Mektup yayinlari

BİLİRKİŞİ RAPORU
"İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi Başkanlığı'na, Üzerinde Emine Şenlikoğlu 
tarafından kaleme alındığı, işaret edilmiş bulunan (Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar, 
İstanbul 1984) başlıklı kitabın incelenerek, bunda TCK 163. maddeyi ihlal edici nitelik 
bulunup bulunmadığı hususunda bilirkişi sıfatıyla mütalaamızın tespiti istenilmekle 
gerekli incelemeler yapılmış ve neticesi aşağıda arzedilmiştir:
415 sahifeden ibaret bulunan kitap, başlangıcında da açıklandığı üzere, İslâm dini 
hakkında bazı sorulara cevap vermek amacı ile kaleme alınmış bulunmaktadır. Yazara 
göre, bu sorular İslâm dinini tezyif ve özellikle gençlerin dini tutumlar elde etmelerini 
önlemek maksadıyla tevcih olunmaktadır. Bu soruların cevapları uygun bir şekilde 
verilmediği ve devlet okullarında yapılan din eğitimi bu bakımdan etkisiz olduğu için 
özellikle yüksek öğretim gençliği soruların cevabını bulamamakta ve böylece sorularla 
onların imanlarının yok edilmesine çalışılmaktadır. Kitabın yazarına göre, İslâm'a hücum 
edilerek, genç nesillerin İslâmî imandan yoksun olarak yetişmelerini isteyenler, olarak 
İslâm'ı küçük düşürücü, İslâm'ın esaslarından şüpheye düşmelerine sebebiyet verici 
sorular tevcih etmekte ve emellerine böylece ulaşmaya gayret etmektedirler. İşte yazar, 
bizzat kendisi vazettiği sorulara cevaplar vermek suretiyle, hayali bir takım, İslâm 
düşmanlarına karşı, İslâm'ın müdafaasını yapmakta bulunduğunu açıklamaktadır. 
Gerçekten de kitap baştan sonuna kadar belirtilen biçimde vazedilmiş sorulara cevapları 
ihtiva eylemektedir.
Ancak, yazar, bununla yetinmemekte, kitabın birçok bölümlerinde bugünkü Türk toplum 
düzenini tezyif ve tezlil edici ifadeler ileri sürmektedir.
Bunun çok tipik bir misali, kitabın 357-359. sahifelerinde görülüyor. Bu kısımda yazar, 
Meral adındaki bir kişiye cevaplar verirken, bugün medeni denilen kızlarımızın çıplak 
gezdirildiğini, randevu evlerine satıldıklarını, en çok vergi verdi diyerek zina yaptırılan 
randevu evi sahiplerine imansız, vicdansız madalya verdiklerini, milletin evlatlarına zina 
yaptırılıp namuslarını satanlara madalya verildiğini, bu törenlerin millete televizyondan 

