Mavzu: Xondamirning ‘‘Makorim ul-axloq’’ asarida Navoiy shaxsiyati va faoliyatiga doir qarashlar. Mavzu: Xondamirning ‘‘Makorim ul-axloq’’ asarida Navoiy shaxsiyati va faoliyatiga doir qarashlar

Alisher Navoiy tabiatan mehr va marhamatda, karam va saxovatda, kamtarlikda tengi yo‘q inson edi. Bu borada «Makorim ul-axloq»da qator hikoyatlar keltiriladi. Masalan, uning urushda asir tushgan kishilarga mar­hamati, Hirot xalqini Xorazm viloyatiga ko‘chirishni qisqartirishga erishishi, safarda chodiriga in qurgan qushning tuxum ochib, bolalarini uchirma qilguniga qadar chodirni qimirlatmasligi, kiyimiga ilashgan chumolini uyasiga olib borib qo‘yishi, yuksak lavozimga erishganda ham «o‘zini tufroq bilan teng tutish»ga doir o‘gitlari, amirlik lavozimiga tayin etilganda muhr bosish marosimida eng quyiga - undan pastga hech kim muhr bosolmaydigan joyga muhr bosishi, bularning barchasi uning insoniyligi namunasidir.

«Makorim ul-axloq»da buyuk alloma haqidagi latifa va mutoyibalar ham berilib, ularda Navoiyning naqadar zukko, hozirjavob va katta aql egasi, shu bilan birga, yuksak ma'naviyat sohibi ekanligi ko‘rinib turadi.

Asarda insonni to‘lqinlantiradigan voqealardan eng muhimi - shoh va amir o‘rtasidagi do‘stlikdir. Shuning uchun ham Navoiyning vafoti Husayn Boyqaroni juda katta qayg‘uga soladi. «Sultoni sohibqiron uch kungacha ul ahli dillar boshlig‘ining uyida turdi. Xudoyi va xatm buyurdi. Shuning bilan nur sochuvchi zotning mozori boshiga borib ziyorat shartlarini bajo keltirdi. Biroq saodatli sohibqironning katta bir chaqiriq o‘tkazish uning ravshan xotiridan o‘tdi... Mazkur oyning 23-chisida panjshanba kuni ulug‘ mashoyixlar, baland darajali saidlar, olimlar, fozillar, boshliqlar, kattalar va hukumat kishilari va bosh­qalarni Sarixiyobon (katta va ko‘pchilik ziyofati uchun qurilgan podshohlik bog‘i) dalasiga chaqirdi va buyuk alloma xotirasiga bag‘ishlab marosim o‘tkazdi».

E'TIBORINGIZ UCHUN RAHMAT