Men va bolalar bogchasi Bolajonlar mamlakati

Kim dost?

Nasiba Erxonova

Uch dugona - Sabo, Zebo va Nigina bogcha hovlisida oynashardi. Ularni bir qarashda hamma qalin dost deb oylardi. Chunki doimo uchala qiz birga yurishardi.

Bir payt Zebo sakrab-sakrab borib qushchalarning doni turgan qutichani tushirib yubordi. Bejirimgina yogoch quticha ikkiga bolinib sindi. Zebo shoshib qoldi va tezda tokilgan donlarni tera boshladi. Nigina ham unga yordamlashishga oshikdi. Qollarini kichkina toshlar tirnab ketsa ham, donlarni bittalab tuprokdan ajratib olarkan, shunday dedi:

- Kel, Akmal amakidan qutichani tuzatib berishini soraymiz, kayfiyatingni tushirma, bu xatoni togrilasa boladi. Axir qushlar ozi shundogam qum va toshlar yeydi- ku! Ovqatiga ozgina tuproq va qum qoshilsa, bu ular uchun zarar qilmaydi, - dedi.

Bu gapdan Zeboning ancha kongli kotarildi. Yuzidagi tundlik tarqagan ham ediki, Sabo:

- Sen har doim shunaqa qopolsan, qachon qarama nimanidir sindirasan yoki tokasan. Endi qushlarning donini nimaga solib qoyamiz. Hozir seni bogcha opamga aytib beraman, - dedi.

U yugurgilab Barno opaning yoniga bordi-da, bolgan voqyeani aytib berdi. Barno opa vaziyatni chetdan kuzatib turgan shekilli, chaqimchilik yomon odatligini, dostlar bir-birini qiyin vaziyatlarda qollashi kerakligini tushuntirdi. Bogcha opa Niginani ibrat qilib korsatdi.

Nigina shu payt bogbon Akmal amakidan qutichani sozlab berishini iltimos qilayotgandi. Bogbon amaki ham dosti uchun qaygurayotgan qizchaning iltimosini yerda qoldirmay, bir pasda qutichani tuzatib berdi.

- Mana qushlarning doni tokilmaydigan boldi, - dedi u. - Buyumlarni tuzatsa boladi, lekin dostning dilini ogritsa, uni xursand qilish ancha qiyin ish. Shuning uchun dost va dugonalar doimo bir-biriga yaxshi muomala qilishi, xafa qilmasligi kerak, - deya Saboga qarab qoydi.