Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
256
xonadonidan chiqib, umr bo‘yi shu xonadonga isnod-u ofat keltirib yashamoqdasiz. 
Ammo roja Bhagvan Das g‘ayridin bo‘lsa ham shu xonadonga sizlardan yuz barobar 
sodiqroq xizmat qilmoqda. Siz menga qarshi tajovuz qilganingizda roja Bhagvan Das 
bizni shu tajovuzdan himoya qila turib, suyukli o‘g‘lini qurbon berdi. o‘n yetti yoshli 
Bhupatning qoni sizning bo‘yningizdadir, janob Mirzo! Har ikki tomon ham 
qarindoshlarim bo‘lgani uchun, men adolatni himoya, qilmoqchimen. O‘tgan gal 
Muzaffarshoh bosh egib sadoqat izhor qilganda unga amniyat berib pand yedik. Bugun 
ham o‘sha Muzaffarshoh qancha odamlarimizning qonini to‘kib, yana qochib, qutulib 
ketdi. Endi bu xatoni takrorlashga haqqimiz yo‘q. Maharoja, — deb Akbar Bhagvan 
Dasga yuzlandi: — Muzaffar Husayn mirzoni sizning ixtiyoringizga topshirgaymiz. Neki 
qilsangiz biz rozimiz! 
O‘lim xavfidan qalt-qalt titrayotgan Muzaffar Husayn mirzoni Bhagvan Dasning ikkita 
yigiti qo‘lidan tutib olib ketdi. Bhagvan Das uni o‘rmon ichiga olib kirib chuqur qazdirdi-
da, o‘sha yerda boshini kestirdi. 
Otasi Bayramxonday dovyurak jangchi bo‘lib yetishgan Abdurahim bugun g‘ulda shijoat 
bilan jang qilganini Akbar ko‘rgan va shimolga qochgan Sharafiddin mirzoni tirik tutib 
kelishni unga buyurgan edi. Ikki yuz navkar bilan quvg‘inchi bo‘lib ketgan Abdurahim 
kun oqqanda qo‘li bog‘loqlik Sharafiddin mirzoni oldiga solib haydab keldi. Akbar 
Abdurahimni tarbiyalab, otasi darajasiga yetkazishni ko‘pdan beri ko‘ngliga tugib 
yurardi. Bugun uning jasoratiga tan bergandan so‘ng: 
— Vazir Jamil! — dedi, — maxsus farmon yozdiring, Abdurahimga xoni xonon unvoni 
berilsin! Rahmatli Bayramxonning qancha ulufasi, qanday imtiyozlari bo‘lsa, hammasi 
Abdurahim uchun tayin etilsin! 
Shundan so‘ng Akbar Sharafiddin mirzoni qarshisiga tikka qilib qo‘yib: 
— Bir vaqtlar sizga ham katta inoyatlar qilingan edi, — dedi. — Hammasini unutib, 
xiyonat yo‘liga o‘tganingiz uchun, mana axiyri shu ahvolga tushdingiz. Axir siz Xo‘ja 
Ahrori Vali avlodidanmen, deb maqtanar edingiz-ku! Ahroriy degan taxallusingiz bor edi. 
Nechun siz Po‘lat vasvasning ilki bilan bizga qarshi o‘q ottirdingiz! O‘zingiz podsho 
bo‘lgingiz kelganmidi, a?! 
— Hazratim, boshqa gunohlarim ko‘p. Ammo Po‘lat vasvasning suiqasdidan faqir 
mutlaqo bexabar edim. Bu vasvas termizlik Said Abulmalining odami edi! 
— Abulmali Kobulda allaqachon yasoqqa yetdi. Endi navbat sizniki. Janobi mirg‘azab, o‘z 
xiyonatlari bilan butun ajdodlariga isnod keltirgan bu kimsa quturgan filning oyog‘i 
tagiga tashlansin! 
Ilonning yog‘ini yalagan Sharafiddin mirzoning mahovatlikdan ham xabari bor edi, 
fillarga yoqadigan so‘zlarni bilar edi. U soqchilarning o‘zaro gapidan jazo uchun 
ajratilgan filning nomi Suman ekanini eshitib qoldi. Qo‘li orqasiga bog‘langan holda 
pastakkina taxta orqasida tiz cho‘kib o‘ltirganda mast fil bo‘kirib kelib uni oyog‘i bilan 
taxta ustiga bosib, yanchib tashlashi kerak edi. Lekin fil yaqinlashayotganda Sharafiddin 
mirzo ota-bobolaridan meros qolgan jozibali tovush bilan shivirlab: 
— Suman, shafqat qil! Suman! Suman! Jonim! Suman! — deb xudoga iltijo qilganday 
filga sajda qilib yalina boshladi. Ziyrak jonivor bo‘lgan fil o‘z otini shunday ta’sirli bir 
tarzda aytib, bosh eggan odamni bosib o‘ldirgisi kelmay bir na’ra tortdi-yu, orqaga 
qaytdi. Filbon uni qaytarib kelib, yana bosishni buyurdi. Lekin Sharafiddin mirzo bor 
kuchini ko‘zlariga to‘plab, chumchuqni avragan ilonday filning ko‘zlariga tikilib yana 
sajda qildi va yalina boshladi. Fil yana uni bosgisi kelmay bo‘kirib orqaga qaytdi. Bu hol 
uch marta takrorlangach, Akbar Sharafiddin mirzoning qonidan kechdi-yu, uni 
mamlakatning sharqiy chekkasidagi Bangolaga surgun qildi. Sharafiddin mirzo o‘sha 
joyda ham ko‘p buzg‘unchiliklar qildi, bachchabozlikka o‘rgandi. Oxirida Mahmud degan 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov