Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
25
Nega uning hisobi cho’ziladi? Onamning bu gapidan hech narsa tushunmadim. Tushimni 
Imom afandi ta’bir qildi.
-Sizni tabriklayman, qizim, -dei u. U ko’rgan tushing Rahmoniydir. Ya’ni haqiqat tush. 
Tushda ko’rganing jannat. Onang va akang jannati bo’lishgan. Demak, dadangni hisob 
beradigan ishlari bor. Ha, o’ziga yarasha ta’bir. Haqiqat bo’lmasa ham, buni bilish 
quvonchli. Onamning, akamning huzur-halovatga erishgani ham taskin beradi. Imom 
afandi bu tush ta’sirida qoldi. Ayoli bilan yig’lay boshladi. Balki ular bir narsani bilishgani 
uchun shunday qilishayotgandir.
Omonatni qidirdik 
 
Imomning ayoli bilan uyimizga bordik. Bizni ko’rgan bir qancha qo’shnilarimiz 
to’planishdi. Hammasi bir narsalarni so’rashadi. Ba’zisi u yoq bu yoqdan gap ochadi. 
Ba’zisi nafratlangandek, ba’zilari esa qiziqib so’zlaydi.
Xojam, meni ogohlantirishdi. Chiroqni o’chirib, uxlashim kerak. Ertaga qiyin kun bo’ladi. 
Yana bir qator tomosha, tahlil va boshqalar. Davom etish umididaman. Hozircha 
ruxsatingiz bilan… 
Yana birgamiz xojam. Yozish davomida dam olganimni, yengil tortganimni, oz bo’lsada 
madad topganimni e’tirof etaman. Garchi shuncha talofat ko’rdim. Chunki natijalar yana 
barbod bo’ldi. Tez tarqalgan kasallik edi bu. O’pka xastaligi qinayotir. Kanser butun 
tanamni azoblayapti. Kundan-kun yashashga ishtiyoqim oshib boryapti. Axir kim ham 
qo’lini o’limga uzatardi? Kasallikmi, qasd qilishmi? Qasd qilishga hojat yo’qligini bilaman. 
Negaki… tuyg’ularimga asir bo’lmayman.
Kelgan joyimizdan davom etamanQishloqda, qishloq odamlari orasida vayrona, 
tashlandiq, tuproq uyimizdamiz. Hamma ashyolar turibdi. Chang tuproq ichida. Birov 
qo’l tekkizmagan. Devorlari yorilibdi. Bir kishi bunga izoh berdi.
-Bu uy endi cho’kadi. Hamma ashyolari ko’chirilsaydi. Ashyo deyish to’g’ri bo’lsa… 
Onamning yodgorliklari…Butun dunyosi shu yerda. Har qadami aziz, har zarrasi qadrli. 
Har qarichida ming xotiralar. Oh, onam! Shular bilan baxtiyor edingiz-a…Achinaman 
sizga.
Eng achchiq, chorasiz kunimda mening,
Bo’ldingiz menga yor onajonginam.
Qalbimdadir hanuz iliq mehringiz,
Yana mehr-la quching, oanjonginam.
Tunda sizni o’yladim, to’ldi ko’zlarim,
Yig’lashni xohlab, tek turdi ko’zlarim.
Sizni har joydan izlar ko’zlarim,
Sizdan ayrildim-a, onajonginam… 
Boshqa bir kishi gapga aralashdi:”Biz rahmatli amammngga ko’p aytdik. Bu ashyolar 
qarovsiz qolmasin dedik. Ammo qo’l tekkizmadi. O’lgunicha kelib tozalab turdi, uyga 
qradi, o’lganidan keyin shu holga tushdi, mana… 
Ko’p gaplarni anglolmasdim. Chunki o’y-xayolim onamning xotiralari bilan band edi. 
Ham u qoldirgan ikki omonatda…Ularni qidirardik, qishloq odamalrining bundan xabarlari 
yo’q, edi albatta. Imom afandi, ayoli va men. Birinchi xonada shisha sandiqni ko’rmadik. 
Ikkinchi xonaga kirar kirmas eski yog’och divan yonida oynasi yorilgan bir sandiq 
ko’rdim. Onamdan yodgorlik…Balkikelinliksarposidir. Oynali sandiqni ko’rib, yanada 
kuchli hayajon bosdi meni. Titray boshladim. Imom afandining ayoli qo’limdan tutdi. 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul