|
«Bahromning hikoyalari»dagi «Parvarda» degan boshqa bir she’rda esa yosh Bo’richa onasi quyon go’shtini, otasi kiyik go’shtini uning tug’ilgan kuniga sovg’a qilishmoqchi bo’lsa-da, bunga ko’nmay, hali o’zi totib ko’rmagan, juda shirinligini birovlardan eshitib bilgan parvarda olib berishlarini talab qilishga tushadi. Ota-onasi kuyunib, parvarda faqat shaharda sotilishini, u yoqqa borish xatarli ekanini tushuntirishga urinishadi. Ammo, Bo’richa bu gaplarga quloq solmay, jonini xatarga qo’yib bo’lsa ham, parvardani yeb ko’rish ishtiyoqida yonganicha shaharga qochib ketadi. SHaharga borganidayoq uni tutib olishib, ajoyibxonadagi qafasga tiqib qo’yishadi, hammaga tomosha bo’lib, endi parvardani o’ylamay, o’zi tug’ilgan adirni sog’ina-sog’ina kun ko’ra boshlaydi. Oradan bir necha yil o’tgach, taqdirga ko’nikib, yuvoshgina bo’lib qolgan Bo’richaga aynan u tug’ilgan kunda bir qizcha parvarda tashlab o’tadi. Endi unga parvarda kerakmikan, degan savol tug’iladi o’quvchida. - «Bahromning hikoyalari»dagi «Parvarda» degan boshqa bir she’rda esa yosh Bo’richa onasi quyon go’shtini, otasi kiyik go’shtini uning tug’ilgan kuniga sovg’a qilishmoqchi bo’lsa-da, bunga ko’nmay, hali o’zi totib ko’rmagan, juda shirinligini birovlardan eshitib bilgan parvarda olib berishlarini talab qilishga tushadi. Ota-onasi kuyunib, parvarda faqat shaharda sotilishini, u yoqqa borish xatarli ekanini tushuntirishga urinishadi. Ammo, Bo’richa bu gaplarga quloq solmay, jonini xatarga qo’yib bo’lsa ham, parvardani yeb ko’rish ishtiyoqida yonganicha shaharga qochib ketadi. SHaharga borganidayoq uni tutib olishib, ajoyibxonadagi qafasga tiqib qo’yishadi, hammaga tomosha bo’lib, endi parvardani o’ylamay, o’zi tug’ilgan adirni sog’ina-sog’ina kun ko’ra boshlaydi. Oradan bir necha yil o’tgach, taqdirga ko’nikib, yuvoshgina bo’lib qolgan Bo’richaga aynan u tug’ilgan kunda bir qizcha parvarda tashlab o’tadi. Endi unga parvarda kerakmikan, degan savol tug’iladi o’quvchida.
O’sha davrda bolalar adabiyotida hukm surib turgan muhitni hisobga olganda, bu singari she’rlarni yozish o’ziga xos bir o’jarlik, hatto shakkoklik sanalardi. CHunki u davrlarda qishloqlardagiga qaraganda shaharlardagi hayot darajasi bir necha o’n baravar yuqori bo’lib, u yerdagi maoshi ko’p zavod-fabrikalarga boshqa respublikalardan kelgan ishchilarni joylashtirishar, mahalliy aholini qishloqda ushlab turish uchun ko’pchiligiga hatto pasport ham berilmas, ulardan birovi shaharga borib kelsa, falon g’aroyibotlarni ko’rdim, deb u yoqdagi turmushning shirinligini maqtashga tushar, barchaning havasi kelar edi. SHoir «Parvarda» she’rida, bir tomondan, qishloqdan narini bilmay kun kechirayotganlarga achinsa, ikkinchi tomondan, shaharning o’ziga xos hayot tarzini yaxshi bilmay turib borganlarning hammasiga ham «shirin» luqma nasib etavermasligini sha’ma qiladi. Bu she’r real hayot haqida edi, faqat bolalarni emas, katta yoshdagilarni ham o’ylantirib qo’yadigan kuchga ega edi. Zamonaga esa, saviyasi qay darajada yuqori bo’lmasin, bunga o’xshagan she’rlar kerak emasdi, bolalarimizning ko’nglini cho’ktiradigan, pessimistik (tushkunlik) ruhdagi narsalar bizga yot, biz turmushimizdagi qahramonliklarni, kishilarimizdagi yaxshi xislatlarni targ’ib etishimiz zarur, degan g’oya hukmron edi. - O’sha davrda bolalar adabiyotida hukm surib turgan muhitni hisobga olganda, bu singari she’rlarni yozish o’ziga xos bir o’jarlik, hatto shakkoklik sanalardi. CHunki u davrlarda qishloqlardagiga qaraganda shaharlardagi hayot darajasi bir necha o’n baravar yuqori bo’lib, u yerdagi maoshi ko’p zavod-fabrikalarga boshqa respublikalardan kelgan ishchilarni joylashtirishar, mahalliy aholini qishloqda ushlab turish uchun ko’pchiligiga hatto pasport ham berilmas, ulardan birovi shaharga borib kelsa, falon g’aroyibotlarni ko’rdim, deb u yoqdagi turmushning shirinligini maqtashga tushar, barchaning havasi kelar edi. SHoir «Parvarda» she’rida, bir tomondan, qishloqdan narini bilmay kun kechirayotganlarga achinsa, ikkinchi tomondan, shaharning o’ziga xos hayot tarzini yaxshi bilmay turib borganlarning hammasiga ham «shirin» luqma nasib etavermasligini sha’ma qiladi. Bu she’r real hayot haqida edi, faqat bolalarni emas, katta yoshdagilarni ham o’ylantirib qo’yadigan kuchga ega edi. Zamonaga esa, saviyasi qay darajada yuqori bo’lmasin, bunga o’xshagan she’rlar kerak emasdi, bolalarimizning ko’nglini cho’ktiradigan, pessimistik (tushkunlik) ruhdagi narsalar bizga yot, biz turmushimizdagi qahramonliklarni, kishilarimizdagi yaxshi xislatlarni targ’ib etishimiz zarur, degan g’oya hukmron edi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