---

gösterildiğini, bunun ne çeşit bir alçaklık olduğunu belirtmekte ve sorumlulara "ey satılmış 
alçaklar" diye hitab etmekte, adım başı bir kerhanenin mevcut olduğunu, para gelecek diye 
turistlere yataklık yapıldığını, 19 Mayıslarda rezaletler sergilendiğini belirtmekte ve 
Türkiye'deki müslümanlara hitab edilerek; "görmüyor musun ki fuhşiyattan başka bir şey 
hakim değil Türkiye'de" denmekte ve yazar, "ben İslâm'ın gölgesinde bir dünya istiyorum" 
demekte ve bazı sorumlulara, "Ey 20. asrın deyyusları, ey zalimler, artık yılan derisinden 
çıkın, İslâm'a girin. Türkiye'yi zina pazarından kurtarın" demektedir. Ayrıca yazar, daha 
fazlasını söylemek istediğini ve fakat "kodesi boylamamak" için ileri gitmediğini 
belirtmekte ve muhatabına; Allah'ın kanunundan başka bir kanunu beğenme" demektedir.
Buna benzer olarak bugünkü Türkiye'nin sosyal hayatını tezyif edici nitelikte fikirlere 
kitabın muhtelif kısımlarında rastlanmaktadır.
Yukarıda belirttiğimiz niteliğine, göre, kitabın TCK 163. maddeyi ihlâl edici nitelikte 
bulunup bulunmadığını tesbit bakımından, İslâmi devlet, laiklik gibi kavramlada ifade 
etmiş bulunduğu hususları gözden geçirmek uygun sayılmıştır. Kitabın 8. sahifesinde, 
"dün devletin Allah'ın ahkâmıyla yönetildiği sırada batının bize muhtaç olduğu, bugün ise 
devletin insanların kanunlarıyla yönetildiği ve devletin batıya muhtaç hale geldiği, Kuranın 
emirleri uygulandığı zaman ülkede maddi ve manevi bir huzurun olduğu, zenginliğin ileri 
derecede bulunduğu, ilimde en ileri gidenlerin Müslümanlar olduğu" beyan edilmektedir. 
Böylece, devletin, gelişebilmek için ilahi hükümlere dayandığı fikri açıklanmış olmakta ve 
163. madde ihlal edilmiş bulunmaktadır. Kitabın 20. sahifesinde Türkiye'nin İslâm devleti 
olmadığı, çünkü anayasanın Kur'an olmadığı, halbuki Türkiye'de kanunları insanların 
yaptığı, bugün artık Türkiye'nin uyguladığı bir İslâmi emrin mevcut bulunmadığı, cuma 
namazını işçilerin ve memurların kılamadıkları belirtilmekte. 22. sahifede, Kur'an'ın din 
işleriyle devlet işlerini ayırmadığı, kim ayırırsa İslâm'dan çıkmış olacağı, Kur'an'ın bir 
hayat nizamı olduğu, bunun böyle olduğu anlatılırsa insanın mahkemeye çıkıp hapse 
atılacağı; 23. sahifede, İslâmi tatbik etmediği müddetçe Türkiye'nin huzura 
kavuşamayacağı belirtilmekte ve böylece kanaatımızca 163. madde ihlal olunmaktadır.
31. sahifede, İslâm bir bütün olarak anlatılırsa insan kanunların bütün çarpıklığının 
meydana çıkacağının muhakkak olması sebebiyle Türkiye'de buna fırsat vermemek için 
uyutmalı din derslerinin okutulduğu, 33. sahifede, İslâm'ın dünya işlerine karışan bir 
nizam olduğu; 70. sahifede, Allah'ın insanların dünyada tatbik ettikleri müddetçe huzura 
kavuşacakları, Kur'an-ı Kerim'i ve Peygamberin sünnetlerini bir anayasa olarak göndermiş 
bulunduğu 222. sahifede, bugünkü Türkiye'deki devletin kanunlarını insanların hazırlamış 
bulunduklarını, oysa değişmez İslâm devletinin kanunlarını Allah'ın hazırladığı, 
Türkiye'deki laik devletin kanunlarını insanların hazırladığı için zinayı serbest bıraktıkları, 
oysa İslâm devletinde zinanın kesinlikle yasak olduğu, böylece Türkiye'de vatandaşın 
namusunun satıldığı ve onun buna karışamadığı belirtilmekte; 243. sahifede, İslâm 
devletinin askerinin nöbet tutarak bile ibadet sevabı kazandığı açıklanmakta; 248. 
sahifede, Müslümanlığın İslâmi hükümlere uymak demek olduğu açıklanmakta; 256. 
sahifede, Allah'ın emirlerini inkar edenlerin çok olduğu, mesela, bunların Allah'ın 
kanunları dururken insanların kanunlarıyla yargılanmak istendikleri, "bu zamanda 
kapalılık olur mu?" diyenlerin kafir oldukları; 281. sahifede, bu düzenin yetiştirdiği 
toplumun yarısından fazlasının ruh hastası olduğu; 283. sahifede, Kur'an-ı Kerim'ın bir 
anayasa olduğu; 351. sahifede, kadın ve erkeğin ancak Allah'ın kanununu yaşamakla 
birbirlerini tanıyacakları, İslâm'a göre olmayan evliliklerde huzurun mümkün 
bulunmadığı; 364 ve 365. sahifelerde, milliyetçiliğin İslâm'a göre küfür olduğu; 380. 
sahifede, İslâm'ın kendisine has miras, ekonomi, hukuk sistemlerinin mevcut 
bulunduğunu, İslâmiyetin bir bütün devlet sistemi olduğu, Türkiye'nin ise, laik demokratik 
bir ülke olmasına rağmen din ile devlet işlerini ayırdığı, hukuk miras gibi konularla 
Diyanet İşlerinin ilgilenemediği belirtilmekte ve Almanya ile olan ve yazarın iddia ettiği bir 
kısım farklara değinilmektedir.

---

Yukardan beri açıklandığı üzere, yazar Türkiye'de İslamî bir devlet istemekte ve laik 
düzeni, tağut düzeni olarak nitelendirmektedir. Böylece, devletin dini esaslara 
uydurulması gerektiği propagandası yapılmaktadır. Netice olarak, kitabın TCK 163. 
maddeyi ihlal eder mahiyette bulunduğu kanaatına varılmıştır.
Keyfiyet saygıyla arzolunur. 26.3.1985
Bilirkişi Ord. Prof. Dr. Sulhi Dönmezer