Mektup yayinlari

CEHENNEM OLDUĞU HALDE DİZGİNLENEMEYEN KULLAR VARKEN, 
CEHENNEM OLMASA NE OLURDU, DÜŞÜN?
SORU: Yine cehennem! Gerçekten var mıdır?
CEVAP: Gençliğin sorduğu cehennem sorusu, Allah'ın adaletini bilmemekten ileri geliyor. 
Cehennem elbette var. Bu soru sorulurken önce vicdan ele alınıyor, sonra da mantık. 
Kâfirler biliyorlar ki, hissî ve fakat mantıkî sorular kişilere daha çok tesir ediyor. Kişi, 
Allah'ın kanununu kendi kanununa uygun istiyor.
Önce vicdanı kısaca ele alalım: Vicdan bilindiği gibi bir duygudur. Gerçi bu konuyu daha 
önce işlemiştik, fakat tekrarında fayda gördük. Bu vicdan denilen duygu inanca göre 
hareket eder. Meselâ, babasını öldüren adamı nefret duyguları ile öldüren bir katil, 
öldürüp dağa attığı cesedi yemeye gelen sakat bir köpeğe çok acır, onu tedavi ettirmeyi bile 
düşünebilir. Düşünün insan öldürmüş, ona acımıyor, topal kurda-köpeğe acıyor... Niçin?.
İşte bu vicdan olduğu için. Ama onun vicdanı, İslâmî olmadığı için zararlı yönü 
görmemiştir. O kişi kendince çok güzel iş de yapmıştır.

---

Gelelim mantığa:
Mantığı bir teraziye benzetebiliriz. Terazinin üzerine ne konulursa terazi onu tartar, şeker 
konsa da, tuz konsa da aynı tartar.
Mantık, doğuruyu da mantıklı anlatıldığında kabullenir, yanlışı da kabullenir. Yani, yanlış 
bir şey doğru anlatılırsa mantık kabul eder.
Birkaç yıl önce bir kardeşimiz, dayısının Hristiyan olduğunu, telefonla dayısı ile 
konuşmamı istemişti. Ben de telefon ederek "İslâm dini size ne yaptı ki, onu bırakıp 
Hristiyan oldunuz?" dedim. O da "Sanki müslümanlar bırakmıyorlar da, İslâm dinini çok 
mu seviyorlar?" dedi. Ben de, "Elbette seviyorlar. Sevmemiş olsalar sizin gibi Hristiyan 
olurlardı", dedim. "Onlar zaten Hristiyan olmuşlar da farkında değiller, ben de öyleydim. 
Adım müslümandı, ama kendim Hristiyanmışım ki, böyle oldum... Ben askerken kızlarla 
işaretleşirdik. İrham giyen kızlar telefonda, irhamımın eteğini hafifçe yukarı kaldırırım, 
beni oradan tanırsın", derlerdi... Gördük işte... "O kızlar da Müslüman ve de kapalıydı" 
dedi. Ben de, "Onu örnek gösteremezsiniz, biraz önce sizin söylediğiniz gibi onlar tam 
Müslüman değilmiş demek ki, dedim". Sonra, "Hristiyanlıkta şahıs mühimdir. Fakat İslâm 
dininde şahısların bir fonksiyonu yoktur. Çünkü bizim dinimizin idarecisi insanlar değil, 
bizzat Allah'tır." dedim. O da: "Dininizde de saçmalık var" dedi. Ben de "neyi beğenmediniz 
ki?" dedim. O da sordu:
— Üzüm yemek İslâm dininde günah mı?
— Ne münasebet, öyle saçmalık olur mu?
 — Saçma tabî. Üzümün kendisi de haram olamaz, suyu da.
■
— Size haram diyen oldu mu?
— Tabi ki haram. İslâm bunu yasaklıyor. İçki niçin haram?
Onun demagoji yaptığını, mantık yolu ile aklınca beni dinim hakkında şüpheye düşürmek 
istediğini biliyordum. Fakat yine de emin olmak için sordum:
— Yani siz şimdi bir kilo üzüm alıp, onun suyunu sıktıktan sonra da onu içseniz İslâm bu 
hareketi haram mı ilan ediyor?
— Tabi. Hanımefendi siz de anlamaya başladınız. Din değiştirdim adı altında sahtekarlığını 
daha da
güzel sergiliyordu. Ona göre ahizenin öbür başında olan ben, dinimi bilmeyen biriydim ve 
cevapsız kalacaktım. Sonra dedim ki:
— Yanlış konuşuyorsunuz. Üzümün taze suyu değil haram olan. Bayatlamış, sarhoş eden 
suyu haram.
— Olur mu canım? Kendisi helal olan bir şeyin suyu nasıl haram olur?
— Peki size bir şey sorayım. Siz cebinizde kibrit taşıyor musunuz?
Hiç düşünmeden:
— Tabî taşıyorum, dedi.
— Peki, kibriti çakınca da cebinize sokar mısınız onu? dedim.
—Elbette o zaman yakar. Çünkü şeklini değiştirmiştir artık.
— İşte üzüm de böyledir. Yakmadan önce yenir ve içilir. Yakınca yenmez ve içilmez. Yani 
sarhoş edince, şekil ve hüküm değişir.
Tartışmamız on, onbeş dakika sürdü. Ben bu tartışmayı daha sonra birilerine anlattım. 
Tabi önce onun söylediği, "Üzüm helal da suyu niçin haram olsun" sözünü söyledim. 
Dinleyenler "çok mantıklı" dediler. Sonra benim kibrit misalini vererek, üzüm sarhoş 

---

etmez, suyu yıllanırsa sarhoş eder" dediğimi söyledim. Bu sefer de benim cevabım için 
"mantıklı" dediler.
Bu da gösteriyor ki mantık her yana yatıyor. Onun için bazı meseleleri mantık açısından 
değil, dinin hükümleri açısından ele alıp amel etmek lazım. Mantığa güvenen niceleri 
"tavuk da, ördek de kanatlıdır, onların da leylek gibi uçması lâzımdır" diyerek, ördeğe 
uçma dersleri vermeye kalkışmışlar, neticede görmüşlerdir ki, her şey kendi kanununa 
göredir. Mantık kanununa göre değil.
Bu sözümle, "mantığa hitap ediyor" diyerek, her soruyu kabullenmenin bir felaket 
olduğunu anlatmak istiyorum. İşte çok mantıklı bir soru daha: "Allah niçin cehennem 
yarattı? Ve de niçin yakacak? Ne lüzum var ki? O Allah affetsin, gitsin işte..."
Evet görünüşte soruyu soran haklı gibi. Dedik ya, mantık terazi gibidir. Kabına neyi güzel 
koyarsan onu tartar.
Bu sorunun cevabına gelince, cevabı hem mantıklı, hem adaletli, hem de gerçek. Çünkü 
Allah'ın cevabıdır. Aslında bu soruyu işlemiştik. Fakat, ehemmiyetine binaen tekrar ele 
alalım dedik. Çünkü kâfirler boş durmuyor. Kâfirler gençlerimizin helak olmasına 
çalışıyorlar... Gençlerimiz ise bir mantık hikâyesi tutturmuş, "Mantığıma yatmayanı kabul 
etmem" diyor. Ve de Rabbisine isyan ediyor, Rabbisini reddediyor. Kur'an'ı reddediyor, 
Kur'anını çiğniyor. Tanımadığı, bilmediği ömründe bir defa dahi okuyup tanışmadığı 
Kur'an'ı küçümsüyor. Ona hakaret ediyor. Onun için tekrar ele aldık.
"Cehennem olmasaydı olmaz mıydı?" sorusu öncelikle Rabbül âlemini ilgilendirir. Yalnız 
cehennemin varlığı çok şaheserdir. Ve gerçek adalet yeridir.
Gazeteleri okuyunca hayret ettiğimiz olaylarla karşılaşıyoruz. Bu işleri yapanların ceza 
görmemesi hangi adalette yer alır. İsterseniz birkaç gazete haberi verelim. Verelim ki, bu 
sapıklığı yapanlara cenneti değil, cehennemi layık görelim.
İşte bir gazete şu başlığı atmış:
"DOSTU İLE BİR OLAN KADIN KOCASINI BOĞDU."
Bir başka başlık:
"İKİ ÇOCUĞUNU SATAN BABA PARASINI KUMARA VERDİ. VE KUMARDA 
KAYBEDİNCE KARISINI SATIŞA ÇIKARDI."
"BEN ALLAH'I SEVİYORUM DİYEN KARISINI BOŞADI." 
Yine iğrenç bir haber:
"ONBEŞ YAŞINDAKİ KIZLARI SATAN KADIN, KIZLARDAN DAHA ÇOK 
KAZANIYORUM, DEDİ."
Yine iğrenç bir haber:
"ÜVEY KIZINI YAVAŞ YAVAŞ ÖLÜME MAHKUM ETTİ."
Gazete haberleri bitmez:
"ONÜÇ VE ONBEŞ YAŞINDAKİ KIZLARINI KENDİSİ, 17 YAŞINDAKİ OĞLUNA DA 
KENDİNİ İĞFAL ETTİREN ADAMI POLİS YAKALADI."
Gazete haberlerini bir kenara bırakarak, biraz da bugünkü dünyamızın üzerinde dönen 
başka dolaplardan bahsedelim.
Tanıdığımız işçiler var. Bir zalim patron üç çocuklu işçisine, onaltı bin lira veriyor. Onun 
da yedi bin lirasını ayın ondördünde veriyor. Bu işçinin çocuğu hastalanıyor, evine kömür 
alacak para yok. Gidiyor patronuna: "Efendim çocuğum çok hasta, kömür alacağım biraz 
para verir misiniz?" diyor. Mercedesine binerken, purosunu çeke çeke: "burada banka mı 
var?..." diyor ve gaza basıyor adam. İşçi boynu bükük, sinirinden ağlayarak evine gidiyor. 

