Men va bolalar bogchasi Bolajonlar mamlakati

Quyoncha yana yolda yiglab borar ekan, oldidan ayiq chiqib qolibdi:

- Ha, quyoncha, nega yiglayapsan? - deb sorabdi.

- Nega yiglamay? - dedi hiqillab quyoncha. Mening daraxt postlogidan yasalgan uycham bor edi. Tulkining muzdan qurilgan uychasi erib ketgach, tunashga joy berishimni sorab keldi-yu, uychamni egallab olib, ozimni haydab yubordi.

- Qoy, yiglama, quyoncha! - yupatibdi uni ayiq. - Boshingga tashvish tushgan bolsa, men senga yordam beraman.

Ular birgalikda quyonning uychasiga kelishibdi. Ayiq bor ovozi bilan baqiribdi:

- Hoy tulki, qani, bu yoqqa chiq! - Tulki esa pechning ustida yotganicha ularga dagdag`a qildi.

- Hozir irgib ornimdan turaman-da, derazadan sakrab chiqib, ikkalangni ham tilka-pora qilib tashlayman!

Uning dagdagasidan qorqib ketgan ayiq juftakni rostlab qolibdi.

Quyoncha yolda avvalgidan ham qattiqroq yiglab borar edi. Oldidan xoroz chiqib qolib: