Mavzu; Qutirish kasalligi

Quturishni qanday aniqlash mumkin

Itlardagi quturishning namoyon bo'lishi uni aniqlanishi bilan aniqlanishi mumkin u ingichka bo'lib ko'rinadi, og'izdan chiqadi, til chiqib ketadi, strabismus va shox pardaning xiralashishi rivojlanadi.
Kasallik rivojlanishi bilan u rivojlanadi. Orqa oyoqlarning falaji, so'ngra yurak va nafas olish mushaklarinega hayvon o'ladi.
Vaboning asabiy shakli, ensefalit va Aujesky kasalligi bilan quturishni farqlash kerak. Itning cho'kishi ham falaj va epileptik tutilish bilan namoyon bo'ladi, ammo uning rivojlanishi bilan pastki jag 'mushaklarining falajlanishi hech qachon ro'y bermaydi. Va quturish bilan konyunktivit va rinit bo'lmaydi. Umuman olganda, atipikadan tashqari barcha shakllarda prodromal (birlamchi) bosqich bir xil. It letargik, letargik holga keladi, o'ynash urinishlariga e'tibor bermaydi. U tinchlikni, yolg'izlikni qidiradi, mebel ostida va qorong'u burchaklarda yashiradi. Ba'zan bunday ohangdorlik to'satdan kutilmagan mayinlik bilan almashinadi - it nimadandir kechirim so'rashga o'xshab o'zini xushnud etishga harakat qiladi, keyin yana qorong'i burchakka kiradi. Kayfiyatdagi bunday o'zgarishlar, albatta, egasini ogohlantirishi kerak. Bu bosqichda xarakterli alomatlar qichishishning yo'qligi, hayvon faqat xirillashi yoki qichqirishi mumkin. Suvning qo'rquvi (kasallik "hidrofobiya" deb nomlangan), hayvon qo'rqinchli va asabiylashadi, hatto suvning tovushlari, og'iz bo'shlig'i, pastki jag paydo bo'ladi . It suv icholmaydi, og'izdan tupurik ko'paya boshlaydi.
Ushbu davrda hayvon atrof muhitga ko'p miqdordagi virusni chiqaradi, bu tupurik va qonda mavjud. Biror kishining va sog'lom hayvonning tirnalishi yoki tishlashi ular uchun halokatli bo'lishi mumkin.

Quturish — neyrotrop virus qoʻzgʻatadigan oʻtkir yuqumli zoonoz kasallik; tomir tortishishi, falajlik, hiqildoq va nafas muskullarining spazmi bilan kechadi. Quturish qadimdan maʼlum, uni suvdan choʻchish kasalligi deb ham atashgan (qarang Gidrofobiya). Fransuz olimi Lui Paster XIX asrning 2-yarmida quturish kasalligiga qarshi vaksina kashf etdi, shu sababli quturishga qarshi tadbirlarni amalga oshiradigan barcha muassasalar Paster stansiyalari deb yuritila boshlandi. Ularning faoliyati tufayli quturgan hayvon tishlaganidan soʻng vaqtida emlangan millionlab odamlar hayoti saqlanib qolindi. Qoʻzgʻatuvchisi quturishning yovvoyi virusi, u nerv hujayralarini tanlab jarohatlaydi. Virus sovuqqa chidamli, muzlatilganda uzoq saqlanadi. Tashqi muhitda, shuningdek, qaynatilganda, 3—5% li lizol, xloramin eritmalarida tez nobud boʻladi.
Kasallikning yashirin davri hayvonlarda 14—16 kun. Shundan keyin bezovtalik, yirtqichlik, xatti-harakatning oʻzgarishi, koʻp soʻlak ajralishi kuzatiladi. Hayvon hech narsa ichmay, yemay qoʻyadi. Soʻngra tomir tortishishi, falajlik boshlanib, hayvon oʻlib qoladi.
Odamga quturish virusi kasal hayvon, asosan, it, mushuk va boshqa jonivorlar tishlaganida yoki soʻlagi teri yuzasiga tushganida yuqadi. Odamda quturish kasalligining yashirin davri 15 kundan bir necha oygacha (oʻrtacha 20— 30 kun) davom etadi. Quturgan it boʻyin, yuzni tishlaganda bu davr qisqaroq, oyoqni tishlaganda uzoqroq boʻladi^[1].
Kasallikning qo‘zg‘atuvchisi rabdoviruslar guruhiga mansub. U ko‘pchilik issiqqonli hayvonlar uchun patogen bo‘lib, bemor kasallik klinik
belgilari boshlanishidan 7-8 kun oldin so‘lagi bilan virus chiqara boshlaydi. Shikastlangan teri orqali kirgandan keyin virus nerv stvollari orqali bosh miyaga etib boradi va unda shish, qon quyilishi va nerv hujayralarining degeneratsiyasini chaqiradi Virus so‘lak bezlariga tushadi va so‘lak orqali tashqi muhitga ajraladi. Quturish maxsus (spetsifik) ensefalitga o‘xshab kechadi. Bir necha oydan bir yilgacha cho‘ziluvchi inkubatsion davrdan (ko‘pincha 20-90 kun) keyin boshlanadi. Inkubatsion davrning davomiyligi infitsirlanish dozasiga va jarohatning joylashuviga (miyaga uzoq yoki yaqinligiga) bog‘liq.
Inkubatsion davrdan keyin kasallikning prodromal davri (davomiyligi 1-3 kun), bu vaqtda esa kuzatiladi: tishlangan joy shishadi, tishlangan joyga yaqin joylashgan nervlarda nevralgiya, umumiy madorsizlik, tana haroratining oshganligi, uyquning buzilishi. Keyin esa kasallikning avj olish bosqichi boshlanadi: suvdan qo‘rqish, tamoq va hiqildoq mushaklarining og‘riqli qisqarishlari, ba’zan suv ichishga harakat qilganida nafasning to‘xtashi, keyinchalik esa oqayotgan suvni ko‘rganda yoki ovozini eshitganda, yoki suv haqida gapirganda mushaklar qisqarishi. Xurujlar bir necha soniya davom etadi va so‘nadi. Shu jumladan psixomotor qo‘zg‘alish xurujlari kuzatiladi: bemorlar agressiv bo‘lib qoladilar, baqiradi, mebellarni sindirib odamga xos bo‘lmagan kuchlar ishlatadi.
Tishlangan jarohatning topilishi yoki hayvon so‘lagining shikastlangan teriga tushishi katta ahamiyatga ega. Odamda muhim belgilardan biri bu suvdan qo‘rqish, suv yoki ovqatlarni ko‘rganda yutish mushaklarining spazmi yuz berishi tufayli bemorlar hatto bir stakan suv ham icha olmaydilar. Havoning bir ozgina harakati ham mushaklar qisqarishiga sabab bo‘ladi – aerofobiya. So‘lak oqishining kuchayishi bunday bemorlarga xos belgilardan bo‘lib, so‘lagi og‘iz burchagidan doim oqib turadi. Diagnozni laboratoriyada tasdiqlash talab qilinmaydi.
Kasallikning belgilari boshlanganidan keyin bemorlarni qutqarib bo‘lmaydi. Davolashning samarali usullari yo‘qligi bemorlar hayotini qutqarish muammosini tug‘diradi. Bemorlar ahvolini engillashtirish uchun simptomatik muolajalardan foydalaniladi. Bemorlarni qorong‘i va tinch palatalarga joylashtiriladi. Harakat qo‘zg‘alishlarini to‘xtatish uchun sedativ vositalar buyuriladi, tutqanoq xurujlari kuraresimon vositalar yordamida bartaraf qilinadi. Nafas buzilishlarini trexeotomiya va sun’iy nafas olish apparatiga ulash bilan bartaraf qilinadi^[2].