---

İşten çıksa ne yapacak?.. Çıkmasa bu para ile nasıl geçinecek? Ertesi gün patron bu işçiyi 
çağırıyor. "Oğlum... Al şu üçyüz elli bin lirayı kızımın bugün yaş günü. Şu köşede zümrüt 
kuyumcusuna bir kolye ısmarladım. Al onu, bizim eve götür" diyor.
Öbür tarafta işçinin çocuğu hasta... İşçi bu zalim patronun yüzüne bakıyor. Düşünüyor. Bu 
adamı öldürsem ben zarara gireceğim. Şikayet etsem, kime edeyim? "İt iti ısırır mı" ata 
sözü ne kadar güzeldir.
Neticede işçi krizler içinde feryat ediyor. "Ey Allah'ım görüyorsun... Benim çocuklarımın 
hakkını yiyen bu zalimi affetme yarabbi. Bu dünyada hakkımı alamam. Bu adamdan 
ahirette hakkımı mutlaka istiyorum" diyor. "Benim sırtımdan kazanıyor, hakkımı 
vermiyor" diyor garip işçi... Sömürülen işçi. Şimdi size soruyorum, bu patron cennete mi 
gitsin?
Bu arada bir başka patron düşünelim. (Gerçi böyle Müslüman patronu günümüzde görmek 
pek mümkün değil gibidir. Ama inşaallah artacak. Gerçi İslâm'da patron yoktur. İşveren 
kardeş, iş yapan kardeş vardır.) Bir işveren işçisine soruyor. Kaç lira kira verdiğini, kaç 
çocuğu olduğunu. Ve diğer patronlar işçilerine 16 bin lira verirken, bu Müslüman 45-50 
bin lira veriyor. "Buyur kardeşim, ben senin sayende para kazanıyorum. Al kardeşim, 
hakkını da helal et. Ayrıca bir derdin olursa bana söyle" diyor... İşçisine köle gözü ile 
bakmıyor, ona minnet gözü ile bakıyor. "O olmazsa ben kazanamam" diyor. "Fazla 
kazanırsam sana da fazla vereceğim" demeyi de ihmal etmiyor.
Yukardaki patron da, aşağıdaki iş sahibi de diyelim öldüler. İkisini de Allah aynı yere koysa 
razı gelen olur mu? Buna adalet denir mi? Yukarıdaki patron o işçilerin hakkını 
vermeyecek mi?... Elbetteki herkes hak etiği yere gidecektir.
Sonra o gazete haberlerinde okuduğumuz vahşi haberler... Onları yapanlar yanmayacak 
mı? Öyle şey olur mu kardeşim? Efendim toprak olsun diyenler var. Toprak olunca acı 
duyar mı? Akıl sahibi insan şunu kabul etmek mecburiyetindedir ki, mükâfatı hak eden 
cenneti, cezayı hak eden de cehennemi kazanmıştır. Allah kimseyi zorlamıyor ki, herkes 
kendi isteği ile giriyor cennete veya cehenneme.
Bakın bir kız ne yapmış. Nişanlı olan bir erkeğe aşık oluyor. Erkek de bu kıza yüz vermiyor. 
Çünkü nişanlısını seviyor. Ayrıca bu çocuğa aşık olan kızın sevgilisi de var. Birgün geliyor 
nişanlı olan çocuğa diyor ki: "Senin nişanlın bizim mahalledeki gençle yıllarca gezdi, tozdu. 
O çocuk onu almadı. Sen sokak kızısın, dedi. Onun almadığını sen nasıl alıyorsun?" diyor.
Nişanlı genç "yalan" diyor. "Eğer doğruysa o çocuğu bana göster." Kız gidiyor, akşam 
sevgilisini buluyor. Ona diyor ki: "Benim bir arkadaşım var, Bizim iş yerinde bir erkekle 
nişanlı. Fakat nişanlısını sevmiyormuş, çocuk da onun peşini bırakmıyormuş. Kızcağız 
ağlaya ağlaya "Ne olur şu işin çaresine bak" dedi. Eğer yardım etmezsen intihar edeceğim, 
dedi. Senden rica ediyorum. Yarın iş yerine gel. Seni, arkadaşımın eski sevgilisi diye 
tanıttım. Sana ne sorarsa cevap ver ve onunla gezdiğine, onu güzelce ikna et. O genç 
kızcağızın peşini bırakır da kızcağız da huzura kavuşur. Bildiğin gibi değil. Kızcağız çok 
ağlıyor", diyor. Bu konuşmaları dinleyen delikanlı teklifi kabul ediyor. Ertesi gün 
sevgilisinin iş yerine geliyor. Planı mükemmel hazırlayan vahşi kız, ikinci sevdiği nişanlı 
delikanlıya "Nişanlının eski sevgilisi geldi, şu an yazıhanede. Bir şeyler sormak istiyorsan 
git sor" diyor. Çocuk hızla kendini yazıhaneye atıyor, oradaki gence: "Sen Serap'ı tanıyor 
musun?" diyor. O da, "Tabi tanıyorum, onunla arkadaşlık yaptık... O kız mükemmel bir 
sokak kızıdır" diyor. Genç şaşkına döner, nereden bilsin dönen dolapları, hemen inanır. İlk 
işi nişanı atar. Nişanlısı krizler geçirir ama onu dinleyen kim? Kız hastalanır. Günlerce 
yemez, içmez. Sonunda tüberküloz (verem) hastalığına yakalanır. Kızın anası, babası adeta 
perişan olurlar. Kız yetmiş kilodan, kırkdokuz kiloya düşer... Yıllarca hastanede yatar; 
fakat kıza bir kriz hastalığı musallat olur. Bütün insanlardan kaçmaya başlar. Tek bir 
odanın içinde yaşar. Nişanlısı da, o zalim kızla evlenir. Aradan yirmi yıl geçer. Şimdi o 
hasta çilekeş kız, kırk yaşında ve evlenmemiş. Hasta... Bedbaht..

---

Şimdi akıl sahiplerine soruyorum. O birbirini seven çiftleri ayıran hain cehenneme 
gitmesin mi? O da her iyi insan gibi cennete mi gitsin? "Evet" diyenlerin adeletinden ve de 
aklından biraz şüphe ederim. Bir gerçek olay daha:
Adamın birisi kıt kanaat çalışmış; bir deyimle yememiş, içmemiş para biriktirmiş. Yıllarca 
hayalinde bir ev almak varmış. Adam, memleketine dahi dört-beş yılda bir gidermiş. 
Çocukları ve kendi doğru dürüst bir ayakkabı girmemiş. Nihayet 20 yıl sonra, bir 
gecekondu yapacak kadar para biriktirmiş. Hırsızın birisi canavarca bir yolunu bulup, o 
paralan çalar. Adamın üzüntüsünü siz düşünün. Ne hale gelmiştir?
İşte Allah, o hırsızı insanlar bu dünyada yakalasa, "kolunu kesin" emrini veriyor. 
Yakalanmazsa, ahirette cehennem azabı veriyor.
Ancak, İslâm devletinde o hırsız daha önce güzelce eğitilir. Ona iş sahası verilir. Yine 
hırsızlık yaparsa, o zaman kolu kesilir. Bu hükme karşı gelenlerin bir milyon lirası çalınsa, 
işte o kişiyi o zaman görmek isterim. Değil kolunu kesmek, belki kafasını da keser, ama 
İslâm'a zıtlık olsun diye, 'Böyle şey olur mu?" nutukları atıp tutar. Uzaktan davulun sesi 
herkese hoş gelir. Bir davul kulağının dibinde çalsın bakalım, ne olur?...
Netice olarak cehennem olmalı. Cehennem olmamış olsa, cennetin kıymeti bilinir mi? 
Cennetteki kullarına Allah (c.c) bizzat cehennemi gösterecek ki, cennettekiler, "İyi ki 
Rabbimize ibadet etmişiz. İyi ki o kadar çilelere rağmen Allah'ı unutmamışız. İyi ki 
gösterişçi, cimri, zalim değilmişiz" desinler...
Bu kitaba ait sorular böylece bitmiş oldu. İyiler İslâm'ın, hatalar bizimdir. Allah hepimize 
hayırlı amel nasip etsin (amin).