Mavzu: zahiriddin muhammad boburning hayoti va adabiy merosi

Boz dedi onga, ki: xomush boʻl, Boʻlma til izzat tilasang goʻsh boʻl.
Angla yaqinki, mangadur yozu qish, Yuzni qilib birni demaslik ravish.
Har kishi xudbin esayu xudparast, Sen kibi iqboli netong boʻlsa past.
Manzili maqsad tilasang soda boʻl. Joda kibi sar-basar aftoda boʻl.
Har kishi xudbinu a’mo erur, Chunki koʻzi xokaro ma’vo erur...
«Shahboz va Bulbul» masali hech narsani pisand qilmay,. Husn ustiga qoʻshin tortib borayotgan Aqlshohning magʻrurligini fosh etish uchun keltirilgan.
«Gul va Daf» Doston personajlaridan Mehri dilovar toʻy qatnashchilarini «Gulzori bahor»ga taklif qilar ekan, u yerda ilm eli she’r bilan badeha aytayotganini, nuktadonlar ma’nolar dengizida suzayotganini. soz ahli nagʻmalar kuylayotganini bayon etadi. Shu payt Gulga koʻzi tushib qolgan Daf (childirma) unga qarab:
Garchi qadim gʻam yukidin dol erur, Shakl mango ahsanul ashkol erur...
deydi.Gul unga shunday javob qaytaradi:
Garchi seni qoʻlga koʻtardi gado, Boʻldi navo istabon ul benavo.
Lek meni boshi oʻza shohlar Qoʻydilar ul mohi falakjohlar...
«Nay va Shamshod» Shu toʻyda Shamshod daraxtining savlat bilan gerdayib turishini koʻrgan Nay gapga aralashib: Sen havoyi, xudbin va magʻrursan. Oyoqlaring loy ichida boʻlsa ham, ammo dimogʻing koʻkka koʻtarilgan. Bahor kela bersa, gʻururlanib, yanada balandroq koʻtarilasan. Ammo shuni ham bilib qoʻyki, xazon eli bir kun seni xarob qilib qoʻyadi,— deydi:
Faxri bahor ila koʻp oʻlma baland. Bodi xazon qilgʻusi bir kun najand.
Shundan keyin Nay oʻz shakli va sifatlari haqida gapirib, bunday deydi:
Mehr kibi ich bila toshim yorugʻ Charx kibi koʻz bila koʻnglum ochuq.
Dudi damim shoʻladur ul bod emas, Pesha mango behuda faryod emas.
Shamshod esa uni «ikki boshli oʻlik ilon»ga oʻxshatadi va oʻz soyasini maqtab, undan shohu gado (ya’ni hamma) bahramand boʻlishini aytadi: Demak, Nishotiy Nay va Shamshodning foydali tomonlarini qayd etib, ularning maqtanchoqliklarini qoralaydi va bir-birini pisand qilmaslik jamiyatda yomon ish ekanligini uqtirib oʻtadi. Shoir, birovlarni nazar-pisand qilmay, dimogʻini koʻtarib yuruvchilar bir kun xazon eli bilan yakson boʻlurlar, deb «qissadan hissa» chiqaradi. Shoir ichki dunyosi ham, tashqi koʻrinishi ham «mehr kibi» (quyosh singari) yorugʻ kishilarni ulugʻlaydi.