Kuchuklarda quturishni yo‘qotish maqsadida daydi kuchuklar yo‘qotiladi. Kasal yoki gumonli kuchuk tishlagan odamlar jarohati tezlik bilan qaynatilgan iliq 20% li sovunli suvda yuviladi, keyinchalik esa 70% spirt yoki yodning spirtli damlamasi bilan ishlov beriladi. Iloji boricha tezroq vaksinatsiya o‘tkazilishi zarur. Bunda antirabik zardob yoki antirabik immunoglobulin jarohat devorlariga va atrof to‘qimalarga yuboriladi. Shuni bilish kerakki emlash kuchuk tishlaganidan keyin 14 kun ichida va qat’iyan emlash qoidalari bilan qilinsagina samarali bo‘ladi, bu muddatdan keyin esa emlashning xojati qolmaydi. Quturishning oldini olish uchun xonadonda boqiladigan itlar roʻyxatga olinishi va profilaktik tarzda quturishga qarshi emlanishi lozim. Bolalar jonivorlarni yaxshi ko‘rishadi. Ba’zan ular kattalar nazoratisiz qolishsa ko‘cha-ko‘yda yurgan daydi it-mushuklarni ham silab, ularga mehr ko‘rsatishga harakat qilishadi. Ammo, bu jonzotlarning ko‘pchiligi kasal bo‘lishi mumkin. Shuningdek, ularning yunglarida gijja urug‘lari va tanasida zararli kanalar bo‘lishi ehtimoli bor.
Ba’zi hayvon va odamlarda uchraydigan o‘ta yuqumli va o‘tkir kasallik sanalmish quturish “gidrofobiya” ham deb atalib “suvdan qo‘rqish” degan ma’noni anglatadi. Kasallikni qo‘zg‘atuvchi filtrlanuvchi neyrotrop virus bo‘lib, uni dastlab 1884 yilda fransuz olimi Lui Paster kashf etgan.
U quturish kasalligiga qarshi vaksina ishlab chiqqan va bu em dori it, bo‘ri tishlagan odamlarda quturishga qarshi vosita sifatida birinchi bor qo‘llangan. Neyrovirus o‘z nomi bilan eng avvalo asab tizimiga kuchli ta’sir qiladi, uni falajlaydi.Virusini saqlovchilar,Kasallik virusining saqlovchisi va manbalari yovvoyi va yirtqich tulki, bo‘ri, chiyabo‘ri, uy hayvonlaridan ot, tuya, it, mushuk, shuningdek, kalamush, sichqon, yumronqoziq, ko‘rshapalaklar, qushlar hisoblanadi. Virus quturib o‘lgan hayvonlarning chiriyotgan murdalarida, ayniqsa qish oylarida bir necha haftagacha saqlanadi.
Kasallik odamga daydi va qarovsiz hayvonlar tishlaganida, uning so‘lagi yoki zarrachalari terining tirnalgan, jarohatlangan sohasi yuzasiga, og‘iz-burun, lab, ko‘z, shilliq pardasiga tushganida yuqadi. Keyin virus asab tolalari bo‘ylab organizmga tarqaladi, bosh va orqa miyadagi o‘zi tanlagan maxsus joydan makon topadi.
Qutirish qanday hollarda xavfli;Kasallikning yashirin davri hayvonlarda 14-16 kun, odamlarda esa 8-10 kundan bir necha hafta, hatto 30-90 kun, bir yilgacha davom etishi mumkin. Qolaversa, bu muddat quturgan hayvon odam tanasining qaysi sohasini, yuqori va pastki qismlarini qay darajada jarohatlaganiga ham bog‘liq.
Tananing yuqori qismi, ayniqsa, yuz, bo‘yin, yelka va qo‘l sohalari shikastlansa, bu juda xavfli hisoblanadi. Chunki, bu joylarda qon tomirlar nihoyatda sertarmoq bo‘lib, organizmga kirgan infeksiyaning tezda tarqalishi va kasallik belgilarining qisqa fursatda paydo bo‘lishiga olib keladi. Agar tananing quyi qismi shikastlangan bo‘lsa, kasallik belgilarining namoyon bo‘lishi biroz kechikadi. Shunga ko‘ra shifokor muolaja tadbirlarini to‘liq yoki qisqartirilgan shaklda belgilaydi.