Men va bolalar bogchasi Bolajonlar mamlakati

Mening shahrim - mening mahallam

Bir kabutar

(«Saddi Iskandariy» dostonidan)

Bnr tezuchar kabutar bor ekan. U juda uzok-uzokyaarga uchib borar ekan. Kunlardai bnr kunn podsho uni tutib olibdi va kafasga kamab koyibdi. (Qafas juda chiroyli ekan. Kabutarga don va suv bsrishibdi. Lekin kabutar donni yemabdn. suvdan ichmabdi. Chunki u juda xafa ekan. Kozlarini yumib. osmonda maza qilib uchib yurgan kunlarini eslab yiglabdi.) Falakning gardishi bilan bschora kush kop yillar kafasda qiynalibdi. Bir kuni (kafasning eshigi ochik kolgan ekan). kabutar paytdan foydalanib kochib ketibdi. U osmonga chiqib, xursand bolganidan gir-gir aylanibdi. Keyii oz uyi gomon uchib ketibdi. Kabuzar bir necha kunlik yolni birpasda bosib otibdi. Uyiga yetib kelibdi... Qarasa, uychasi buzilib, vayron bolgan ekan. Kabutar qattiq xafa bolibdi. Ammo kaytib podshoxnikiga bormabdi. «Podshoxding kafasida nima qilaman? U yer menga begona. Bu yer esa buzilgan, vayrona bolsa xam oz uyimdir», debdi kabutar oziga-ozi va oz uyini tuzatishga kirishibdi.