javobgar 
edilar. Akbar mingan fil na’ra tortib, lo‘killaganicha daryo bo‘yidagi qalin daraxtzorga 
qarab chopib ketdi. Qo‘riqchilar otlanib uning ketidan tushdilar. Akbar qo‘lidagi temir 
tayoqcha bilan filning gardaniga urib, uni yo‘lga solmoqchi bo‘ldi. Lekin Favjdor endi 
unga itoat etmas edi. Yo‘lida uchragan butalarni bosib-yanchib, daraxtlarning shoxlarini 
qarsillatib sindirib o‘tayotganda Akbar uning boshi ustiga egilib, quloqlariga qo‘llari bilan 
yopishar, shunday qilmasa, shoxlarga ilinib, yerga chalpak bo‘lib yiqilishi mumkin edi. 
Otliqlar daraxtzor orasidan o‘tolmay qolib ketdi. Bir vaqt Favjdor daryo bo‘yidan chiqdi. 
Hut oyi. Jamnada suv ozayib, o‘rtalarida qumloq orolchalar paydo bo‘lib qolgan. Mast fil 
o‘zini daryoga tashladi. Uning ustida o‘ltirgan Akbar shu filning o‘ziday ulkan xatarni his 
qilgan sari qalbida hayot-mamot tuyg‘usi kuchayib bordi. Uni qiynagan saroy ziddiyatlari 
xayolidan uzoqlashib ketdi. Daryo suvi yuziga, qo‘llariga allanechuk yoqimli tegdi. U 
og‘zining taxir bo‘lib ketganini, lablari quruqshab, tili og‘zida yaxshi aylanmay qolganini 
endi sezdi. 
Fil bo‘ynigacha suvga botib, Jamnaning qoramtir suvida suza boshladi. Akbarning 
oyoqlari, shohona etigi suv ichida ko‘rinmay ketdi. Daryo salqini uni ancha o‘ziga 
keltirdi. Bir qo‘lini suvga soldi-da, panjasini chayqab, kaftida suv olib ichdi. Shu payt 
orqadan Lakna degan filni minib Bhishan Chand yetib keldi va Akbarning ketidan 
daryoga tushdi. Favjdor yaxshi suzar edi, ko‘p o‘tmay daryo o‘rtasidagi chetlari qumloq, 
o‘rtasi daraxtzor orolga yetib bordi. Ammo qirg‘oqqa chiqqisi kelmay, sayozroq joyda 
to‘xtadida, xartumiga suv olib, sag‘risiga sepa boshladi. 
Bu orada Lakna bilan Bhishan ularga yetib olishdi. Lakna moda fil edi, hozir uning osuda, 
vazmin, homiladorlik davri. Bultur Favjdor u bilan ko‘p o‘ynashgan va ikkovi 
qo‘shilishgan edi. Yana ikki yildan so‘ng* tug‘iladigan bo‘lajak filchaning otasi Favjdor 
edi. Shuning uchun Bhishan Favjdordorning xurujini bosishda Lakna yordam berar degan 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov