Mehnat tarbiyasi

Mehnat tarbiyasi

O`zbek xalqi asrlar davomida mehnat insonning moddiy va ma’naviy ehtiyoji ekanligini tushunib yosh avlodni mustaqil xayotga tayyorlashga alohida e’tibor beradi. U o`z hayotida turmush kechirish uchun ishlab chiqarish vositalarni yaratish zarurligini turmushda o`z talablarini kondirish uchun mehnat qilish keraqligini anglatadi. Mehnatni shu ma’noda anglash qadimgi jamiyatga xos asosiy xususiyat bo`ladi. Davr o`tishi, ijtimoiy-siyosiy hayotda o`zgarishlar yuz berishi aqliy mehnat tarbiyasi jitmoniy mehnat tarbiyasidan ajraldi. Natijada mehnat va mehnat tarbiyasiga munosabat o`zgardi, bolalarni turli ijtimoiy mehnatga tayyorlash birinchi o`rinda qo`yildi. Inson va jamiyatning yashashi barqarorlashishi

uchun mehnat qilish, mehnatni sevish kamolotining me’yori bo`ldi, mehnat ishtirok etish kalomatlik vositasi hisoblanadi. Bu g‘oyalar xalq yaratgan «Mehnatfarog‘at chirog‘i», «Ish-insonning gavhari», «Daraxt yaprog‘i bilan ko`rkam, inson mehnati bilan», «Odamni mehnat bezaydi», «Mehnat hurmatning toji», «Yer Xazina mehnat kaliti», «Yigit husni mehnatda» kabi maqollarda o`z ifodasini topgan.

Mehnat insonni uch balodan: yurak siqilishi, axloqiy buzilish, muxtojlikdan saqlaydi. Mehnat qilmaganlarga, mehnatni sevmaganlarga, boshqalar mehnatini tatimoqchi bo`lganlarga salbiy munosabatlarni «Bekorchidan xudo bezor», «Tekunxo`rga shafqat yo`q», «Baxt yalqovga begona» kabi maqollarda, bir qancha xikmatlarda o`z aksini topgan. (Masalan: «Yalqov ishyoqmaslar ikki farzand yetishtiradilar: zorlik, badbaxtlik», «Mehnatni sevgan har kishi har turli noqobil ishlardan tortinmaydi» va x.k). Turli kasblarga mehr-muhabbat tarbiyalashda kasbxunar tanlashga yo`llash muhim ahamiyat kasb etadi. O`quvchilarni kasb tanlashga yo`llash bu yosh avlodni xalq xo`jaligi va madaniyatining eng muhim tarmoqlari bilan xalq xo`jaligi va madaniyatining ayrim kasblarga ehtiyojlari bilan

tanishtirishga muvofiq iboratdir.