Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

CHAPTER 3 – SOME TOPOI IN THE KURTULUŞ EDEBİYATI 
92 
yalnızlığı ve bilhassa bu yalnızlıkta bulduğu âlem ayrı şeylerdi. O kadar 
ki, birincisini fotoğrafçıların arka plan olarak kullandıkları o hayalî 
peyzajlara benzetmek mümkündür. Bu muvazaa zeminine düşen şey ise 
büsbütün başka şey idi. Bu ikincisinde bütün bir realist görüş ve bir yığın 
teklif vardı. Kaldı ki, Anadolu mücadelesinin başladığı günlerde bu 
Anadolu’ya kaçış, eserin hudutlarını aşıyordu. Romanın tefrika edildiği 
günleri benim gibi hatırlayanlar, onun nasıl sıcağı sıcağına o günlerde 
İstanbul’da esen havaya cevap verdiğini bilirler. Buna rağmen, roman 
hakikaten hissî idi. Ve genç kız psikilojisini, ferdî saadet mes’elesini bir 
çıkmaza götürüyordu. Reşat bu çıkmazı öbür romanlarında düz cadde 
hâline getirdiyse bile, ona bir yığın tünel açtı. Hatta kendisine başka 
başka yollar aradı. Ferdî saadet hakkında daima fedakârlık hissini 
yüklemekle beraber, daha muvazeneli düşünen kahramanlar yarattı. 
I cannot say that Reşat Nuri showed the courage to challenge politics. 
But it cannot be denied that the importance of his novels as works of art 
was different from novel to novel. From a critical angle Çalıkuşu, Yeşil 
Gece and Yaprak Dökümü speak differently. This last work is one of the 
best novels of the last twenty years. There Reşat Nuri is willing to 
sacrifice his heroes.
In fact, there is a kind of duality in Çalıkuşu. Its happy ending aside, 
Feride’s love and broken heart are different things from the expression 
which suddenly took over her personality, that is her loneliness, 
especially the world which she finds in this loneliness. So much so that 
the first one could be likened to the imaginary landscape background 
used by a photographer. But what was put onto this unreal ground is a 
completely different thing. In this second one there is a wholly realistic 
view and a variety of propositions. Moreover, during the days when the 
struggle in Anatolia was starting this escape to Anatolia transcended the 
limits of the work. Those who remember as I do the days when the novel 
was being serialised know how he was responding there and then to the 
atmosphere of Istanbul of those days. Despite this the novel was a really 
sentimental one. And it was leading young girl psychology and the 
question of personal happiness to a dead end. Even though in his other 
novels Reşat brought clarity to this dead end (creating a wide open 
avenue), he dug a series of tunnels for it. He even sought different routes 
for himself. Even though always creating the burden of the sense of self 
sacrifice in connection with personal happiness, he created more 
balanced protagonists.

Difficult as they might be, if Tanpınar’s words are seen in context, he seems to be 
saying that there is something unreal and lifeless about the sentimental aspect of the 

---