Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
116
Askariy ichkaridan chiqib, unga taslim bo‘libdi. Humoyun endi Kobulga ko‘z tikayotgan 
emish. Agar Komron ham shunday tez taslim bo‘lsa, Sherxonga shimoldan keladigan 
xavf ancha kuchayishi aniq. Sherxon Komronning yonida yuradigan ishonchli kishisi Said 
Xalilni esladi. Anchadan beri uni yo‘qlamagan edi. Ertasi kuni bitta ishonchli odamini 
nodir sovg‘alar bilan Kobulga, Said Xalilning oldiga yubordi. Yashirin maktubda Komron-
ning Humoyun bilan yarashishiga zinhor yo‘l qo‘ymaslikni topshirdi, buning uchun 
qanday ko‘mak zarur bo‘lsa yuborib turishni va’da qildi. 
Sherxonning hozirgi zo‘r istagi — Qalanjar qamalini tezroq tugatish edi. Shunday 
qudratli qo‘shin bilan besh oydan beri bitta qal’ani ololmayotgani uning sarkardalik nomi 
uchun ham yaxshi emas. U o‘z qo‘shinidagi hindlar orasida obro‘li roja hisoblangan 
Brahmajit Gaurni ertalab xos chodiriga chaqirtirdi. Uni tikka turg‘izib qo‘yib koyishga 
tushdi: 
— Siz nuqul rajputlaringizni maqtar edingiz, «yaxshilikni biladigan tanti elmiz», der 
edingiz, qani o‘sha tantilik? 
Yuzlari oftobda ko‘mirday qorayib ketgan, kalta soqoliga, qoshi va mo‘yloviga chang 
o‘tirib, kulrang tusga kirgan qirq besh yashar Brahmajit Gaur ta’zimga bosh egdi: 
— Mening rajputlarimdan ne gunoh o‘tgan bo‘lsa ayting, olampanoh, darhol jazosini 
berurmen! 
Ammo Sherxon dilida to‘planib qolgan gina-quduratni to‘kishda davom etdi: 
— Men rajputlarni o‘zimga teng ko‘rib qo‘shinimga oldim, mahkamalarda hind tilini joriy 
etdim! Shu mamlakat obod bo‘lsin deb mingdan ortiq rabotlar, karvonsaroylar qurdim. 
Rajputlarga hurmat bildirib, hatto Dehlida qurdirgan masjidimning peshtoqiga hindlar 
muqaddas gul hisoblaydigan nilufarning marmar naqshini ishlattirdim! 
— Bu hammasi rost, olampanoh! Siz hindlarga nisbatan hali hech bir musulmon 
hukmdori qilmagan nek ishlarni qilmoqdasiz! 
— Nega bo‘lmasa sizning ko‘rnamak yurtdoshlaringiz mana bu qal’ada turib meni 
shuncha vaqtdan beri behurmat qilmoqda? O‘sha biz taxtdan ag‘dargan Humoyun ham 
Qalanjarni bundan o‘n to‘rt yil avval qamal qilgani yodimda bor. Sizning yurtdoshlaringiz 
Humoyunga bir oy ham qarshilik ko‘rsatmay taslim bo‘lgan edi. Nega biz kelganda 
rajputlaringiz besh oydan beri darvoza ochmay jinnilik qilmoqda?! 
— Johillik oqibati, bu haqiqatni tushunmaslik, ko‘rlik!.. 
— Unday bo‘lsa, nega siz bizdan vakil bo‘lib borib, yurtdoshlaringizning ko‘zini 
ochmaysiz? Ularga men yomonlik qilmoqchi emasman, nahotki o‘z tilingizda 
rajputlaringizga shuni tushuntirib aytolmaysiz? 
— Bajonidil ayturmen, olampanoh! Siz ularga afvi umumiy bergaymisiz? 
— E afvi umumiydan tashqari, Ajmirmi, Banorasmi, istagan viloyatlarini beray! Mana, 
tepamizda Xudo turibdir! Hind ma’budlarini ham o‘rtaga qo‘yib ont iching, ishontiring, 
men bilan sulh tuzib, qal’ani topshirsalar, hammasining mol-u joni omon qolur, 
ko‘ngillari tilagan murodlariga yeturlar! 
Bu gal Sherxon astoydil so‘zining ustidan chiqmoqchi edi. Bunga ishongan Brahmajit 
Gaur elchilarning oq bayrog‘ini ko‘tarib qal’aga qarab ketdi. Qal’adagilar uni ertalabdan 
peshingacha ichkariga kiritmay ovora qildilar. Buni eshitgan Sherxon o‘z askarlarini 
darvozadan mumkin qadar uzoqqa olib ketishni buyurdi. 
Jazirama issiqda tog‘ning toshlari olov purkaydi. Sherxon o‘zi uchun qilingan maxsus 
soyabon tagida peshin namozini o‘qiguncha nafasi qaytib, terga botib ketdi. Shunday 
bo‘lsa ham, joynamoz ustida cho‘kka tushib: «E parvardigor! — deb iltijo qildi. — O‘zing 
kushoyishi korimni bergaysen! Qal’adagilar murosaga kelsa birontasining burnini 
qonatmaslikka sening oldingda so‘z berdim, endi o‘zing mushkulimni oson qil!». 
Qal’a darvozasi yaqinida Brahmajitdan boshqa bironta odam, bironta xavf qolmagach, 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov